Στόχος Ζωής.. ~ Σκέψεις ορμώμενες από περισυλλογή {Γιούλη Τσουρεκά}
Τα χρόνια κυλούν γοργά, ανελέητα σα κεραυνός, σαν ορμητικό ποτάμι. Κανένα στοιχείο της Θεάς Φύσης δεν μπορεί να βάλει τροχοπέδη στο χρόνο, είναι μάταιο και να το σκεφτεί ο σοφότερος άνθρωπος του Κόσμου. Οι Εποχές εναλλάσσονται μέσα στο χρόνο και διαδέχονται η μία την άλλη δίχως ανάσα, δίχως ερώτηση, καμία απάντηση στην φυσιολογική φθορά που επιβάλλεται από τη Φύση σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς.
Κι όμως, επικρατεί τόση ματαιότητα, ματαιοδοξία, μισαλλοδοξία, μαχαιριές και ανείπωτα ψέματα.. Σε τι ωφελούν; Στο προσωρινό μας πέρασμα και μετά ένα χάος, ένα Τίποτα.
Οι θύμησες, οι αναμνήσεις, οι σκέψεις μας πανικοβάλλουν από τις καθημερινές προσλαμβάνουσες γύρω μας αλλά και μέσα μας και έτσι είναι φυσιολογικό να μας πιάνει ο φόβος και η απελπισία.. Όμως, υπάρχει ανάγκη να σταθούμε όρθιοι, να παλέψουμε, να είμαστε δυνατοί.
Ας μην ξεχνάμε ούτε δευτερόλεπτο στη ζωή μας, πως, μόνοι μας γεννιόμαστε και μόνοι πεθαίνουμε.
Το Σημαντικό που μας μένει μέσα στο Είναι Μας, είναι οι Στιγμές και Πέρα από τις Υπερβατικές Στιγμές που ζήσαμε, που εξιδανικεύσαμε, που ρουφήξαμε ως το μεδούλι, γιατί αυτή είναι η γεύση της ζωής και η γεύση είναι μία πολύ ωραία, σημαντική ανθρώπινη αίσθηση.
Όλες οι στιγμές μας, αυτές οι ακλόνητες, οι σπουδαίες, οι έντονες που τις μοιραστήκαμε με έρωτα, πάθος, συναισθήματα έλξης, πόθου, επιθυμιών, ανυστερόβουλης αγάπης, ταυτίστηκαν με Εμάς, μας ανήκουν αποκλειστικά και είναι μόνο Δικές Μας κι αν θυμούνται όσοι τις έζησαν αληθινά μαζί μας και τις σκέφτονται, είμαστε στ΄ αλήθεια οι τυχεροί της Ζωής κι αν ακόμη δεν το γνωρίζουμε διότι για κάποιο λόγο, δεν μας το είπαν...Ίσως να το διαισθανόμαστε και να κρυφογελάμε με γλυκόπνοες σκέψεις την ημέρα, μα και τη νύχτα στα Όνειρά μας.
Όλες εκείνες οι στιγμές είναι τόσο ανεπανάληπτες, διότι ξεφύγαμε, αποδράσαμε έστω και για λίγο, από τη μιζέρια, την ρουτίνα, τη θλίψη μας που κρύβουμε για να μην μαρτυρήσουμε την αληθινή μας ζωή..
Αυταπάτη θα πείτε.. Μα το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας είναι δυστυχώς γεμάτο αυταπάτες και ουτοπίες, γιατί μας νικάει ο φόβος της μοναξιάς, ενώ ουσιαστικά είμαστε Μόνοι και Δυνατοί...
Θέλει τόλμη η ρημάδα η Ζωή, θέλει γερά κότσια να την αντιμετωπίζεις για
να προχωράς, δίχως να χάνεις τον Στόχο σου..
Στόχος μας είναι η ανθρωπιά, η αλήθεια, η αγάπη, η ευτυχία μίας αληθινής
σφιχτής αγκαλιάς με τους συνανθρώπους μας και το Αυτονόητο, να μπορούμε να Κοιταζόμαστε Κατάματα... ~ Καλό σας Απόγευμα..
Με την βαθειά μου Εκτίμηση σε όλους σας και την Αγάπη μου.
~ Γιούλη Τσουρεκά ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου