Περίπατος Ζωής..... {Γιούλη Τσουρεκά}

Περίπατος Ζωής..... {Γιούλη Τσουρεκά}

Ας μην με ρωτάτε που βρίσκομαι..
δεν ξέρω.. 
ούτε που βρίσκομαι 
ούτε που πάω
ούτε τι θα γίνει Αύριο.. 
Περιφέρομαι άσκοπα 
στους δρόμους,
στις πλατείες,
στις αμμουδιές,
στις παραλίες..
Ξυπόλητη όπου μπορώ
να νιώθω στα πόδια μου
τη Γη, το χώμα, την άμμο..
Οι δρόμοι είναι βρώμικοι..
δεν φοράω πια τακούνια..
σανδάλια σέρνω με
τα γυμνά μου πόδια και πάω..
άγνωστος προορισμός..
Μ΄αρέσει αυτή η αλητεία μου..
αυτή η Ελευθερία μου..
είμαι αδέσμευτη γυναίκα
το δηλώνω..
δέσμια στα πάθη μου
στα λάθη μου
απ΄το Ταμείο
περνάω όπου πάω
και πληρώνω αφειδώς κι
αναντίρρητα..
να συντηρήσω τα άσημα
κι ασυντήρητα...
Το Χειμώνα
πάνω απ΄το μακρύ
γκρι παλτό μου
φοράω το
Κόκκινο Σάλι Μου..
απ΄αυτό με
ξεχώρισες στο Πλήθος..
Μου λείπεις..
η φλυαρία της Σιωπής Σου..
Ο ζεστός καφές ή κι
ο παγωμένος στο γνωστό
στέκι εκεί στο Κέντρο
στη Γωνία..
Ατμοσφαιρικά..
Μου λείπεις...
Η Παρουσία σου..
Γέμιζε τους άδειους τοίχους
του σπιτιού...
κι ας άδειαζε η Ψυχή μου
όταν έφευγες τρέχοντας...
Καλοκαίρι πια..
Αύγουστος..
Ζέστη..
Μοναξιά..
Κυλιέμαι μόνη στην Άμμο..
Πιάνω τους κόκκους
της άμμου στα χέρια μου..
ο Άνεμος τη σκορπίζει,
τη στροβιλίζει,
ολόγυρα παντού...
Φεύγει.. Χάνεται...
Σαν τη Ζωή Μας...{Γ.Τ.}