Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

Μία Εξομολόγηση .. {Γιούλη Τσουρεκά}


Μία Εξομολόγηση .. {Γιούλη Τσουρεκά} 

Πριν πολύ καιρό, έζησα έναν μοναδικό Έρωτα με ισχυρό πάθος, τόσο έντονο που δεν μου είχε συμβεί στην ως τότε ζωή μου. Δεν υπήρξε μέσα μου κανένα δίλημμα, μήτε απολύτως τίποτε το απαγορευμένο. Δεν υπήρχε η παραμικρή ενοχή, αμφιβολία, ή αμφιταλάντευση. Υπήρχε μόνο απόλυτο, αβυσσαλέο Πάθος, ασυγκράτητος Πόθος και μόνο πολλές και ποικίλες Επιθυμίες. Ήθελα να το ζήσω ως το τελευταίο κύτταρο του Είναι Μου. Ως το ελάχιστο μόριο μου που ξεκινούσε από τον εγκέφαλο, τις τρίχες του κεφαλιού μου, ως τα νύχια των ποδιών μου που άρχισα πρώτη φορά να τα βάφω κατακόκκινα, βλέπετε, το μανό μου δημιουργεί αλλεργία.. Κι όμως μπρος στον αχαλίνωτο Πόθο την πυρωτική Επιθυμία, την ακατάλυτη, δίχως περιστολές κι αναστολές, με ευθύτητα, ανυπόκριτα, άδολα, μα και ανυπεράσπιστη συναισθηματικά, με αμφιβολίες περίσσιες αν ό,τι ένιωθα ήταν αμφίδρομο και από την έτερη κατά τα λοιπά, Λατρεμένη Παρουσία, σεσημασμένη ενίοτε, εκατέρωθεν, καταγεγραμμένη με αμοιβαιότητα, πληρότητα έντονων, αληθινών Αισθημάτων Μου, στο βιβλίο των πόθων ως χρέος προς τα ίδια τα σώματά μας, απόλυτα συνδεδεμένα κι αλληλένδετα με το Νου, την Ψυχή, την Καρδιά Μας. Άκουσα τα ίδια λόγια και από Εκείνον αρκετές φορές και κάτι με έκανε να μην τα πιστεύω... Κάτι σα διαίσθηση που ήθελα να διώξω από μέσα μου σα κακή ερινύα, ή κακό πνεύμα ή ακόμη φρικτό εφιάλτη. Όταν έφθασε η ώρα της ιδιότυπης συναλλαγής, κατά την οποία οι δύο θέλουν να ενωθούν στο Απόλυτο Ένα, μοιραία έγιναν πιστωτές και χρεωμένοι στον ίδιο Πόθο. Δεν πρόλαβαν ούτε να σκεφτούν, ασφαλώς ούτε να ... γδύσουν αρχικά και να ξεγυμνώσουν τις ψυχές τους. Να τις ανοίξουν σαν γάργαρες πηγές να εξομολογηθούν κάτω από το εξαγνιστικό τρεχούμενο νερό. Τυλίχθηκα βιαστικά με ένα σεντόνι.. δεν είναι ντροπή στο γυμνό, ούτε στο άγνωστο.. Εκείνος έλυσε βιαστικά τη ζώνη του..... Έφυγα βιαστική ως το άλλο δωμάτιο.. Φόρεσα ένα μακρύ λευκό φόρεμα.. Εξιτάρισε η παρουσία μου κι όταν ανέβασε ψηλά το φόρεμά μου, όλοι οι Γαλαξίες του Σύμπαντος έπεσαν μαζεμένοι στην σκοτεινή κάμαρα μου.... {Γιούλη Τσουρεκά}

Δεν υπάρχουν σχόλια: