Ο Ουρανός Μου....

Ο Ουρανός μου.. {στίχοι : Γιούλη Τσουρεκά}

Ο Ουρανός μου έχει ένα χρώμα απ΄τα μάτια σου..
έχει μία σκιά απ΄τη μελαγχολία σου..
άλλοτε είναι φωτεινός, καθαρός έχει
το ελπιδοφόρο ανεπιτήδευτο γαλάζιο

Ο Ουρανός μου έχει τις σκιές απ΄τα σύννεφα..
όταν αρχίζουν οι ζοφερές σκέψεις..

τα αναπάντητα ερωτήματα..
οι αρνήσεις, οι φραγές, η απολυτότητα
της αυστηρής σιωπής σου..

Ο Ουρανός μου έχει σύννεφα..
άλλοτε κάτασπρα, χοντρομπαμπακάτα
γεμάτα υποσχέσεις για μιά λυτρωτική
βροχή.. για μιά κάθαρση της Φύσης
και της μαυρισμένης μας ψυχής..

Ο Ουρανός μου θυμώνει.. όμως,
δεν αστράφτει, δεν βροντάει..
κλείνεται ερμητικά σαν στρείδι
στο Απέραντο Σύμπαν του
στο δικό του Γαλαξία..

Ο Ουρανός μου είναι μόνος..
ακουμπάει ως πέρα βαθειά
στην Γαλάζια Θάλασσα...
κάνει το Ολοήμερο Ταξίδι του
γύρω απ΄τη Γη..
..δεν του αρέσει ..αυτή η ρουτίνα..

Ο Ουρανός μου επιστρέφει
στο ίδιο Απέραντο Σημείο..
αγκαλιάζει τους Καιρούς..
κοιτάζει προς εμένα με λαγνεία..
μου κλείνει το μάτι με νόημα..
κι απομακρύνεται...

Ο Ουρανός μου δεν είναι
δικός μου Ουρανός...
είναι μιας ξένης μάνας γιος..
κι εγώ σαν Αφροδίτη πάνω του
σημαδεύω το αόρατο κορμί μου..
με τις Αστραπές του
που με Καίνε...

Ο Ουρανός μου βλέπει
τη Θάλασσά μου..
του αρέσει ..τη Φλερτάρει
με διακαή τον Πόθο
και το Πάθος..
γίνομαι Καράβι μέσ΄στη θάλασσα..
με Κατακόκκινο Κατάρτι..
προσδοκώντας θαρρείς η αδαής..
Να Ερωτευθεί Εμένα...