Τα Φτερά του Έρωτα και της Αγάπης.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Τα Φτερά του Έρωτα και της Αγάπης.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Θέλω μονάχα να υπάρχεις, εσύ να ζεις, να αναπνέεις, να χαίρεσαι, να γεύεσαι, να αδράξεις την κάθε στιγμή σου κι εγώ να σε αγαπώ μονάχα έτσι μόνη στο περιθώριο από το σημειωματάριο της ζωής σου και να μην έχω κανέναν μα απολύτως κανέναν να το δηλώνω, γιατί, ξέρεις καλά πως, "δεν πρέπει", δεν αρμόζει για χίλιους λόγους. Μας σακάτεψαν τα "πρέπει" που τα αποδεχόμαστε αναντίρρητα και σιωπηρά, δίχως αντίδραση, μήτε βεβαίως την παραμικρή μας δράση. Δεν Πρέπει, μήτε χρειάζεται να υπάρχω ως παρουσία στη ζωή σου, ούτε σα σκιά, ούτε σα σκέψη φευγαλέα. Σε αγαπώ πολύ, στο Άπειρο, τόσο που κάποιες φορές ξεχνιέμαι κι ονειροβατώ, όπως ξεχνάμε τα αυτονόητα και τα φυσικά πράγματα που μας περιβάλλουν γύρω μας και δίχως αυτά δεν υπάρχουμε ως ανθρώπινες οντότητες. Ας προσέξουμε αγαπημένε μου..
Σε αγαπώ τόσο πολύ που δεν σε κρίνω, με ποιο δικαίωμα άλλωστε θα μπορούσα να το κάνω;! Κι έτσι με τη βούλησή μου, με την αυτογνωσία μου, σε αποδέχομαι εντελώς όπως είσαι, σε παρακαλώ μην τολμήσεις να αλλάξεις, εγώ έτσι σ΄αγάπησα Εδώ κι έτσι σ΄αγαπάω σε βάθος του χρόνου. Τι νόημα έχει να θέλουμε σώνει και καλά να αλλάξουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε;! Τι ουτοπία, ματαιοδοξία, ασφαλώς επικρατεί ο απόλυτος εγωισμός κι αυτό δεν είναι αγάπη, είναι δέσμευση με σχοινιά και σιδερένιες αλυσίδες..! Σε αγαπώ πολύ και μεταλλάχθηκα.. Φύτρωσαν Φτερά στη πλάτη μου για να μπορώ να πετάω πάνω από τον Κόσμο, από τη Ζωή σαν απλός παρατηρητής και στους κινδύνους να απλώνω τα χέρια μου και να σε σηκώνω ψηλά, όχι για να παρατηρείς τον Κόσμο, μα για να σώζεις τον Κόσμο.. Ξέρεις εσύ τον τρόπο. Αυτό θα είναι το κρυφό μας μυστικό. Σε αγαπώ τόσο πολύ που πια δεν θέλω να σε δω, δεν το αντέχω, παρά μόνο στα όνειρά μου, κάθε νύχτα και να σε φαντάζομαι για ατέλειωτες ώρες τα βράδια που έχω μία και μοναδική επίσκεψη, αυτή της μοναξιάς μου και τα Φτερά στη Πλάτη Μου, ως παρηγορητή και Οδηγό Ψυχής Μου.. Θα σου ακουστεί παράδοξο ή και ψέμα, όμως δεν μου λείπεις πια από τη ζωή μου, αφού ξέρεις καλά πως, στης Αγάπης την Ομορφιά, τη Συντροφιά, δεν χωράει η απόσταση που πάντα μας χώριζε με τη βούλησή σου, ή από τους φόβους των χαμένων βολεμάτων της στιγμής.. Ως δρομείς μεγάλων αποστάσεων εμείς, εσύ γήινος κι εγώ με τα Φτερά στη Πλάτη μου,
Σε αγαπώ τόσο πολύ κι αγαπώντας σε, βρίσκεσαι Μέσα Μου, σε έχω κοντά μου, κατάδικο μου, διότι είμαι τα Φτερά Σου κι έτσι γίνομαι ένα με σένα είμαι σαν Εσένα και Μαζί σου, μόνο Κοντά σου όπου κι αν βρίσκομαι, Εσύ Έρχεσαι Καλέ μου... Πετάω.. κι Έρχομαι.. Δεν φεύγω... Περίμενε Με.. στο Άπειρο.. Ψυχή Μου. ~ {Γιούλη Τσουρεκά}