Το Άρωμα .. {Γιούλη Τσουρεκά}

Πάγωσα μέσα στο ανήλιαγο 
κρησφύγετο του πόθου μου.
Τα δάκρυά μου πλημμύρισαν
το μικρό κόσμο μου.
Κύλησαν αργά, όμως
έφτασαν ως κάτω στη Θάλασσα.
Κύματα θύμωσαν και
ξέβρασαν ένα πανέμορφο,
πολύτιμο κοχύλι.
Πλησίασα, το κοίταξα
από ψηλά.
Αντικατοπτρίζονταν
τα μάτια σου.
Απ΄τη πλημμύρα
των δακρύων μου
μεταμορφώθηκαν
σε δύο μεγάλα
πολύτιμα μαργαριτάρια.
Μα εγώ δεν τα άγγιξα.
Μήτε τα φίλησα.
Χωρισμός λένε πως
είναι σαν φιλάς τα μάτια.
Τα μάτια σου για μένα
είναι πολυτιμότερα,
κι όμορφα,
ακριβά, πεντάμορφα κι
απ΄τα ακριβότερα
μαργαριτάρια.
Αντανακλούν το
γαλαζοπράσινο
απ΄το κύμα της
θυμωμένης θάλασσας.
Γονάτισα Ευλαβικά.
Στόλισα τα Μάτια σου
με δύο άσπρα γιασεμιά.
Πως θα μοσχοβολά
με το Άρωμά σου το Κύμα
μέχρι το Καλοκαίρι;!.. {Γ.Τ.}