Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Ινδία .. {Γιούλη Τσουρεκά}


Ινδία .. {Γιούλη Τσουρεκά}

Εκεί σκέφτομαι να ταξιδέψω
ως τη μακρινή Ινδία.
Μου αρέσει να μαθαίνω 
βήμα βήμα άγνωστα 
μέρη μακρινά, 
να προσκυνήσω στο Τατζ Μαχάλ,
να κοινωνίσω στο Γάγγη Ποταμό,
να πατήσω πάνω στα πέταλα
απ΄τα χνάρια των αλόγων
του Μέγα Αλέξανδρου.
Να σταθώ ένα μήνα
έξω να με ξεπλύνουν οι Μουσώνες.
Να εξαγνιστώ..
Να φορέσω τη μαντήλα για να
νιώσω, πως φεμινισμός δεν είναι
να καπηλεύεσαι, να ευνουχίζεις
τον άντρα που αγαπάς,
αλλά υπερηφάνεια όταν είσαι
η σκλάβα του στον Έρωτα και
η Κυρά του στην Αληθινή Ζωή.
Κάτω στις μακρινές Ινδίες
θα κατέβω, πάνω στις
καμαρωτές καμήλες θα ανέβω,
να ανταμώσω τον Ταμερλάνο
να μου ξυπνήσει μνήμες απ΄
τις οι ταταρικές ορδές που λεηλάτησαν
την καρδιά μου, όταν Εσύ Λατρεμένε
τους μυήθηκες κι ήρθες,
με απήγαγες σα τον βασιλιά Δαρείο,
σαν γλυκός τύραννος, Αττίλας,
Ταμερλάνος και μ΄Έκανες δική Σου
στις Μαγικές Ινδίες που Ταξιδέψαμε
με τις Φαντασιώσεις μας και τα
τρελά Όνειρά μας...{Γ.Τ} 

Έρωτας σαν ... τριαντάφυλλο... {Γιούλη Τσουρεκά}


Έρωτας σαν ... τριαντάφυλλο... {Γιούλη Τσουρεκά}

Ποτάμι είναι ο Έρωτας σου λέω
που πνίγει τα φύλλα των δέντρων
σαν πέφτουν στη Γη το Φθινόπωρο,
που παρασύρει τα λουλούδια την Άνοιξη,
που κόβει τα κλαδιά των δέντρων το Χειμώνα,
που ζεσταίνει τη Θάλασσα τα Καλοκαίρια.
Ξυράφι Μάτια Μου είναι ο Έρωτας
που αφήνει την ψυχή μας να ματώσει.
Πείνα είναι ο Έρωτας, μεγάλη πείνα και
μια έντονη συνεχής ανάγκη για
να τραφούμε από την Πείνα του Έρωτα.
Λουλούδι Ψυχή μου σου λέω
είναι ο Έρωτας, όλα Τα Λουλούδια και
Εσύ λατρεμένε μου, μόνο ένας σπόρος..
Δεν φοβάμαι αν η καρδιά μου θα σπάσει,
γιατί αν φοβηθώ δεν θα μάθω ποτέ
τον Χορό του Έρωτα που γίνεται Χείμαρρος.
Αν το Όνειρο φοβάται,
τρομάζει να Ξυπνήσει δεν
θα αδράξει ποτέ την ευκαιρία
να κερδίσει έναν απραγματοποίητο,
ανικανοποίητο, δυνατό
σαν το Ατσάλι Έρωτα.
Αν η Ψυχή Μου φοβάται να πεθάνει,
τότε Ποτέ δεν μαθαίνει να Ζει.
Οι νύχτες είναι ανυπέρβλητα μοναχικές,
ανελέητα σκληρές, ανυπεράσπιστες
με τον Έρωτά Μου.
Ο Δρόμος της Καρδιάς μου είναι
πολύ μεγάλος και μακρύς,
δύσβατος δρόμος, κακοτράχαλος και
κάποιες φορές σκέφτομαι, πως,
ο Έρωτας είναι μόνο για τους τυχερούς.
Για τους Τυχερούς και για τους Δυνατούς.
Το Μεγάλο, Βαρύ Χειμώνα θυμήσου
ότι κάτω από το πικρό χιονίζει
ζει ο σπόρος που με την Αγάπη του
ζωοφόρου ήλιου γίνεται ένα
πανέμορφο τριαντάφυλλο την Άνοιξη
που θα ξανάρθει κι εγώ μόνη πάντα,
σ΄ονειρεύομαι, σε καρτερώ...{Γ.Τ.}

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Η Φύση Τραγουδάει... {Γιούλη Τσουρεκά} ~ 20 Οκτώβρη 2013 ~


Η Φύση Τραγουδάει... {Γιούλη Τσουρεκά} ~ 20 Οκτώβρη 2013 ~

Η Φύση εναλλάσσεται σα να τραγουδάει
τραγουδάει για τη νίκη που δεν γιορτάσαμε,
γιατί δεν νικήσαμε.. νικηθήκαμε από φόβο
και ηττοπάθεια, απεγνωσμένοι, μόνοι..
Ο καθένας στο καβούκι του..
στη δική του "δόξα".
Η Φύση τραγουδάει γιατί δεν
υπέγραψε την ήττα της, έχει
μία αρμονία εκστατική, που μας αφοπλίζει..
Η Φύση τραγουδάει για τους φίλους που
μας Αγκάλιασαν, αλλά και για τους
Φίλους που μας Πρόδωσαν.
Η Φύση Τραγουδάει πάντα για Όλους Μας.
Τραγουδάει για τα καλά μας, για τα τρωτά μας,
για τα αιώνια, αδιόρθωτα ανθρώπινα
ελαττώματά μας, τις αδυναμίες
των μοναχικών στιγμών μας..
Η Φύση τραγουδάει γιατί φταίει η μοναξιά
για τα βίτσια μας, για τα φάλτσα μας.
Η Φύση τραγουδάει για όλες τις Εποχές..
Τραγουδάει για τη ξεγνοιασιά μας τα Καλοκαίρια
στις καυτές αμμουδιές, κάτω απ΄τον Ήλιο,
όταν ανέμελα τάχα, μαζεύουμε κοχύλια όμως,
ξεχάσαμε να τα μοιράσουμε σε Εκείνους
που Αγαπάμε... Τι τραγική Αμέλεια μας...{Γ.Τ.}

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Αγάπη ... Αδιαφορία.. {Γιούλη Τσουρεκά}


..Αγάπη .... Αδιαφορία... δύο αντίθετες έννοιες, παράλληλα όμως κι απόλυτα συνυφασμένες που σου φέρνουν ανάμεικτα συναισθήματα, συγκινησιακή φόρτιση μέχρι δάκρυα καυτά να κυλούν απ΄τα μάτια σου
να μην μπορείς να τα συγκρατήσεις, ούτε να τα σκουπίσεις γιατί, 
είναι Λυτρωτικά Δάκρυα Έρωτα και Μνήμης.. Όπως Αξιώνει η Νύχτα. ~ Γιούλη Τσουρεκά

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013


Ώρες ατέλειωτες "Χαϊδεύω" τη σιωπή σου.. 
εξαπατώ τον ίδιο τον εαυτό μου.. 
περιμένοντας τον ερχομό σου
άγνωστο πότε.. ίσως Ποτέ.
Ώρες ατέλειωτες "δένω" τα όνειρά μου 
στους κάβους των λιμανιών,
σου στέλνω χαιρετίσματα στο
πέταγμα των γλάρων
δένω άγκυρα στις απατηλές 
προσδοκίες μου... {Γιούλη Τσουρεκά}

Τα Μάτια Σου... {Γιούλη Τσουρεκά}



Τα Μάτια Σου... {Γιούλη Τσουρεκά}

Μπορώ να διακρίνω τα μάτια σου
ανάμεσα σε εκατομμύρια πλήθος
κόσμου γιατί έχουν κάτι απ΄το
χρώμα της Αυγής κι απ΄τη 
γλυκιά μελαγχολία του Δειλινού.
Μπορώ να διακρίνω τα μάτια σου
σε μένα λένε πάντα την αλήθεια
κάθε στιγμή ηρεμίας ή ηδονής
τότε που μεγαλώνουν, γίνονται
τεράστιες οι "κόρες" των ματιών σου.
Σε ξεχωρίζω από χιλιόμετρα μακρυά
απ΄τη θωριά σου, το εκτόπισμα σου,
τη μυθική σου αυτοπεποίθηση που
ισοπεδώνει τα πάντα γύρω μου,
από όπου κι αν στέκεσαι, αν περνάς,
αν τρέχεις, αν μιλάς κι αν ακόμη
ουρλιάζεις για να ακουσθεί δυναμική
και στεντόρεια το ηχόχρωμα της
ιδιαίτερης φωνής σου.
Χάνομαι μπροστά σου, νοιώθω
ανύπαρκτη, ασήμαντη, αόρατη,
μα και τυχαία περαστική απαρατήρητη..
Πατάω πάνω σε κοφτερά γυαλιά κι
από την Έξαψη της Αγάπης Μου
για Σένα, δεν κόβομαι..
Αίμα δεν στάζω.
Κι αν ακόμη με κοφτερό μαχαίρι
με διαπεράσεις μιλιά δεν θα ψελλίσω.
Λεπίδι είναι τα Λόγια Σου,
Σουγιάς η Σιωπή Σου,
Νυστέρι μεσ΄στα στήθη μου,
Λάμα η Μάτια Σου Μάτια μου,
Αιώνες ΄γιναν οι Στιγμές κι
ακόμη περιμένω μία ματιά,
μία φωνή, Παράκληση μέσα μου
αξημέρωτες νύχτες αποζητώ κι
αν σε θωρώ κι αν σε γρικώ,
φοβάμαι πως είναι μόνο
μέσα στο λήθαργό μου..
Ένα είναι σίγουρο, πως,
αρνούμαι να ξυπνήσω..
Μου είσαι αδυναμία μου..
Να Το Ξέρεις. {Γ.Τ.}

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Εμείς ...{Γιούλη Τσουρεκά}


Εμείς ...{Γιούλη Τσουρεκά}

Εμείς μόνοι επιβάτες λεωφορείου
εσύ κι εγώ επιβάτες στο μετρό
δώδεκα παρά βράδυ αργά.
Εμείς μόνοι σιωπηλοί.
Ακροβατούμε πάνω στο 
νήμα μίας συνεχόμενης 
αβάσταχτης, βαριάς σιωπής,
μετά από μία υπόσχεση μάταιη,
πλαστή, επίπλαστη, ψεύτικη,
αλλά παρόλα αυτά, μοιραία.
Εμείς που περιπλανηθήκαμε
ξυπόλητοι στους δρόμους,
που πατήσαμε αγκάθια ή
ακόμη και ναρκοπέδια.
Εμείς φοβηθήκαμε τους
ανέμους τα καλοκαίρια
στο Αιγαίο, τα μελτέμια,
τ΄αγριεμένα κύματα
που χτυπάν με ορμή
τους τραχείς βράχους.
Εμείς ξελογιάσαμε τις Ελπίδες Μας.
Εμείς, εσύ κι εγώ, τελικά
ερωτευτήκαμε ό,τι μας αφάνιζε
μέσα στα σωθικά μας.
Εμείς ακοίμητοι, αφρούρητοι,
ριψοκίνδυνοι στο άμετρο,
αποδεχτήκαμε τα πάντα.
Εμείς δεχθήκαμε το δίκαιο και
το άδικο αντάμα σαν αδιαίρετη
αξία, μα ανάξια για μία στιγμή.
Εμείς δεν είχαμε ποτέ ένα άλλοθι
για να φωνάξουμε, πως, ναι
αγαπηθήκαμε αληθινά, απλά,
σε λάθος στιγμή, δεν ήταν
ατυχία, μα πράγματι
ήταν θεία ευλογία..
ποιος αντιστέκεται στις
αποφάσεις του Σύμπαντος;!
Εμείς οι αντιρρησίες, οι ανένταχτοι,
οι ανεξάρτητοι, οι αδέσμευτοι,
είμαστε τα παιδιά ενός κατώτερου θεού..
Εμείς που κι αν δεν αναγνωριστήκαμε,
ένα είναι απολύτως βέβαιο
να το Ξέρεις!
Εμείς έχουμε μοναδική αδυναμία κι
Αγαπηθήκαμε Πολύ..
Ποτέ μην το Ξεχάσεις...
Εμείς .... {Γ.Τ.} ~ Σήμερα 9 Οκτώβρη 2013 ~

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Σα Μαχητής.. {Γιούλη Τσουρεκά}


Σ΄αγάπησα όσο κανέναν άλλον.
Σα Μαχητή κι Οδηγό Ζωής, 
σαν Οδοιπόρο Μαχών σε Εξέλιξη.
Μάχεσαι και Μάχομαι.
Δεν ξαποσταίνω. 
Ανασαίνω μόνο γιατί υπάρχεις Εσύ.
Αν ξαποστάσεις απ΄τις μάχες σου,
αν θυμηθείς πόσο σ΄αγάπησα
έλα, σε περιμένω ν΄ανταμωθούμε
στα συρματοπλέγματα, εκεί που
χωρίζουν οι Μάρτυρες απ΄τους Εχθρούς.
Εκεί που θα κερδίσουμε τη μάχη.
Εκεί θα σε περιμένω.
Αν θυμηθείς πως σ΄αγαπώ αληθινά,
γιατί είσαι εσύ ξεχωριστός στη
δική μου καρδιά.
Από τις πολλές τις μάχες που δίνεις
καθημερινά, επίτρεψέ μου να σου πω
πως σου ξέφυγε μία λεξούλα..
Μαζί. Μαζί.
Είναι σαν ένα παιδικό παιχνίδι
που παίζαμε όταν ήμασταν
μικρά παιδιά ακόμη στις αλάνες.
Μαζί τη λένε τη λεξούλα αυτή
την μοναδική και μαγική.
Μην την ξεχάσεις, μην γοργά
την λησμονήσεις, μην βιαστείς
και την πετάξεις στο καλάθι
των αχρήστων σου.
Μαζί Καλέ Μου, Ακριβέ μου
Πολυαγαπημένε Λατρεμένε Μαχητή μου..
Μαζί.
Κι ίσως κάπου, κάποτε να σου χρειαστεί.
Σ΄αγαπώ πάντα πολύ. Σου στέλνω πολλά φιλιά..{Γ.Τ.}

Επιβράβευση επί ματαίω ... {Γιούλη Τσουρεκά}



Επιβράβευση επί ματαίω ... {Γιούλη Τσουρεκά}

Μπράβο μας βρε ΄σεις!! και πάλι Μπράβο!!
Μεγαλειώδεις, Επιφανείς, Λαμπρές 
Πράξεις δημιουργήσαμε και πάλι..
Κυρίως είπαμε πάλι και πάλι 
Θεωρίες μεγαλοεπίβολες και σπουδαίες,
άξιες θαυμασμού, μα όχι εκούσιες..
ακούσιες πολλώ δε μάλλον κούφιες..
Μπράβο που είπαμε για αγάπη, για τον Άνθρωπο,
για τους Συνανθρώπους μας τους ομογενείς,
τους αλλοδαπούς, τους ξένους, τους απόμακρους,
του παρακμιακούς, τους ξεχασμένους.
Μπράβο μας που είπαμε για τον διπλανό μας,
ανεξάρτητα από φυλή και χρώμα, περί αλληλεγγύης
και άλλα ανθρωπιστικά δρώμενα.
Αυτά τα είπε ο Μωυσής, ο Χριστός, ο Βούδας,
οι προφήτες γενικώς κι απανταχού της Γης.
Μπράβο και για Σένα Συνάνθρωπε μου..
Στο τέλος όπως μάτια μου, όλα τα χαλάς,
όλα τα πετάς, σα τη γελάδα που κλωτσάει
το κουβά με το γεμάτο γάλα της..
Μπράβο σου και Μπράβο μας γιατί μετά από
κάθε Τι Καλό που "προσφέρεται", δεν "πωλείται"
δεν "εκποιείται" δεν "πλειστηριάζεται",
μπράβο μας, όμως, ας μην το κάνουμε θέμα,
ας μην ζητάμε παράσημα και τυμπανοκρουσίες
της προβολής του "εγώ μας",
ας μην "καμαρώνουμε" με εύσημα, με επευφημίες,
για τις ουσιαστικά ασήμαντες ενέργειές μας...{Γ.Τ.}

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

Ναυαγός ... {Γιούλη Τσουρεκά}



Ναυαγός ... {Γιούλη Τσουρεκά}

Νιώθω ναυαγός μέσα 
στην άβυσσο των σκέψεών μου..
με συγκλονίζει, με αγκαλιάζει 
μία απέραντη Νοσταλγία..
Είμαι ναυαγός σε άγνωστη ακτή,
δίχως βράχια, δίχως φάρο.
Ατέλειωτη άμμος, πράσινο πουθενά..
Χάθηκε το πράσινο, το κόκκινο του
ήλιου το απόβραδο, καλοκαίρι ή χειμώνας..
Ναυαγός ψυχής δίχως μιλιά, σιγή παντού,
τραγούδι ανύπαρκτο, οι νότες χάθηκαν,
Φάρος Πουθενά..
Ναυαγός στην αμμουδερή ακτή.
Με πήρε ύπνος βαθύς, λήθαργος
θαρρείς κι ονειρεύτηκα το λούνα παρκ.
Τη Μπαλαρίνα, Τη Ρόδα, Τα Αλογάκια,
Το Καρουσέλ, τις Καραμούζες, το Παιχνίδι.
Ξύπνησα με μία ανόητη αισιοδοξία
πως θα βρεθώ σε έναν χαρούμενο χώρο
με παιχνίδια, γέλια, χαρές.
Μάταια όμως, ναυαγός και πάλι
στην ίδια έρημη, άγνωστη Ακτή.
Ναυαγός δίχως φίλους, μήτε κι εχθρούς.
Ναυαγός ψευδαισθήσεων, ανεκπλήρωτων
πόθων και ονείρων.
Ναυαγός μάτια μου.. Ουράνιο Τόξο
πουθενά στον Ορίζοντα.
Ναυαγός στην ίδια τη ζωή μου.
Εσύ μακρυά μου, αγναντεύεις τη Λευτεριά
όπως κι εγώ.
Φοβάμαι που δεν προλάβαμε να πούμε
όμορφα Παραμύθια, για τον Κόσμο που
ζούμε, που δεν καταφέρνουμε να χωρέσουμε
τα κοινά μας Όνειρα.
Ναυαγοί οι Δύο Μας, ψεύτες ολκής
της ζωής αυτής.
Ναυαγοί στην άγνωστη Ακτή κοιτώντας
σιωπηλοί τον Πολικό Αστέρα
που μας πρόδωσε για πάντα.
Στο Άπειρο Ναυαγοί Ακριβέ Μου...{Γ.Τ.} 

Αδιέξοδο ...{Γιούλη Τσουρεκά}


Αδιέξοδο ...{Γιούλη Τσουρεκά}

Αδιέξοδο στενό, σκοτεινό
άγνωστο απόμερο.. 
Σε έψαξα στην άγνοια μου..
Φοβήθηκα, σάστισα.
Δεν είμαι ανασφαλής.
Άπειρη ναι, με λες..
μην με κατηγορείς 
γι΄αυτό..
αν μοιάζαμε όλοι μας
μάτια μου
θα ήμασταν ρομπότ..
Σε αδιέξοδο στενό
με κάλεσες Καλέ Μου και
σάστισα, τα΄ χασα, κομπλάρισα
που λέμε απλά στη καθομιλουμένη.
Ήταν σκοτάδι, όχι, δεν παραπονιέμαι.
Αδιέξοδο, δεν υπήρχε ταμπέλα.
Τι σημασία έχει.. χάθηκες και
χάθηκα σε τούτη την απρόσωπη Πόλη.
Αδιέξοδο για μένα κι ίσως για σένα
κάτι σύνηθες καθότι μάλλον στη
ζωή σου πορεύεσαι δίχως σήμανση.
Αδιέξοδο φρικτό για μένα, για σένα
όμως περιέργεια, απόλαυση να
εξερευνήσεις το κάθε άγνωστο
στενό αδιέξοδο.
Τι δικαιολογία να βρω να
στη Χαρίσω, Δώρο στα
πόδια σου μπροστά να ακουμπήσω;!
Αδιέξοδο πολύ καιρό τώρα περνάω
κι εσύ ούτε που καταδέχεσαι λιγάκι
να μ΄ακούσεις, να αφουγκραστείς
τους παλμούς της καρδιάς μου
που κάθε μέρα ψυχορραγεί, ματώνει.
Αδιέξοδος ο δρόμος σου δεν είναι.
Αν θέλεις δώσε μου τη ματιά σου,
να δεις μέσα μου ό,τι έχασα,
ό,τι πόνεσα, ό,τι έφυγε για
πάντα σε Εκείνο το Αδιέξοδο.
Όχι, ασφαλώς και δεν ήρθε το
Τέλος του Κόσμου.
Αδιέξοδο το Τέλος το δικό
μου με επισκέπτεται καθημερινά.
Δεν έχω παράπονο..!! {Γ.Τ.}