Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015



Χρώματα {Γιούλη Τσουρεκά}

Όλα τα χρώματα της γης
στα μάτια τα δικά σου,
όμως εσύ δεν τα έβλεπες,
τα έκαμα δικά μου.
Με όνειρα, με δάκρυα,
με γέλια, χαρές,

φωνές ανθρώπων που
έλειπαν, μα ήσαν παρόντες
να ζωγραφίζουν,
να συνθέτουν χρώματα
που να ενώνουν
χαμόγελα με χρώματα..
Χρώματα απ’ τη βροχή πλυμένα
χρώματα ολοζώντανα
της Αγάπης Χρώματα.
Όχι γκρίζο, ούτε ασπρόμαυρο
τώρα που φεύγεις, που φεύγω..
Χρώματα Ζωής.
Ονόματα πρόσωπα φωτισμένα
χρώματα της Γης
χρώματα κι αρώματα.. {Γιούλη Τσουρεκά} 


Χαρταετοί {Γιούλη Τσουρεκά}

Να δες, έτσι θέλω να πετάξω ψηλά
στον Ουρανό σαν τους πολύχρωμους
ελεύθερους χαρταετούς.
Να φύγω ψηλά και μακρυά,
όσο πιο μακρυά γίνεται.
Να με πάρει ο αρωγός άνεμος,
κατά που θέλει να Φυσάει Εκείνος.
Ο Ολύμπιος Θεός ο Αίολος.
Μία αριστερά, μία δεξιά.. ΄Οχι Κάτω,
Μα Επάνω Ψηλά ..
Να βλέπω γαλάζιο Ουρανό.
Άσπρα Σύννεφα πυκνά, όμως Λευκά..
Λευκά, σαν Περιστέρια..
Λία και Λευκά, όπως τα Χέρια Σου.
Όταν με πρωτοαγκάλιασαν κι ένιωσα
να αιωρούμαι σαν Χαρταετός.
Ψηλά στον ουρανό, στα σύννεφα,
όπου εσύ με πήγαινες,
έβλεπα μόνο το πέταγμα μου
κι εσένα να κινείς το νήμα
απ΄ τον λυμένο σπάγκο σου.
Εκείνη τη μεγάλη, αιώνια,
ερωτική μέρα με Λιακάδα. {Γιούλη Τσουρεκά}

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015



Διψώ .. {Γιούλη Τσουρεκά}

...η Δοκιμή Είναι Γενική,
σα την Γενική Πρόβα,
πριν την Πρεμιέρα....
Το Νερό κυλάει και
Φτάνει Παντού...
Σ΄αγγίζω με το Νερό.

Σε χαϊδεύω με το Νερό.
Για να μην ταράξω το
Νερό της Ψυχής Σου...
Είναι Δικό Σου.
Το Χρειάζεσαι.
Πως θα ξεδιψάς,
στην Έρημο των Αναμνήσεων
απέναντι στον ανελέητο χρόνο,
που χύνεται επάνω μας
σαν ερμητικός χείμαρρος ;;
Το έχεις σκεφτεί;!
Σε σκέφτομαι και Διψάω.... {Γιούλη Τσουρεκά}

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015



Αξημέρωτες Νύχτες {Γιούλη Τσουρεκά}
Πέρασαν χρόνια και
κάθε νύχτα σου μιλώ,
σ΄ ανασαίνω, σε νοσταλγώ.
Σφίγγω τα δόντια μου,
μπήζω τα νύχια μου
σφιχτά στις παλάμες μου,
ώσπου ματώνουν.
Ματωμένα δάκρυα
κυλούν απ΄ τα θαμπά
μάτια μου που
ο αέναος χρόνος
τα θολώνει.
Οι Εικόνες περνούν
ζωντανές γύρω μας μα
τόσο πεπερασμένες
σχεδόν μπαγιάτικες,
σα το ψωμί που
έμεινε βδομάδες
μονάχο του πάνω
στον ξύλινο παλιό πάγκο.
Ώσπου να ξημερώσει,
ο ήλιος ν΄ ανατείλει
εγώ ασταμάτητα σκέφτομαι
τι να κάνω.;!
Χιλιάδες παρανοϊκές ιδέες
έρχονται και σκιάζουν
ό,τι υπάρχει μέσα μου,
αιώνια σκεπασμένο
σαν έπιπλο παλιό,
που το σαράκι έχει φάει.
Γράφω στιχάκια,
παραμιλάω,
στοιχειώνομαι,
μιλάω ακατάληπτα,
ψιθυρίζω προσευχές,
σκέψεις, παροιμίες,
γνωμικά και μαγγανείες.
Θέλω να γυρίσω πίσω
το τιμόνι, να μην και
πέσει το πλοίο
της ψυχής μου
σε άγρια βράχια.
Θέλω να σβήσω
στο μαξιλάρι μου,
ντυμένη, βαμμένη
Παλιάτσος μία
νυχτιά τρελής Αποκριάς.
Εσύ να ζήσεις αγέρωχος,
να γεράσεις καθαρός,
να σταθείς ολόγερα
στα δικά σου πόδια..
Αυτά που λάτρεψα
τα σμιλεμένα
απ΄ το περπάτημα
εκατομμύρια φορές,
στις γειτονιές του κόσμου. {Γιούλη Τσουρεκά}

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015



Lucian Michael Freud ~ Painter.~ Ζωγραφικός Πίνακας ~

Ξυπόλητη Αγάπη {Γιούλη Τσουρεκά}
Αν μέσα σου φωλιάζει 
πάντα η Αγάπη,
αν κοιτάζεις τον Άνθρωπο
ίσια στα Μάτια,
μήτε στη Δόξα του
μήτε στο Πλούτο του,
δεν ματώνεις την ψυχή σου,
δεν σκίζεται η καρδιά σου,
ούτε σαλεύει ο Νους Σου,
όταν η Αγάπη Σου,
δόθηκε ως Ακριβό Δώρο
απλόχερα, ηλιοφώτιστη,
ως ο Ζωοδότης Ήλιος
για να γεμίσεις Οξυγόνο,
Άνθρωπό Σου Ακριβό και
Λατρεμένο.
Η Αγάπη δεν πληγώνει,
δεν λοιδορεί,
δεν προδίδει.
Η Αγάπη είναι η Αλήθεια
ενός Χαρούμενου Χορού
Όμορφων Συναισθημάτων,
που ρέουν Ελεύθερα,
όπως το γάργαρο
από κρύσταλλο ακριβό
νερό της Πηγής
σε Μία Έρημο.
Μην πληγώνεις τα Πόδια Σου
για να την συναντήσεις.
Αν Θέλει θα΄ ρθει μόνη της
γυμνή απ΄της μάνας της
τα σπάργανα η Αγάπη Αυτή.
Σπάργανα Ζωής Πνοής,
να εμφυσήσει σε ΄Κείνον
που Αγαπά για να τον Ζωντανέψει.
Μην κουλουριάζεσαι σα
φοβισμένο ζωάκι στο
πυκνό άγριο δάσος.
Η Αγάπη, δεν περπατά
ποτέ ξυπόλητη για
να ματώνει, να λερώνεται,
να πατάει στη λάσπη.
Η Αληθινή Αγάπη είναι
Περήφανη.
Φοράει έστω, τα
καλοκαιρινά σανδάλια της
μέσα στο Καταχείμωνο,
Έρχεται Απρόσμενα,
Απροσδόκητα σαν
την Άνοιξη, για να
σε σφίξει στην
Μυρωδάτη, Τεράστια Αγκαλιά Της. {Γιούλη Τσουρεκά}


Λιμάνια {Γιούλη Τσουρεκά}

Πάρε τη Ρότα σου, 
μην γυρίσεις πίσω 
να κοιτάξεις.


Σε ήρεμα νερά
ταξίδεψε και αγνάντευε.

Πάντα Μπροστά.

Κι αν έχει βράχια κι
αν έχει ύφαλους,
ίσια το βλέμμα,
σταθερό το τιμόνι
μπρος σου.

Προσπέρασε Τα.

Κανένας δε μένει έρμαιο
στη "μοίρα" των εμποδίων του.

Θαρρείς οι αντιξοότητες,
οι όποιες δυσκολίες
πιο Δυνατό σε κάνουν
σε θεριεύουν
σ΄ατσαλώνουν και,
ατσαλάκωτος επισκέπτης
και ταξιδευτής άτρωτος
ρίχνεις άγκυρα
στο νέο λιμάνι.

Αυτό της αληθινής
δικής σου Ζωής.
Μη το Φοβάσαι. {Γιούλη Τσουρεκά}


Αγνόηση {Γιούλη Τσουρεκά}

Ό,τι ήρθε και πέρασε,
ό,τι δε δέχθηκε την αγάπη σου,
κράτησε το στην καρδιά σου,
σαν λουλούδι σπάνιο,
μέσα σε δροσερό νερό.

Άλλαζε το κάθε μέρα.
Ανανέωσε την Αγάπη σου,
που στο ράφι της ψυχής σου
είναι αφημένη,
ποτέ παρατημένη.

Πότιζε τα άνθη της καρδιάς σου
νύχτα - μέρα στη δροσιά
του πρωϊνού,
στην απανεμιά του δειλινού,
στην ηρεμία της σιωπηλής νυχτιάς.

Μία παλιά φωτογραφία
με ένα τοπίο δίχως Πρόσωπα,
να συντροφέψει την μυρωδιά
των λουλουδιών της ζωής σου.

Τρεις ξεραμένοι αχινοί να
σου θυμίζουν τη Ζωή
τη Γνώση
μα περισσότερο ο τρίτος
που κάποια αγκάθια ξέμειναν
πάνω του,
την προδοσία που αναμενόταν
όμως Εσύ ανόητε ρομαντικέ
άνθρωπε .. αγνόησες.. {Γιούλη Τσουρεκά}





Να Ονειρευόμαστε... {Γιούλη Τσουρεκά}

Σε τούτη τη Ζωή κι αν πληγωνόμαστε πολλές φορές από αγκάθια που μοιάζουν με τριαντάφυλλα, τίποτε δεν πάει χαμένο. Σαν τις σκιές μας βαδίζουμε, τις ακολουθούμε πιστά και προχωράμε. Δεν υπάρχει άλλη απάντηση, μήτε γιατί εκείνο ή το άλλο.. Να ονειρευόμαστε. Έτσι μου είπε πριν λίγο μία καλή μου φίλη που με ξέρει καλά. Τα Όνειρα βέβαια, δεν είναι πάντα ρόδινα. Πολλές φορές μας παραπλανούν και μας προδίδουν. Κάποιες φορές μας σκοτώνουν την ψυχή μας.

Όμως, δεν υπάρχει Ζωή δίχως Όνειρα. Δεν έχει νόημα να μην Ονειρευόμαστε. Δεν έχει Ουσία, μήτε Γεύση η Ζωή Μας. Κι αν δούμε πως κάπου μας κυνηγάνε οι Εφιάλτες μας, να έχουμε μία δικλείδα ασφαλείας, κάτι σαν μία έξοδο κινδύνου. Πρωτίστως να σωνόμαστε από τοξικές φιγούρες που μας περιβάλλουν. Στη Ζωή Μας, Τίποτε μα Τίποτε Δεν είναι Δεδομένο. Προχωράμε. Έχει και παρακάτω.. Ας δούμε γύρω μας. Δεν είναι όλα άσπρο - μαύρο. Έχει και Χρώματα η Ζωή.

Ας μην εθιστούμε από μία αγάπη, ή από το όποιο πάθος. Είναι σαν τον τζόγο, σαν τα ναρκωτικά. Εθίζεσαι. Φεύγα από τους Εφιάλτες που σε κυνηγούν πριν να είναι πολύ αργά. Αγαπάμε κι από μακρυά, έστω κι αν οι συγκυρίες μας απομακρύνουν γιατί η Ανθρώπινη Σύνδεση και η λεγόμενη Συναισθηματική Νοημοσύνη είναι ένα Τεράστιο Κεφάλαιο και στάση Ζωής μας. Μακρυά οι Εφιάλτες και οι Ερινύες.
Ας μην χάνουμε χρόνο. Ας Ονειρευτούμε κι ας αφήσουμε τον Αρωγό Χρόνο και τη Ζωή να κάνει τη δουλειά της. Τα δύο αυτά στοιχεία πάνε πάντα μαζί και γνωρίζουν πολύ καλά πως να σε Σεργιανίσουν. Ας γίνουμε πρωτίστως σύμμαχοι με τον εαυτό μας. Έτσι μόνο μαθαίνουμε τα μονοπάτια των Ονείρων Μας. Ας γίνουμε "κολλητοί" με Εμάς. Ό,τι μας συμβαίνει μόνοι μας το περνάμε κυρίως.

Να Ονειρευτούμε για να δούμε με Αληθινή Χαρά την Ζωή.. Γιατί υπάρχουν Εφιάλτες που μας δίνουν πρόσκαιρες και επίπλαστες.."χαρές" που είναι ψεύτικες, εφήμερες, που έχουν Μάσκα και Όχι Πρόσωπο.. Θέλω να συνεχίσω να Ζω Με Πρόσωπο.. Να Αγαπάω Με Πρόσωπο και να Με Αγαπούν Με Πρόσωπο. Απλά, για να μην βλέπω όνειρα με ανθρώπους που φοράνε Μάσκα.. Με σκιάζει, με φοβίζει, Θέλω Χρωματιστά Όνειρα. Πιστεύω πως, είμαστε πολλοί που το Θέλουμε..{Γιούλη Τσουρεκά} ~ 6 Φλεβάρη 2015 ~
 (