Ο Εσωτερικός Βυθός Μας {Γιούλη Τσουρεκά}

Ο Εσωτερικός Βυθός Μας {Γιούλη Τσουρεκά}

Έχω μάτια γεμάτα αναμνήσεις.
Όπου κι αν στραφεί το βλέμμα,
σαν κάποιον που κοιτά μέσα από γυαλιά
μ' έναν λεκέ στο κρύσταλλο, ο κόσμος
εμφανίζει ένα μόνιμο γνώρισμα:
την εικόνα του Προσώπου Σου,
Να μου χαμογελάς, άπλετα..
Τι Απεραντοσύνη στο Βυθό Μου.

Έτσι ζω έχοντας μόνιμα στα μάτια μου,
το πρόσωπό σου, αφού κάθε πρόσωπο είναι δικό σου,
παρόμοιο σχεδόν, όμοιο
ως τη σύγχυση, τη συναφή έκφραση.
Όλα από Σένα για Σένα,
που μ΄αγκαλιάζεις και ριχνόμαστε
μαζί, ενωμένοι σαν Ένα, στο Βυθό Μας.

Χαιρετώ με έκπληξη τον διαβάτη
που δεν γνωρίζω, και μιλώ μόνη
στο δρόμο, ενώ βυθίζομαι σε μια θάλασσα
προσώπων που είναι Ένα, Είναι το Δικό Σου..
Μονάχα το Δικό Σου..

Εκεί που ο Ουρανός συναντάει
την Απέραντη Θάλασσά μου..
Όταν Είσαι Μέσα μου, Ανήσυχος,
Ανυπόμονος, Αβυσσαλέος,
πλημμυρισμένος Πάθος με
τραβάς βαθειά, ερωτικά στο Βυθό Σου.
Στο Βυθό Σου, χάνομαι Αγάπη μου, παραληρώ,
παραμιλώ, δεν αναπνέω..

Είμαστε κι οι Δύο μεμιάς Ένα,
νοιώθω κύματα να πνίγομαι μέσα σου,
μέσα στη Δική Σου Αγριεμένη Θάλασσα,
με όλα τα αισθήματά μου,
με όλη τη Ψυχή, το Νου, την Καρδιά μου.
Χάνομαι Μαζί Σου στο Βυθό Μας
Αγάπη Μου, Βλαστέ Μου. {Γ.Τ.}