Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

Μία άλλη Εποχή.. {Γιούλη Τσουρεκά}



Μία άλλη Εποχή.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Χαράζει η Μέρα,
νέος μήνας πάλι.
Φθινοπώριασε και 
η Θεά Φύση, 
άλλαξε το Φόρεμά της,
σε Πορτοκαλοκίτρινο,
Χρυσαφί, μα άφησε
ακόμη πινελιές του
πράσινου της,
ως κυρίαρχου άρχοντα
της χρωματικής παλέτας της,
δίχως διάθεση ακόμη
να μας αποχαιρετίσει,
να ξεγυμνωθεί ολότελα,
να βγάλει και τον
κιτρινοπορτοκαλί Μανδύα της,
για να ντυθεί σιγά - σιγά μα,
σίγουρα με Τ΄Άσπρα της,
απ΄τις Νιφάδες που
θα πέφτουν σα τριανταφυλλοπέταλα
λευκά τ΄Ουρανού στολίδια δροσερά.

Θλίψη.
Μα την προτιμώ απ΄την αδιαφορία.

Σιωπή.
Μα την προτιμώ απ΄τις ανίερες κραυγές
των ανόητων κυρίαρχων της Γης,
που πιστεύουν στην Αθανασία τους.
Τι Πλάνη!!

Ξαγρυπνώ το Χάραμα και
Σε Σκέφτομαι.

Τι πιο όμορφο να αγαπάς,
έστω κι αν είναι η Οπτασία
της Σιωπής,
η Απουσία στο μοίρασμα
στο ίδιο μαξιλάρι μας,
αφού μαζί σαν είμαστε
στις σκέψεις η Φύση Οργιάζει
και, τότε Όλες οι Εποχές Μαζί,
Οργανώνουν Κονσέρτο,
Συναυλία για Δύο.

Για Σένα και για Μένα,
σε δρόμους παράλληλους,
με Ψυχές ενωμένες, με Νου
που οργιάζει στις σκέψεις,
μα σιωπά, για να μη
διαταράξει την Σπάνια Μαγεία
της Δικής Μας Φύσης.
Της Απόλυτης, της Ξεχωριστής.
Σαν αλλοτινή εποχή,
σαν μία Πέμπτη Συμφωνία Μουσικής
Ενορχήστρωσης, με ένα Βαλς που
το χορεύουμε μυστικά στα Όνειρά μας.
Χαράζει Οκτωβριανό Ξύπνημα.

Σε χαϊδεύω τρυφερά..
Καλημέρα.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Σάλτο Ζωής .. {Γιούλη Τσουρεκά}



Σάλτο Ζωής .. {Γιούλη Τσουρεκά}

Όποιος Άνθρωπος δεν έχει 
ζήσει την απόγνωση 
του απόλυτου "πνιγμού του"
δεν γνωρίζει καν΄ την λέξη.

Έχει πλήρη άγνοια 
τι σημαίνει 
να χάνεσαι
να πνίγεσαι
να σε καταπίνει
η Γη που σε γέννα
η Θάλασσα που Αγάπησες.

Ένα μόνο Χέρι
πρόκειται να σου δώσει
Ανθρώπινη Βοήθεια.

Το ίδιο χέρι που βρέθηκε
σε όποιο δύσκολο βίωμα του,
ακριβώς στην
απεραντοσύνη του κενού
και του θανάτου
που βρίσκεται ένας
Άνθρωπος,
που απεγνωσμένα απλώνει
το Χέρι Του,
εναγωνίως για να σωθεί
από βέβαιο "πνιγμό".
Μόνο Ένας.

Αυτός ο Άνθρωπος
που έχει ζήσει
για δευτερόλεπτα
του κενού του,
μεταξύ της ζωής και
του θανάτου,
να τον ρουφάει η
γη σαν ένα φύλλο,
αφημένο στη τύχη του.
Σε θάλασσα ή σε στεριά,
μονάχο κι έρημο.

Ένα Ανθρώπινο Χέρι
πρόκειται να σε τραβήξει,
αυτό που έχει "ματώσει"
για να ζήσει.
Πικρές Αλήθειες,
Κοινωνία Πόρνη.
Πόρνη Στη Ψυχή
Καρδιά Ψυγείο.

Άνθρωποι Ανύπαρκτοι,
Αδιάφοροι, μα
τόσο διεφθαρμένοι.
Βοήθεια Ρεεεεε
Το Αύριο Είναι και
για Μένα και για Σένα.
Αυταπατάσαι ή βαυκαλίζεσαι ;;!! {Γιούλη Τσουρεκά}

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Ζωγραφιά Μου {Γιούλη Τσουρεκά}



Ζωγραφιά Μου {Γιούλη Τσουρεκά}

Δες τα λουλούδια σαν ανθίζουν,
κόψε τα, αν είναι πολλά, 
δεν περισσεύει η Ομορφιά της Φύσης.
Ζωγράφισε με το Χαμόγελο Τον Κόσμο.
Κόσμος δεν είναι μόνο οι άνθρωποι.

Είναι τα λουλούδια, τα δέντρα,
τα ποτάμια, οι λίμνες, οι θάλασσες,
οι καταρράκτες, τα νερά στις πηγές.
Ό,τι μας ερεθίζει είναι η Φύση.

Έτσι υπάρχει ο Έρωτας, η Αγάπη,
το δόσιμο με μία αγκαλιά δίχως
τίποτε να΄χεις να περιμένεις..
Δεν έχει αξία, καμία σημασία.
Καλύτερα να΄ρθει αναπάντεχα,
απρόσκλητα, απρόοπτα.

Πάρε μπογιές σε όλα τα χρώματα,
ταμπλό, μουσαμά, ακουαρέλα και,
Ζωγράφισε τον Κόσμο Παντού,
όχι όπως είναι Εκεί Έξω...
Όπως Νιώθουμε στα Κύτταρά μας,
που δεν θέλουμε να πάψουν
να πολλαπλασιάζονται.

Που Θέλουν, Επιμένουν
Πεισματικά σχεδόν κι
απείρως Απαιτητικά να ζήσουμε
για να γευόμαστε άπειρους
οργασμούς της Ζωγραφιάς
του Έρωτα που πεταρίζει
στην ανθρώπινη ψυχή,
ως την ύστατη πνοή. {Γιούλη Τσουρεκά}

*Καλό Κυριακάτικο Ξύπνημα* Καλή Ανατολή *

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Πορφυρός Ουρανός.. Θεός.. {Γιούλη Τσουρεκά}


Πορφυρός Ουρανός.. Θεός.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Πορφυρό το χρώμα 
του εκστατικού δειλινού.
Πορφυρός ο Ουρανός 
σαν βραδιάζει νωρίς 
στην αρχή του Φθινόπωρου.
Πορφυρή η Θάλασσα 
αντανακλά τις ίριδες της 
και ακατάπαυστα φλερτάρει
με τις παιχνιδιάρικες
πορφυρές αποχρώσεις
του Έρωτα Ουρανού Της.
*************************************
Πορφυρός ο Έρωτάς μας.
Πορφυρά τα μάτια σου
φλόγες ξεπηδούν σαν
μου ψιθυρίζεις στ΄ αυτί
λόγια που ύπαρξη
γίνονται στο Είναι μου
και φλέγομαι από
τον Πορφυρή Ακαταμάχητη
Πολιορκία Σου,
να΄μαι η Θάλασσά Σου,
να΄σαι ο Ουρανός Μου.
Σ΄Αγαπώ. {Γιούλη Τσουρεκά}

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Μεθυσμένα Σταφύλια {Γιούλη Τσουρεκά}



Μεθυσμένα Σταφύλια {Γιούλη Τσουρεκά}
Ο Έρωτάς μου ξεχειλίζει
ζουμερό φρέσκο χυμό
των Σταφυλιών 
του Τρυγητή Σεπτέμβρη.
**************************
Αγάπη έχει η φουσκωμένη
ρόγα του και περιμένει
αδηφάγα να ρουφηχτεί,
με γεύση γλυκόστυφη,
λάγνα κι ερωτική,
ώσπου οι χυμοί να
ορμήσουν, να πλημμυρίσουν
όλο το Κορμί.
***************************
Από μέσα μας με
απόλαυση της γεύσης
στους ουρανίσκους μας
ως ολόκληρη την
Αγάπη που μας εμπεριέχει
και έτσι χύνεται μάτια μου,
από νου, ψυχή, καρδιά,
κι απόκρυφα σημεία
ηδονής και εξάπτεται
και εξαγνίζεται
ο Ερωτευμένος Άνθρωπος,
ο Μοναδικός κι Αγαπημένος.
************************
Υπάρχεις σα τις ρώγες σου,
αυτές των σταφυλιών,
ακόρεστη η Δίψα μου να
"Μας Γευτώ" κι
ας είναι μικρό το
Χέρι μου και δεν σε Φτάνω.
**************************
Τείνω ψηλά την παλάμη μου,
κόβοντας ένα τσαμπί σταφύλι,
στο φέρνω στα Όνειρά Σου,
Θεέ του Έρωτά Μου Εσύ,
Διόνυσε που σαν σμίγουμε,
είναι γλυκιά η Μέθη Σου
αυτή που με Κερνάς,
έτσι είμαι μονίμως μεθυσμένη,
Διόνυσε Θεέ των Σταφυλιών
του Έρωτα, της Αγάπης που Λυτρώνει.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Τελευταία Πνοή {Γιούλη Τσουρεκά ~ 20 Σεπτέμβρη .. 2014;;;!!}



Τελευταία Πνοή {Γιούλη Τσουρεκά ~ 20 Σεπτέμβρη .. 2014;;;!!}

Ως τη τελευταία Πνοή μου, 
ώσπου η ψυχή μου γίνει αγέρας, 
ώσπου η σάρκα μου γίνει 
άμμος και σκόνη, 
Θέλω να Υποστηρίζω 
το Δίκαιο με κάθε τρόπο 
και θυσία, ναι, διότι 
Δεν Υπάρχει Αθανασία,
παρά Συνείδηση Αληθινή,
και Ευσυνειδησία.
Η Ψυχή μου ως Αεράκι,
αγέρας, άνεμος,
θα εισχωρήσει στην
Ίδια Μέσα Φύση,
στο Κορμό
ενός Μεγάλου Γέρικου,
αλλά Όρθιου Δέντρου.

Πρόσωπο θα γίνει
ο Κορμός Του,
θα Ουρλιάζει,
Ζήστε Άνθρωποι,
γαλήνια τη μοναδική
μικρή ζωή,
αντάμα με τη Γη, τον Ουρανό,
Τ΄Αστέρια,
με Αγάπη για τα Δέντρα,
τα Λουλούδια, Τα Φυτά,
Τα Ζώα που από
Εσένα Άνθρωπε Προσμένουν
ό,τι η Φύση δεν μπορεί
μονάχη της να δώσει.

Ψυχές των Ζώων
σαν Πεταλούδες Πολύχρωμες
Ζωηρές, Ολόγυρα Μας
θα Πετάξουν ως Σημάδι,
Υποστήριξης κάθε Ζωής
σε τούτον Εδώ
τον Πολύπαθο Πλανήτη
που απ΄τις Παρεμβάσεις μας
ως και οι Κλιματικές μας Αλλαγές
μοιάζουν σα να έχουν
Πάθει έναν κακό ..κοκκύτη..!! {Γιούλη Τσουρεκά}

~ Παρωδία Μεταφορική .. λόγω ...ανοησίας της Ουσίας και για πολλούς, άνευ ..σημασίας.... ~

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

Φαντασία του Έρωτα {Γιούλη Τσουρεκά}



Φαντασία του Έρωτα {Γιούλη Τσουρεκά}

Τι γοητεία, τι μυστικισμός 
τ΄ασπρόμαυρου τ΄απόβραδο,
καθώς νοερά βρίσκεσαι 
Εδώ, σε βλέπω μπρος μου

καθώς λαγοκοιμάσαι,
σ΄αγγίζω ελαφρά στα μαλλιά σου
Ο Παθιασμένος Έρωτας,
είναι στα μάτια μου με όλα
τα χρώματα της Οικουμένης.

Γονατιστή, υπάκουη,
υποταγμένη, νοιώθω το
έντονο άγγιγμα σου, έχει
ηδονή και πόνο γλυκό.
Ασπρόμαυρη βλέπω
τη σκιά μου, να σχηματίζεται
στο τοίχο του ημίφωτος,

Εσύ απών σήμερα...
Προσμένω,
μυρίζοντας το ανύπαρκτο
τριαντάφυλλο τ΄ασπρόμαυρου
της φαντασίας μου.

Αντικρίζοντας, διηθώντας
βαθιά Μέσα Μου
Το Κόκκινο του Έρωτα,
της Ηδονής μας,
του αξεπέραστου Πάθους μας. {Γιούλη Τσουρεκά}

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

Μόνο Εσύ.. {Γιούλη Τσουρεκά}



Μόνο Εσύ.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Αντίθετα απ΄τη φορά 
τ΄Ανέμου το σεντόνι σου
που τ΄ άπλωσα πρωί 
να πάρει δροσιά κι 

ακτίνες του Ήλιου.

Τ΄άφησα να ανεμίζει
κόντρα στον Άνεμο,
σαν Φτερό Πουλιού
κι αργότερα τ΄απομεσήμερο,
όταν το πήρα στα χέρια μου,
είχε την Ευωδιά σου.

Το έστρωσα στην ίδια θέση.
Το κοιτάζω ώρες ατέλειωτες,
το χαζεύω με λατρεία.
Σχηματίζεται πάνω του
το θεϊκό σου Σώμα,
Ολύμπιε Θεέ μου..
Απόλλωνά μου..

Έμεινα πάλι μόνη
σα το δεντράκι που
φύτρωσε στον
άδειο κάμπο,
τον άκαρπο, τον χέρσο.

Μην αργείς, σε περιμένω,
έλα πάλι να σχίσουμε
τη σιωπή, να ευωδιάσει
Έρωτα το άστρωτο,
το υφασμένο με στημόνι.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Ανάσα Μου {Γιούλη Τσουρεκά}



Ανάσα Μου {Γιούλη Τσουρεκά}

Βαθιές ανάσες 
ακούγεται παντού
η σιωπή σου.
Πιότερο κι απ΄
τις κραυγές του
αχαλίνωτου Έρωτά Μας.

Μόνη στο σκοτάδι
κάνω αναδρομή
σε ό,τι ζω,
σε ό,τι γεύομαι,
σε ό,τι αισθάνομαι.

Πληγές ψυχές
αφηρημένες.
Ελαφρύς ο ίσκιος
των σωμάτων μας
πάνω απ΄το νερό.

Καθρεφτίζουμε το Πάθος,
τόσο απόλυτα,
εκστασιασμένη ένταση,
σα να΄ ναι η τελευταία φορά.

Κι όμως δεν είναι.
Βαθιές Ανάσες,
μεσ΄στο απόλυτο
σκοτάδι των Σιωπών μας,
προσμένω πάλι
να γευτώ ως το
μεδούλι,
τις Εξωτικές Γεύσεις
του ανεπανάληπτου
Ουράνιου Έρωτά μας. {Γιούλη Τσουρεκά}

Σ΄αγαπώ του είπε.. : Καληνύχτα.. Να προσέχεις..!

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Η Βαλίτσα {Γιούλη Τσουρεκά}



Η Βαλίτσα {Γιούλη Τσουρεκά}

Μία βαλίτσα όλη η ζωή μου,
μέσα σ΄αυτή κι εγώ γυμνή,
δεν ξέρω που πάω,
που μ΄οδηγεί.

Λιμάνι δεν βλέπω,
μα Πέλαγος βαθύ,
σημάδια πολλά
στη ψυχή μου,
καρφωμένα σα καρφιά,
ριζωμένα.

Τα έβγαλα με τα νύχια μου,
με τα δόντια μου, όλα
τα καρφιά που με σημάδεψαν,
με τρύπησαν, με τραυμάτισαν βαθιά,
μα οι τρύπες έμειναν ανοιχτές.

Η καρδιά μπάζει νερά και,
επιπλέει μέσα στη παλιά μου
βαλίτσα στο άγνωστο ή και
στο Πουθενά.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Το κόκκινο σεντόνι {Γιούλη Τσουρεκά}



Το κόκκινο σεντόνι  {Γιούλη Τσουρεκά}

Το κορμί μου διπλωμένο μεσ΄
την ησυχία της νύχτας.
στάση εμβρυακή.
Άρπαξα απ΄το συρτάρι 
το κόκκινο μεταξωτό σεντόνι.

Δώρο της μαμάς και
το κουβάριασα με μανία
γύρω απ΄το ανήσυχο κορμί μου.
Δεν νοιώθω θλίψη.

Νοσταλγία Απέραντη Μόνο..
Μέσα στο χάσιμο του μυαλού μου
αυτή τη νύχτα να΄μαι διαρκώς
κοντά σου, μέσα στη ζεστή αγκαλιά σου,
μα και τόσο απόμακρα.

Σα να΄μαι άρρωστη, ανήμπορη κι
όμως πόση ανείπωτη ευτυχία
κλείνω μέσ΄στη Ψυχή μου... Ψυχή μου
Όμορφη και Ανήσυχη.
Σιωπηλή δυστυχία Αγάπη μου.

Σου μιλάω στο ημίφως
και δεν μ΄ακούς.
Άκου με λίγο και κλείσε
τη φωνή μου ερμητικά
σε ένα από τα πολλά
συρτάρια του γραφείου σου.

Κανείς, ποτέ, τίποτε να
μην μάθει της ύπαρξής μας..
Ανάβω τσιγάρο βαρύ σέρτικο
μέσα σε τούτη την ατέλειωτη νυχτιά.

Πνίγομαι σαν ο καπνός μου
φεύγει απ΄τα σκασμένα χείλη μου
Δεν μιλώ, ανάσα δεν παίρνω,
μόνο σου κρυφομιλώ αγαπημένε.
Δεν με ακούς..
Γιατί δεν με ακούς;;

Άκουσέ με μόνο μία φορά.
Ας είναι η τελευταία μου ανάσα.
Άκουσέ με, να σ΄ακούσω
να μου μιλάς, να μου γελάς.

Το κόκκινο σεντόνι είναι
κουβαριασμένο γύρω
απ΄όλο το κορμί μου,
ως και το στόμα μου.

Δεν με ακούς που σου φωνάζω..
Αγάπα με. Έφυγες και δεν υπάρχεις
πουθενά..

Το κόκκινο σεντόνι δεν το πλένω
θα τ΄αφήσω στο κορμί μου.
Να μου θυμίζει πως, σκέπασε
μία φορά και τους δυο μας.
Το Πάθος, δεν Χωράει
στα Συρτάρια.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Το χρώμα της μοναξιάς {Γιούλη Τσουρεκά}



Το χρώμα της μοναξιάς {Γιούλη Τσουρεκά}

Σαν πέφτει η νύχτα,
σηκώνω ψηλά τα χέρια μου 
και, δέομαι σου.. 
Μ΄Ακούς Αγάπη μου.

Στέλνεις τ΄αστέρια τ΄ουρανού
στη μικρή κάμαρά μου.
Είναι τόσο χαμηλά, τόσο λαμπερά,
που όχι, δεν μπορώ να τ΄αγγίξω.
Καίνε από τον πυρετό του Έρωτα.

Μονάχα θωρώ τη λάμψη τους κι
εκστασιάζομαι στην Ομορφιά τους.
Καθρεφτίζομαι στο Φως τους,
παίρνω Φως και για τους Δύο Μας,
για να μας συντροφεύει
στις κρυφές στιγμές μας.

Κοιτάζω τα μάτια σου μέσα
απ΄τη λάμψη του φεγγαριού και
λιώνω, χάνομαι, σα το κεράκι σβήνω.
Αναριγώ, νοτίζει η ψυχή μου ευωδιές.

Με τα χέρια μου ψηλά απλωμένα,
καλώ το Σύμπαν της Μαγικής Νύχτας
να σιγοτραγουδήσει μόνο για Εμάς.
Να τραγουδήσουν τ΄ άστρα, το φεγγάρι,
οι γαλαξίες, η γη ολάκερη, ακόμη
και οι πέτρες, τα βράχια της θάλασσας,
τα δέντρα, τα βουνά, τα φαράγγια.

Δέομαι σου και τότε, μαγικά
με σκέφτεσαι, με θυμάσαι
που ζω τις νύχτες με τις σκέψεις μας
αντάμα, με θυμάται η μοναξιά μου.

Απρόσκλητη, σκληρή, ανελέητη
χτυπάει τη πόρτα μου η μοναξιά,
ρακένδυτη, φτωχή με τρύπια
χέρια, δίχως αγκαλιά,
δίχως στοργή και ζεστασιά.

Αυτές οι ατέλειωτες νύχτες
της μοναξιάς, λιώνουν οι πάγοι,
τα χιόνια, καίγεται το Σύμπαν
αντάμα με Εμάς.

Είναι οι νύχτες που με
υψωμένα τα χέρια, θωρείς
πεντακάθαρα το μενεξεδί
χρώμα της μοναξιάς που
σε προσκαλεί με θράσος,
να κάνετε παρέα.. {Γιούλη Τ.}

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

Νυχτερινοί Στοχασμοί Ψυχής {Γιούλη Τσουρεκά}



Νυχτερινοί Στοχασμοί Ψυχής {Γιούλη Τσουρεκά}

Ανάμεσα στην αμεριμνησία των στιγμών μας, κυλάει γρήγορα ο χρόνος, σα το τραίνο στις ράγες, σαν το νερό στο ποτάμι.. Κάποιες φορές με ήρεμη καταπίεση "εντός μας" κι άλλες φορές ανυπέρβλητα δύσκολες, γίνεται χείμαρρος για να μας πνίξει βρίσκοντας μας απόντες, κοιτάζοντας την Πανσέληνο λες και δεν έχουμε ξαναδεί Φεγγάρι.. Πόσα Φεγγάρια στ΄αλήθεια πέρασαν απ΄τις ζωές μας και τα αγνοήσαμε. Πόσα τραίνα χάσαμε για ένα μόνο δευτερόλεπτο της ώρας.. Μα Εδώ, έχουμε χάσει Μία Ολόκληρη Ζωή για να αναλωνόμαστε στα μικρά, στα ασήμαντα...! Το τραίνο μας πειράζει που χάσαμε;;! Ε, Τι έγινε..;! Τραίνο είναι, θα περάσει Άλλο. Άνθρωποι Δεν Περνούν.. Φεύγουν όταν τους διώχνουμε με αθέμιτο τρόπο, λες και μπήκαν στην Ζωή Μας, ως απρόσκλητοι επισκέπτες... Όχι Δα... Ας μην ξεχνάμε πως, ήμασταν Εμείς Οι Οικοδεσπότες.. Κάποτε..!!
{Γιούλη Τσουρεκά} ~ Νυχτερινά Μονοπάτια Στοχασμών ~

* Καλή Ανατολή *

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

Όνειρο Ήτανε {Γιούλη Τσουρεκά}



Όνειρο Ήτανε {Γιούλη Τσουρεκά}

Όνειρό μου, λαγαρισμένο μου 
μαλαματένιο μου..
Πόσο κοστίζει μία σου λέξη,
να΄ρθω στη πόρτα σου,
όπου κι αν είσαι νύχτα, 
μεσάνυχτα, το δειλινό, 
με λούλουδα κι αρώματα 

να στην πληρώσω.

Μάτια μου γλυκά και λατρεμένα,
δεν έχω τίποτε άλλο,
πάρε τη Ψυχή Μου.
Τις σκέψεις μου,
βγάλε την καρδιά μου,
ξερίζωσε Την.
Μιλιά δεν θα πω,
θα σκεφτώ μονάχα πως,
Όνειρο Ήτανε.. {Γιούλη Τσουρεκά}

* Καλή Ανατολή, Καλή Μας Δύναμη στη Νέα Εβδομάδα *

Άρτεμις {Γιούλη Τσουρεκά}



Άρτεμις {Γιούλη Τσουρεκά}

Σαν την Αρχαία Θεά 
του Κυνηγιού 
Άρτεμις, μόνη 
στα απέραντα δάση
όπου Γης.

Στο δάσος του Αμαζονίου,

το απέραντο πράσινο,
οι πυκνές συστάδες
των δέντρων, των
σπάνιων Φυτών,
ως μία άλλη Άρτεμις κυνηγώ.

Δεν γνωρίζω το θήραμά μου.
Δεν υπάρχει θήραμα.
Πούπουλο νοιώθω την
πλάτη μου, τι κι αν είναι
γεμάτη η φαρέτρα μου
από τα βέλη μου.

Έναν και μοναδικό
θα τοξεύσω.
Όχι στη Καρδιά Του.
Στοίχημα έχω βάλει
με τον εαυτό μου,
να σημαδέψω τον
αιώνιο αντίπαλό μου,
σε ευγενή άμιλλα μας.
Τον Θεό Έρωτα. {Γιούλη Τ.}

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Το Τσίτι {Γιούλη Τσουρεκά}



Το Τσίτι   {Γιούλη Τσουρεκά}
Παντιέρα σήκωσα το
ρετάλι απ΄τα ξέφτια μου,
απ΄τα ενδόμυχα μου
και πάω όπου βρω,
όπου να΄ναι.

Σε άγνωστες χώρες
σε πατρίδες μακρινές.
Ρούχο ακριβό η Αγάπη κι
ας την κάνουν τσίτι φθηνό
πρόσκαιροι ανίδεοι
της στιγμιαίας ηδονής
των παρωχημένων
συμβατικών στιγμών τους.

Έκανε πολλά ταξίδια
αυτό το ξεφτισμένο τσίτι
προσδοκώντας κάποτε
να φτάσει στην Αγκαλιά
ενός άσπαρτου νησιού
του Αιγαίου.

Εκεί που ο Ποσειδώνας
θα περιμένει μία Αγάπη
αιώνιου οργασμού που
σε κάνει να Ζεις και,
συνάμα να θέλεις να πεθάνεις.

Συγκλονιστικά να Ανασαίνεις και,
ταυτόχρονα να σου κόβεται η Ανάσα.
Να απογειώνεσαι στα Ουράνια.
Κι όλα αυτά με ένα μόνο
φτηνό τσίτι πάνω σου μα,
με Καρδιά Μεγάλη,
Ψυχή Απέραντη.
Αγάπη Αληθινή.
Ποιος την Αναζητάει ; ! {Γιούλη Τσουρεκά}

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

Ευτυχισμένη Μέρα {Γιούλη Τσουρεκά}



Ευτυχισμένη Μέρα {Γιούλη Τσουρεκά}

Με σαστισμένη έκφραση
σβήνω τη μιλιά μου.
Άναυδη μένω 
της ανακολουθίας
των άκυρων πιθανοτήτων
της υποκρισίας
μέσα στο μισοσκόταδο.

Βρίσκω θαυμάσια
την παύση μου και συνεχίζω.
Εμφανίζεται μπρος μου
ένα μαντήλι.

Δεν το τυλίγω στο κεφάλι μου.
Από Κανέναν και Τίποτε
δεν έχω να κρύψω.

Διάφανα κρίνα στα μάτια μας
τα συναισθήματα άδεια σακιά
μένουν στις γωνιές των ψυχών μας.
Τελικά με το γαλάζιο μαντήλι
τύλιξα τα πόδια μου
να μην ντραπεί
ο νους μου απ΄τις σκέψεις
να μην κρυώσει η καρδιά
μου απ΄την ακινησία της. {Γιούλη Τ.}

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

Μακρινός Έρωτας {Γιούλη Τσουρεκά}



Μακρινός Έρωτας  {Γιούλη Τσουρεκά}

Μετέωρη, μόνη, στην υγρή απομόνωση.
Πως θες να σου μιλήσω για Έρωτα, 
για Αγάπη, αφού δεν είσαι πια Εδώ.

Όλοι οι χώροι, παντού, έξω στους κήπους
μέσα στο σπίτι, φωνάζουν την απουσία σου.

Το μόνο που μου απέμεινε είναι οι αναμνήσεις.
Χαϊδεύω το πρόσωπό σου, τη μορφή σου,
το αφοπλιστικό χαμόγελό σου, φιλάω τα
μάτια σου τα χείλια σου..

Θωπεύω τρυφερά τη μορφή σου, αιώνιες ώρες
με τα χέρια μου, με τα καυτά μου χείλη, σε ό,τι
απέμεινε από σένα.
Στις Φωτογραφίες Σου..
Κι αυτό πονάει πολύ ξέρεις..

Δεν αντέχω πια να κουβαλώ τόσο αβάσταχτο
βάρος στην ραγισμένη μου ψυχή..
Παρέδωσα..
Όχι την Αγάπη Μου, μήτε τη καρτερία μου,
απλά μισώ πλέον την αιώνια υπομονή μου. {Γ.Τ.}