Κινούμενη άμμος ... {στίχοι: Γιούλη Τσουρεκά}
Και να που φτάσαμε οι δυό μας αγάπη μου
σε μιά έρημη ακρογιαλιά
κοντά στην απέραντη γαλάζια θάλασσα
ήρεμη θάλασσα σήμερα..
μπουνάτσα..
ακρογιαλιά με άμμο..
Και να που φτάσαμε οι δυό μας αγάπη μου
σε μιά έρημη ακρογιαλιά
κοντά στην απέραντη γαλάζια θάλασσα
ήρεμη θάλασσα σήμερα..
μπουνάτσα..
ακρογιαλιά με άμμο..
΄Ελα αγάπη μου κοντά μου..
πιάσε μου το χέρι ..
μην φοβάσαι .. γιατί,
αν στ΄αλήθεια φοβάσαι..
τότε δεν αγαπάς...
Κοίτα γλυκειά μου αγάπη
τα καταφέραμε κι ήρθαμε
ως Εδώ...
τόσο πολύ μακρυά απ΄το Κόσμο..
σε μιάν απέραντη από άμμο ακρογιαλιά,
Μαζί, πιασμένοι σφιχτά
από το ένα χέρι μας ...
το Αριστερό Καλέ μου.. Ακριβέ μου Εσύ..
και με το δεξί, με ένα ραβδί στην ΄Αμμο
να χαράξουμε τα συναισθήματά μας...
Πως σ΄αγαπώ και μ΄αγαπάς
πως ανταμώνουμε μονάχα στα΄Ονειρά μας..
..έλα Καλέ μου .. γράψε Εσύ πρώτα..
όπως προχθές Εκεί στη Λεωφόρο..
που μου είπες πως μ΄αγαπάς πολύ..
Γράψτο στην άμμο και δεν θα σβηστεί...
..έλα μην φοβάσαι ...
Αποκαλύπτομαι μπρος στα μάτια σου
και γονατίζω στην ακρογιαλιά..
Κρατάω σφιχτά τ΄ένα σου χέρι
και με τ΄άλλο, κρατώντας το ραβδάκι μου
γράφω στην ΄Αμμο τ΄όνομά σου ..
να έτσι ..δες πως σχηματίζονται οι γραμμές..
Δες, δες.. μία κι άλλη μία σαν... θαρρείς
τεθλασμένη αγωνία...
και με μεγάλα γράμματα στην άμμο
γράφω : Σε Αγαπώ...
΄Αλλαξε ξάφνου ο καιρός..
άρχισε να φυσάει αέρας δυνατός..
έχασε η θάλασσα το γαλάζιο
την ηρεμία, τη μπουνάτσα.. χάθηκαν..
΄Ολα χάθηκαν αγάπη μου μεμιάς..
Αέρας, βροχή, κύμα στο κύμα..
Καταιγίδα η ψυχή μου..
βγήκα μπροστά απ΄τη Θάλασσα,
άνοιξα τα χέρια μου
άπλωσα το κορμί μου
πάνω στην απέραντη ΄Αμμο..
Να μην σβηστούν τα γράμματα..
κι ΄Ορκοι μας Αγάπη μου...
πιάσε μου το χέρι ..
μην φοβάσαι .. γιατί,
αν στ΄αλήθεια φοβάσαι..
τότε δεν αγαπάς...
Κοίτα γλυκειά μου αγάπη
τα καταφέραμε κι ήρθαμε
ως Εδώ...
τόσο πολύ μακρυά απ΄το Κόσμο..
σε μιάν απέραντη από άμμο ακρογιαλιά,
Μαζί, πιασμένοι σφιχτά
από το ένα χέρι μας ...
το Αριστερό Καλέ μου.. Ακριβέ μου Εσύ..
και με το δεξί, με ένα ραβδί στην ΄Αμμο
να χαράξουμε τα συναισθήματά μας...
Πως σ΄αγαπώ και μ΄αγαπάς
πως ανταμώνουμε μονάχα στα΄Ονειρά μας..
..έλα Καλέ μου .. γράψε Εσύ πρώτα..
όπως προχθές Εκεί στη Λεωφόρο..
που μου είπες πως μ΄αγαπάς πολύ..
Γράψτο στην άμμο και δεν θα σβηστεί...
..έλα μην φοβάσαι ...
Αποκαλύπτομαι μπρος στα μάτια σου
και γονατίζω στην ακρογιαλιά..
Κρατάω σφιχτά τ΄ένα σου χέρι
και με τ΄άλλο, κρατώντας το ραβδάκι μου
γράφω στην ΄Αμμο τ΄όνομά σου ..
να έτσι ..δες πως σχηματίζονται οι γραμμές..
Δες, δες.. μία κι άλλη μία σαν... θαρρείς
τεθλασμένη αγωνία...
και με μεγάλα γράμματα στην άμμο
γράφω : Σε Αγαπώ...
΄Αλλαξε ξάφνου ο καιρός..
άρχισε να φυσάει αέρας δυνατός..
έχασε η θάλασσα το γαλάζιο
την ηρεμία, τη μπουνάτσα.. χάθηκαν..
΄Ολα χάθηκαν αγάπη μου μεμιάς..
Αέρας, βροχή, κύμα στο κύμα..
Καταιγίδα η ψυχή μου..
βγήκα μπροστά απ΄τη Θάλασσα,
άνοιξα τα χέρια μου
άπλωσα το κορμί μου
πάνω στην απέραντη ΄Αμμο..
Να μην σβηστούν τα γράμματα..
κι ΄Ορκοι μας Αγάπη μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου