Τριαντάφυλλα για Σένα.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Τριαντάφυλλα για Σένα.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Γυμνή ψυχή απροκάλυπτα γερμένη
μπροστά στα απλωμένα χέρια σου..
Τα χέρια που λατρεύω,
όταν ζεστά, σφιχτά με κρατούν.
**********************
Φεύγεις μέσα στην απόλυτη σιγή
μιας νύχτας δίχως φεγγάρι κι άστρα...
Κι εγώ μένω μόνη, σκυμμένη, γυμνή,
αποτελειωμένη με τη ανάμνηση να σου
κρατώ τα χέρια, να στα μαλάζω,
να στα ξεκουράζω.
*************************
Ακούραστα για ώρες, έτσι που
να νοιώθουμε έντονα την Αφή μας..
ο ένας του άλλου, για να μην
χάνουμε χρόνο, κάθε δευτερόλεπτο
η ίδια κίνηση..
Στους ώμους, στα μπράτσα, στους καρπούς,
στις παλάμες μας.
**************************
Μέχρις ότου ξανάβουν, κοκκινίζουν,
σαν δύο ώριμα Ρόδια..
Τώρα, μην ρωτάς τώρα.
Κάθομαι σε μία καρέκλα
παλιά, ξύλινη, σκληρή καρέκλα.
***************************
Ετοιμόρροπη, σα τη ψυχή μου.
Άδεια, άδειο σακί, άδειο ασκί,
χωρίς στάλα νερό ή ρακί.
Βγήκα στο κήπο,
έτσι γυμνή όπως ήμουν,
ψυχή και σώμα,
κι έκοψα δύο Κόκκινα Τριαντάφυλλα.
******************************
Ένα είναι για Σένα.
Σου το Προσφέρω.
Ένα για μένα.. με αγκάθια.
Το κρατάω σφιχτά κι αγκιλώνομαι.
Το Αίμα τρέχει στο πάτωμα.
Δεν πονάω στο χέρι.
Δεν πονάω στο σώμα.
στην ψυχή πονάω..
****************************
Έτσι που κάθομαι
μόνη, άθλια, γυμνή,
κλαίω..
κλαίω πολύ και,
Ναι, τώρα νοιώθω πόσο ανυπέρβλητα
πολύ πονάω Σώμα και Ψυχή.
***************************
Το τριαντάφυλλο μου το κρατάω,
τι κι αν τόσο πολύ πονάω
απ΄τα κοφτερά του αγκάθια.
Δεν τ΄αφήνω να πέσει στο πάτωμα..
Είναι Δικό Μου..
Πως να τ΄αφήσω να κείτεται χάμω..
Μονάχο κι Έρημο σα τη Ψυχή μου.
Όσο Ζω κι Αναπνέω,
είμαι Δική Σου Ψυχή μου. {Γ.Τ.}