Πυξίδα .. {Γιούλη Τσουρεκά}

Πυξίδα .. {Γιούλη Τσουρεκά}

Μ΄αρέσει στο καταχείμωνο 
ν΄αρμενίζω με τη βάρκα μου
στη γκριζογάλανη θάλασσα.
Τις μέρες που έχει απανεμιά.
Μπουνάτσα.
Κάνει κρύο.. Μέσα μου.
Τυλίγομαι σε ένα αδιάβροχο.
Να προσπαθήσω να στεγνώσω
έτσι, την ψυχή μου απ΄τις
καταιγίδες, τις τρικυμίες
που με τσάκισαν
στα βράχια της σιωπής σου.
Να προστατεύσω με αδιάβροχο
τα αισθήματά μου..
Μάταια..
Κωπηλατώ αδιάκοπα,
όλο και πιο βαθειά
δίχως προορισμό..
ένα μικρό ταξίδι σκέψεων
στο Υγρό των Ματιών και
ξανά πίσω στη σκληρή στεριά.
Το ίδιο μονότονα, άδεια, ανίερα.
Σαν σουρουπώνει επιστρέφω.
Νοιώθω ναυαγός
των αιώνιων Ονείρων μου
που δεν έγιναν πραγματικότητα.
Περιφέρομαι στο γκρι σου,
στο μπλε, στο πράσινό σου,
στο κόκκινο της σκέψης,
δίχως μπούσουλα..
Καλύτερα ν΄αφήσω το
άγριο κουπί, να ματαιοπονώ
με προσμονή,
μα δίχως βλέμμα μακρυνό..
Δεν αντέχω άλλο
κρυμμένη μέσα
στο καβούκι μου
σα κάβουρας να
ξεροσταλιάζω πότε
στα βράχια, κι άλλοτε να
γίνομαι Άμμος κρυμμένη
μέσα σε όστρακα..
Να με παρασύρει
ο άνεμος κατά
τα γούστα του..
Όχι άλλο.
Πονάει Αφόρητα
η Άμμος Μάτια Μου..
Τ΄Αποφάσισα..
Τραβάω Μπροστά με
την "Πυξίδα" μου.. {Γ.Τ.}