Σάββατο 23 Μαΐου 2015


Αγάπη μου .. σε κοιτάζω μα δεν σε βλέπω. {Γιούλη Τσουρεκά}
Σου μιλώ κάθε μέρα γιατί δε μπορώ να κάνω αλλιώς. Σου μιλώ μέσα από τις μυρωδιές, τα ποικίλα χρώματα των ρόδων. Αναπνέω τη μυρωδιά σου απ΄τα πολύχρωμα τριαντάφυλλα του άυλου κήπου της ψυχής μου. Μου απαντάς και λιώνω με τη γλύκα των λέξεων που αβίαστα πηγάζουν απ΄την ψυχή σου. Είμαστε δύο άγνωστοι, ταυτόχρονα όμως τόσο απόλυτα γνώριμοι. Πως να σε προσεγγίσω; Άλλοτε ο Κόσμος δεν είχε ηλεκτρονική εικόνα. Πραγματική εικόνα ενώνει δύο ανθρώπινες καρδιές που αγαπιούνται, ζωντανή εικόνα όπως τα φρέσκα λουλούδια την Άνοιξη που, δεν θέλεις να τα κόψεις για να μη μαραθούν, παρά μονάχα τα
χαζεύεις ώρες ατέλειωτες, τα δροσερά πρωινά πίνοντας τον καφέ στο μπαλκόνι των Ονείρων Σου, σαν αγναντεύεις απέναντί σου την Θάλασσα Πλανεύτρα, μαγευτική που σε κάθε της τερτίπι αντικατοπτρίζονται τα χαρακτηριστικά σου, τα μάτια σου, ακόμη και η μύτη σου που ξεχωρίζει σαν κολυμπάς και βγαίνει στον αφρό.. Σε έβλεπα και γελούσα. Τι μπορεί να δώσει στον Άνθρωπο η πλασματική διαδικτυακή εικόνα σε σύγκριση με την πραγματικότητα της ανθρώπινης επαφής δύο ερωτευμένων ανθρώπων; Τα βλέμματα, τα χάδια, οι αγκαλιές, τα βουλιμικά φιλιά, τα πειράγματα, οι περίπατοι στην ακροθαλασσιά, οι σιωπηρές σκέψεις, οι κραυγές του έρωτα, οι φαντασιώσεις, τα γέλια τις μικρές πρωινές ώρες. Όλα τα Όμορφα τα χάνουμε εκούσια, γιατί δεν αντέχουμε την Αγάπη. Μας "αγκαλιάζει" ή συνηθίσαμε να μας "αγκαλιάζει" μία πλασματική, απόμακρη, φανταστική αγκάλη σαν Όραμα. Παρ΄ όλα αυτά περιμένω νυχθημερόν ν΄ανθίσει ο σπόρος να γίνει βλαστός και Δέντρο Αγάπης, γιατί κάθε άνθρωπος δικαιούται την Αγάπη. Η μοναξιά είναι το μαστίγιο της ψυχής μας. Ένα μαρτύριο χρονικής διάρκειας σα το σαράκι που τρώει ό,τι ξύλινο, σιγά - σιγά, βασανιστικά, ώσπου το εξαφανίζει. Στέλνω μία μεγάλη αγκαλιά, επίορκος της Αγάπης κι εγώ, διότι η "Διαδικτυακή Αγκαλιά", δεν Πιάνεται.. Χάνεται.
{Γιούλη Τσουρεκά - 23 του Μάη 2015 .~

Σάββατο 16 Μαΐου 2015



Δροσιά της Θάλασσας {Γιούλη Τσουρεκά}

Όπου κι αν χτυπάει η καρδιά μας,
ηρεμεί, σκέφτεται και χαλαρώνει
στο άπειρο μπλε σου,
ως εξαγνισμός,
με το αληθινό φως
που εκπέμπει το χρώμα σου,
χαρίζοντας μας ενέργεια,
δροσιά, χάδι ψυχής.
Εμφύσηση ζωής η πνοή σου,
βάλσαμο η συντροφιά σου.
Άσπρη δαντέλα πλεχτή
περίτεχνη ο αφρός σου,
σαν σκάει απαλά ή
δυνατά στην
απέραντη ακτή
της ψυχής μας,
που άρρηκτα τέμνεται
με τον μακρινό ορίζοντα.
Δροσιά της Θάλασσας
τα κίτρινα λουλούδια
που σιγοτραγουδούν
μέρα - νύχτα,
πρίμο σιγόντο
με τον ήχο των κυμάτων σου.
Όμορφη μοναξιά μου,
Δροσιά της Θάλασσας μου,
έλα πάρε με να σ΄αγναντεύω
αχόρταγα, βουλιμικά
ν΄αναζητώ την αγκάλη σου.
Να φιλώ τον αφρό σου,
να βυθίζομαι ονειρικά
μέσα σου,
να μυρίζω τ΄άρωμα
της τρυφερής αλόης
στην Ακτή σου.
Δροσιά μου,Θάλασσά μου,
κι αν βυθιστώ,
δεν θα σωθώ,
έχω καλά κρυμμένα
στη ψυχή μου
τα κουπιά της ζωής μου,
όμως την βάρκα μου,
την έκλεψε η Συννεφιά
και χάθηκε σα το
κίτρινο λουλούδι
της αλόης
μέσα στο τρελό
Αγέρα της Σιωπής μας.

Δροσιά της Θάλασσας μου,
νοσταλγία μου,
θύμησες ονειρεμένες,
γλυκές στιγμές
που με ταξίδεψες
σε παραμυθένια ταξίδια
με το νου, μα η ψυχή μου
έμεινε να σε κοιτάζει
απόκοσμα, με άδεια αγκαλιά
με άδεια χέρια,
γεμάτα αγκάθια της μοναξιάς.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Τετάρτη 13 Μαΐου 2015



Το παλιό ρολόι.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Κειμήλιο "ακριβό" ενάμιση
αιώνα Ιστορίας,
άπειρων ωρών θλιβερής 
δυστυχίας ανθρώπων
που μάτωσαν τις ψυχές
τους, όχι για τη ζωή,
μα για την επιβίωση..
Σταματημένο πρωινή
ή απογευματινή ώρα,
την ίδια ώρα του
μεγάλου ταξιδιού
χωρίς επιστροφή.
Χαρούμενες ώρες,
ελάχιστες γράφτηκαν
στους δείκτες του
παλιού ρολογιού.
Ήταν μαύρα χρόνια,
ορφάνιας, πολέμου, κατοχής, απέραντης,
αέναης μοναξιάς σκληρής,
μεγάλων αποστάσεων
λευκής σιωπής,
ψυχών που ακόμη
ζουν μέσα στον
παραιτημένο
από τον χρόνο
μηχανισμού τού ρολογιού,
που έμεινε κειμήλιο
σε νου που θυμάται..

Ευτυχώς συντροφιά του
πάνω στη παλιά σερβάντα
ένα κερί,
που σβήνει για να κάνει
παρέα κι αγκαλιά
στους λεπτοδείκτες
της Ψυχής του
που αν και πονάει,
χτυπάει δυνατά,
ως η τελευταία
ζωντανή ανάμνηση.
Ώσπου να κλείσει
ο Κύκλος της Ερημιάς
που θυμίζει τα
μεσημέρια της Φυγής,
με λήθαργο βαθύ,
δίχως ώρα,
δίχως φως.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Σάββατο 9 Μαΐου 2015



Ψυχή μου.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Έραψα στη ψυχή μου δύο μεγάλες τσέπες για να χωρούν όλα μου τα βιώματα, οι χαρές, οι λύπες, τα σουσούμια μου... ήρθα αργά στο "τοιχαλάκι μου" γι΄απόψε, γιατί με συνεπήρε μία συναρπαστική ανάγνωση που δεν σας την αποκαλύπτω ακόμη.. όσο για τις τσέπες της ψυχής θα επανέλθω γιατί είναι ..ευαίσθητες, θέλουν χοντρή διπλοκλωστή για να κρατήσουν τόσο πολλή μεγάλη πραμάτεια.. και τα ξαναλέμε αγαπημένοι Φίλες και Φίλοι μου.... Καλό, Ονειρεμένο, Μενεξεδένιο Ξημέρωμα 

Τρίτη 5 Μαΐου 2015



Κρυπτογραφημένες Λέξεις {Γιούλη Τσουρεκά}

Πίσω απ΄τις κρυπτογραφημένες λέξεις,

εκμαιεύω ηθελημένα τα αισθήματά σου.

Ποιος τρελός μετανιώνει που
ερωτεύτηκε, που αγάπησε
με πάθος άσβεστο, έστω
κι αν είδε στο σκοτωμένο
κύμα του μυαλού του
πως θα τον ρουφούσε,
θα τον κατάπινε η θάλασσα;!
Τι γλυκός ο έρωτας όταν ζει,
ακόμη κι όταν εκπνέει τα
λοίσθια κι άπονος Ταξιδεύει
δίχως ελπίδα κι επιστροφή.
Που πάνε οι Έρωτες όταν πεθαίνουν;
Που να΄ναι τώρα ο Ακριβός μου;
Σε ποιο στρώμα, σε ποια θυελλώδη
αγκάλη κοιμάται ο Καλός μου;;
Έφυγε και πάει..
Η Αγάπη είναι Θάλασσα.
Η Θάλασσα είναι
μεγάλος Έρωτας.
Ζήλεψε την αγάπη,
δεν ξέρω πια αγάπη..
τη δική του,
ή τη δική μου.
Τον στροβίλισε σα
κόκκο της άμμου
στα δυνατά κύματά της,
δίχως αφρό,
δίχως θυμό,
δίχως έλεος
για ό,τι ρήμαξε μέσα μου.
Δεν μετανιώνω.
Έζησα.
Ρούφηξα βουλιμικά
την Αγάπη Μου
ως βαθειά στο μεδούλι της.
Απόλαυσα, χάρηκα,
εξιλεώθηκα στα δυνατά της
μπράτσα που΄ναι σαν
βροντερά κύματα.
Πονάω, ματώνω.
Δεν μετανιώνω.
Ιεροσυλία να μετανιώσεις
για έναν μεγάλο έρωτα.
Μπαίνεις στη Φωτιά
και καίγεσαι.
Βουλιάζεις στα κύματα
της Αγάπης σου με
ηδονή, με ευχαρίστηση
και, πνίγεσαι μοιραία.
Μα είναι γλυκός
αυτός ο ύπνος της
μέθης του Έρωτα.
Είναι παντοτινός.
Για όλα τα ωραία που
ζήσαμε δεν κάνουμε
εκπτώσεις.
Καμία έκπτωση
στα όνειρά μας.
Ούτε αντίο.
Το πολύ πολύ
ένα ΓΕΙΑ ώσπου
να συναπαντηθούμε
ξανά με το μπλουζάκι μας
βρεγμένο από Θάλασσα, και,
μία Κραυγή Έρωτα,
ως Ενθύμιο.. {Γιούλη Τσουρεκά
}