Οι "ρυτίδες σου".. {Γιούλη Τσουρεκά} ~ 5 Φλεβάρη 2014

Οι "ρυτίδες σου".. {Γιούλη Τσουρεκά} ~ 5 Φλεβάρη 2014

Σ΄αγγίζω με λεπτές,
θαρρείς χειρουργικές 
κινήσεις με τα
ακροδάκτυλά μου,
μία προς μία τις
όμορφες ρυτίδες σου
για να μην πονέσω
τον αδυσώπητο χρόνο..
Δεν ευθύνεται ο καιρός
για το σκαμμένο πρόσωπό σου,
μα οι Εικόνες, οι εισπνοές των
χημικών αερίων και τα
χτυπήματα της ζωής
από εχθρούς κι
άσπονδους φίλους..
Κι αν χρόνια περάσουν
πολλά, αγαπάω την
κάθε μία ρυτίδα σου
σε χαϊδεύω τρυφερά,
στο μέτωπο που
είναι "σκαμμένο"
θαρρώ σα τις
ράγες που πάνω
τους περνούν
εκατοντάδες συρμοί
τραίνων σε Ειρήνη
και σε Πόλεμο...
Θωπεύω τα μάτια σου
ολόγυρα και τα δύο
μαζί τα φιλώ με
το ίδιο Πάθος της
Νιότης που έφυγε
τόσο γρήγορα κι άδοξα.
Λησμόνησαν την
Αγάπη μας οι βαθειές
ρυτίδες, όμως,
η Ψυχή δεν λησμονά.
Ο Νους ισχυρός
από αναμνήσεις κι
εγώ επιμένω
να λατρεύω τις
ρυτίδες σου,
τα άσπρα μακρυά
μαλλιά σου,
τα σκληρά
χιονισμένα γένια σου..
Χιονισμένα
όπως η άδεια μου
Ψυχή..
Την απολησμόνησες
σε μία μόλις Ώρα..
Μα υπομένω και
Σε Λατρεύω
με τις Ρυτίδες σου,
στο Πρόσωπο,
στα ροζιασμένα χέρια..{Γ.Τ.}