Αγάπη.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Μάζεψα με τα μάτια της ψυχής μου 
όλο το Φως του Ουρανού, 
για να σου πω μία λέξη μόνο.
Αγάπη.
Αγάπη που είναι η εκτίμηση,
Αγάπη που είναι η αποδοχή,
Αγάπη που είναι ο θαυμασμός,
Αγάπη που είναι η καρτερικότητα,
Αγάπη που είναι η αλληλεγγύη,
Αγάπη που είναι η εμπιστοσύνη,
Αγάπη που είναι η κατανόηση,
Αγάπη που είναι ο σεβασμός,
Αγάπη που είναι η ευγένεια,
Αγάπη που είναι η
Εξέλιξη του Έρωτα.
Αγάπη για Δύο.
Μ΄άρεσε και ενέπνευσε τόσο πολύ
που πήρα αυτό το Φως, ως
σημαντικό έργο ζωής μου
που σε προσκάλεσα να το θαυμάσεις.
Μα εσύ αρνήθηκες κατηγορηματικά.
Φοβήθηκες.
Φοβάσαι την Αγάπη,
γίνεσαι Φυγάς των αισθημάτων σου.
Κι έτσι η λέξη που εννοούσα εγώ,
σαν απόκοσμη, αδιάφορη
έμοιαζε για σένα.
Έτσι μέσα στο χρόνο
η Λέξη Μου η Μαγική,
γέμισε μπλάβα σημάδια.
Μάτωσαν τα γράμματα
της Αγάπης ένα προς ένα.
Έσβησε το Φως.
Ξάφνου έγινε μαύρο σκοτάδι.
Σκόρπισε παντού έρεβος βαρύ.
Γέμισε ο κόσμος μικρά
ηλεκτρικά φωτάκια..
Ψεύτικα. Προσωρινά.
Ώσπου, πριν φέξει η μέρα,
κι αυτά με Εγκατέλειψαν
Α γ ά π η μου.. {Γ.Τ.} ~18 Γενάρη 2014 ~