Χειμώνας .. {Γιούλη Τσουρεκά} 31/12/2013.
Σαν έρχεται ο Χειμώνας,
με τις βροχές του,
το κρύο,
τους δυνατούς βοριάδες,
τα κύματα στη θάλασσα,
μ΄αρέσει πολύ
γιατί νιώθω ζεστά
με τα πλεχτά μου,
μέσα όμως η ψυχή,
η καρδιά, τα σπλάχνα,
είναι κρύα κι άδεια.
Δεν ζεσταίνονται με..ρούχα.
Με Αγάπη, Θαλπωρή,
Αγκαλιά κι Έρωτα μονάχα..
Έρωτα κι Αγάπη Ζωής
Αληθινό..
Παίρνω το τραίνο της γραμμής
και πάω μακρινές εκδρομές.
Εκεί που έχει δάση,
Έλατα, Πεύκα,
Βελανιδιές, Πλατάνια..
Περπατώ αχόρταγα,
έτσι αμέριμνη θαυμάζω
τη θεία Χειμωνιάτικη Φύση.
Πέφτουν πάνω μου
σταγόνες τις βροχής,
τα κίτρινα φύλλα των
δέντρων που έχουν κάτι
απ΄τη Κίτρινη Ζωή και
τη μελαγχολία άδειων
μοναχικών στιγμών.
Οι γιορτές θέλω να περνούν
γρήγορα.. πάνε χρόνια
που το σπιτικό μου άδειασε..
σφραγίστηκε η ψυχή μου.
Περπατώ, σκέφτομαι,
φέρνω Εικόνες της Ζωής μου
στον έντονο Νου μου που,
δεν παύει να σκέφτεται
κάθε δευτερόλεπτο.
Μετά από το μακρινό
Περίπατό μου,
γυρίζω στο άδειο σπιτικό
μου και τότε θέλω να
γλυκάνω την ατμόσφαιρα.
Φτιάχνω ζεστή μηλόπιτα,
πηγαίνω στη μικρή βεράντα,
πιάνω χώρα και βολβούς,
φυτεύω Λουλούδια Ψυχής
περιμένοντας την Άνοιξη
ν΄ανθίσουν.. αν ανθίσουν
με τόση μοναξιά και παγωνιά..
Μία Εικόνα Εγκαρτέρησης,
Προσμονής, Πίστης, μα
απερίγραπτης Ατέλειωτης
Λευκής Σιωπής.. {Γ.Τ.}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου