Λεύκωμα Ζωής.. {Γιούλη Τσουρεκά}
Ξεφυλλίζοντας το Λεύκωμα
της Δικής Μου Ζωής,
ως Τώρα το βρήκα γεμάτο.
Πολυποίκιλο, χρωματιστό,
σαν πολύτιμο κέντημα,
σαν το Θαλασσινό Νερό
που τ΄απόβραδα
απ΄τους Χειμώνες
που πέρασαν αδιάσειστοι,
ανέγγιχτοι απ΄το Φως
του Ήλιου ν΄αντανακλά
στα Μάτια Σου..
Κι όμως, σαν Κοιτώ
τ΄απόβραδα το
απέραντο Πέλαγος
είναι τόσο πολύ,
υπερβολικά, ανεπιτήδευτα,
επηρμένο πράσινο,
εφάμιλλο με το διεισδυτικό
βαθύ βλέμμα σου,
το επηρμένο Πράσινο,
που δεν αντέχω να
το αντικρίζω κι
έτσι γυρίζω την
πλάτη μου
στο ατίθασο
γαλάζιο της,
στο πράσινό της,
στη τρικυμία
της Σιωπής, έτσι
σαν θωρώ μονάχη,
παγερή, σχεδόν
ακίνητη, στην
άκρη του
βράχου,
με καλοπροβαρισμένη
απογοήτευση, ως ηρωίδα
μυθιστορήματος που
πλέει μέσα στην
άνιση αγωνία των
ατελέσφορων, ανεκπλήρωτων
Ερώτων, αυτών που
οριοθετούν και τιθασεύουν
μόνο το Κορμί..
Η Καρδιά, Η Ψυχή,
είναι Αιώνια δοσμένη
στο Συγκλονιστικό Άπλετο
Πράσινο των Βυθών Σου.. {Γιούλη Τσουρεκά} 23/02/2014.~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου