Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Το Παρελθόν


Πολλοί μου λένε τη Ζωή μου ν΄αλλάξω,
το μαύρο παρελθόν μου να ξεχάσω,
πόσο εύκολο νομίζετε πως είναι,
όταν δικαιοσύνη η δική μου η ζωή
όχι μόνο δεν δίνει, μα ούτα ψίγμα χάρισμα,
για να ξεχάσω αυτό το παρελθόν μου,
στα σκουπίδια να πετάξω..
Το Παρελθόν μας, το μέλλον μας καθορίζει,
κι όσο η γη γυρίζει γύρω απ΄τον άξονά της
και γύρω από εμάς, στο τέλος το παρελθόν
γίνεται τιμωρός σ΄αυτούς που είν΄εγωπαθείς
και με τη συμπεριφορά τους φραγμό βάζουν
στο Μέλλον Σου, Στο Αίμα Σου και Στη Συνέχειά Σου....

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Ελλάδα


Δεν θα πω κάτι άλλο, τώρα εδώ,
που ίσως μεγαλοστομία να΄ναι,
αγένεια, ίσως ανοησία,
μιά περίσσεια ραθυμία,
Ελλάδα Σ΄Αγαπώ γιατί είσαι Γυναίκα..
Κοκκινομάλα, ξανθή, μελαχροινή,
κάθε χρώμα μαλλιών ή ματιών
μπορεί να έχει μία πόρνη... εκ γενετής..
Ακόμη κι αν το αρνηθείς μ΄αρέσεις..
Κόβω από τους κήπους σου
τα πιο όμορφα λουλούδια..
Αυτά που χρόνια τώρα ποτίζεις
με Πλακιώτικο Κρασί και Τσίπουρο
Καθάριο του Τυρνάβου..
Τα Λαϊκά σου και Δημοτικά Τραγούδια σου
Δεν Ξεχνώ, μα τις Ψυχές Μας ΄Αλλο
Μην Πονάς και Διώξε τους Ανάδελφους
Πέτα τους στον Καιάδα, στον Ταϋγετο,
Στην Πίνδο και στον ΄Ολυμπο,
να πάνε στα τσακίδια..
΄Ετσι εμείς θα πίνουμε Κρασί άσπρο και Κόκκινο,
καθάριο Τσίπουρο με Υψηλά Τα Γράδα,
μα κράτα Αυτουνούς Μακρυά να βρούμε την
Υγειά Μας, να πάρουμε πίσω την Αξιοπρέπειά μας,
και Ολάκερη την Κλεμμένη την  Κληρονομιά μας......

Αφιερωμένο, σε ΄Ολους Τους Καθαρούς Τίμιους Συναδέλφους, Βιοπαλαιστές, ΄Ανεργους, Απόμαχους. ΄Οσοι είναι Επίορκοι και Ανάδελφοι να παν΄στ΄Ανάθεμα.... κι ακόμη παραπέρα... Μας μολύνουν τη περηφάνεια μας και το φιλότιμό μας....

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Σιωπηλή Κραυγή


Το Τέλος ήρθε πριν να φτάσει,
Ο ήλιος βγήκε πριν την αυγή,
ένας κόκκορας αμέριμνος λαλούσε
αμέριμνος, καμαρωτός, μεσ΄το
κοτέτσι του, τον σφάξαν..
Φρίκη ζωγραφίζεται στο πρόσωπό σου,
πριν καν΄να προβάλλει ένα, έστω ..
ψεύτικο γέλιο..
Μα δίκιο έχεις Σαπφώ μου, πως στ΄αλήθεια
να σχηματιστεί χαμόγελο, όταν κάθε μέρα
πίκρα σε ποτίζουν..
Σε λένε άσχημη, κοντή, με άγρια μάτια και
μαλλιά σαν τα κακά τα πνεύματα στο
Μαύρο Δάσος, που τα μαλλιά τα ξεριζώνουνε
να γίνουν φίδια για να δαγκώσουν τους καλούς
κι αμέριμνους περαστικούς διαβάτες..
Τους αδαείς περιπατητές, λάτρεις της φύσης που
παν΄να κόψουν αγριοκυκλάμινα και μυρωδάτη ρίγανη
να νοστιμέψουν το καθημερινό φτωχό τραπέζι τους,
μα πλούσιο σε αισθήματα, σε γέλια σε φωναχτά,
σ΄αστεία και πειράγματα...
Μα ...Τι κρίμα να γεννηθώ ..Κωφάλαλη και να μην ακούω
τις τόσες Φωνές, τη γλυκιά φασαρία μεσ΄στο φτωχικό
άδειο μου σπίτι.. που κάηκε Μία Νύχτα Με Πανσέληνο...