Τα Χρόνια.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Τα Χρόνια.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Δεν το κατάλαβα πως 
πέρασαν τα χρόνια..
κοινότυπο θα μου πείτε..
Όχι σαν η Ψυχή 
λέει να γεράσει,
σαν ο Νους συνέχεια
αναζητά και ψάχνει,
αισθήματα, γνώσεις,
γεύσεις, άγνωστα μέρη
που δεν πρόλαβες να δεις..
Δεν το κατάλαβα πως
πέρασε ο χρόνος σαν
αστραπή από πάνω μου
θαρρείς μέσα σε μία νυχτιά.
Νοιώθω μόνη σε μία
ακροποταμιά.
Σε μία Όχθη
που κάτι εκεί με περιμένει..
Άγνωστο, απρόβλεπτο,
απρόσμενο σα τη
προσμονή μίας μόνο
λέξης απ΄τα σαρκώδη
χείλη σου που
μοιάζουν με ζεστά ψωμάκια.
Δεν κατάλαβα πως γέμισε
η αγκαλιά μου από
αισθήσεις και πως άξαφνα
άδειασε από παραισθήσεις,
μόνο ο Νους γέμισε
τόσες πολλές
Θύμισες κι Αναμνήσεις.
Σε Κράταγα στην αγκαλιά
μου απαλά σαν ευαίσθητο,
σπάνιο λουλούδι εξωτικό.
Ίσως γι΄αυτό έφυγες..
γιατί κατάλαβες πως
θα σε σφίγγω πάντα
δυνατά από μία
σπάνια υπερβατική αγάπη,
από τις λίγες, μοναδικές
σ΄Όλο το Κόσμο.
Με Αγάπησες;!
Με Μίσησες;!
Φοβήθηκες;!
Την Αγάπη μην φοβάσαι
όταν δεν έχει να σου
ζητήσει παρά μονάχα
την Υπόκλιση
της Καρτερίας,
της Αντοχής,
της Παρουσίας,
της Εγκαρτέρησης Μονάχα..
Του Έρωτα των Δύο.
Στ΄ αλήθεια δεν ξέρω
πως πέρασαν τόσα πολλά χρόνια
η αντοχή μου με εγκαταλείπει
σιγά - σιγά,
ζαλίστηκα από τους τόσους
κύκλους δίχως αφετηρία και
σταθμό..
Ξαπόστασα κι ήρθες στην
αγκαλιά μου ξαφνικά
σαν κάτασπρο περιστέρι
να τσιμπήσεις τα ψίχουλα
της Αγάπης που μου άφησες..{Γ.Τ} ~ 15 Γενάρη 2014 ~