Πυροτεχνήματα.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Πυροτεχνήματα.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Ο χρόνος που πέρασε μακρυά σου,
δίχως την μεγάλη τρυφερή αγκαλιά σου,
μου φαίνεται απέραντος, ανελέητος..
Ήταν σκοτάδι στη Ζωή μου και 
Εσύ Αγαπημένε μου, έδωσες πνοή
στη ζωή μου, έδωσες φως, νόημα
κι αρχή τόσο σημαντική για μένα..
Ήταν νύχτα και γέμισες
Ουρανό της Ψυχής Μου με
Εκατομμύρια Χρωματιστά Πυροτεχνήματα..
Ήρθες πρωί και έλαμπε ο Ουρανός Μου.
Είσαι Εσύ ο Ουρανός Μου,
η Γη μου, το Νερό να πιω να ξεδιψάσω.
Τα βράδυα, με ξαστεριά και Πανσέληνο,
ο Ουρανός Μας φωτίζονταν με
μυριάδες χρωματιστά Πυροτεχνήματα,
κάθε είδους, κάθε χρώματος,
βροχή από Πυροτεχνήματα από
τον Ουρανό στη Γη Μας...
Χρώματα, Φως, Αρώματα,
σαν το Ουράνιο Τόξο
μετά από τη βροχή,
Εσύ μονάχα μου χάρισες Ζωή.
Το παρελθόν μου το έσβησα..
το μέλλον ποιος το ξέρει;!
Το παρόν πίστεψα πως είσαι
μόνο Εσύ, Ολάκερη
η Ζωή μου ως Τώρα, Εσύ!
Ήσουν Ποτάμι, Θάλασσα Απέραντη,
γάργαρη Πηγή που ξεδιψούσα
στα φιλιά σου κάθε μία στιγμή
με τα Πυροτεχνήματα στον Ουρανό
να Φωτίζουν Μονάχα το "Είναι Μου",
να εξιτάρουν το Νου μου, να
ζεσταίνουν με τα χρώματά τους
την Καρδιά μου που στη Χάρισα.
Η Αγάπη γκρεμίζει βουνά,
μετακινεί βουνά,
το Σύμπαν Ολόκληρο.
Ήθελα μονάχα λίγο να μ΄αγαπάς..
να με κοιτάς, να μ΄αγκαλιάζεις,
σφιχτά να μου κρατάς το
χέρι και να μου λες λόγια
αγάπης γλυκά, φωτεινά,
λαγαριστά, σαν τα Πυροτεχνήματα..
Τα Πυροτεχνήματα γράφουν
όλα τα συνθήματα του Κόσμου
όταν Κοιτάζουμε Μαζί
κάτω απ΄τον ίδιο Ουρανό..
Πυροτεχνήματα βλέπω
στα Όνειρά μου τις
κρύες νύχτες του
Χειμώνα..
Πετάγομαι..
Ξαφνιάζομαι..
Ριγώ...
Διψώ...
Χάθηκε η Θάλασσά μας,
στέρεψε η Πηγή..
Έσβησαν, χάθηκαν
για πάντα τα Πυροτεχνήματα,
χάθηκε για πάντα από
τη ζωή μου ο Δικός Σου
Γλυκός Θησαυρός με
τις Λάμψεις και τα Πυροτεχνήματα..
Μου Λείπεις Ακριβέ μου...
Κοίτα Ψηλά.. Πυροτεχνήματα για Σένα..{Γ.Τ.}