Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Δροσοσταλίδες Άνοιξης.... (απόσπασμα) ~ Γιούλη Τσουρεκά ~


Δροσοσταλίδες Άνοιξης.... (απόσπασμα) ~ Γιούλη Τσουρεκά ~

Όλα Ανθίζουν, Αναγεννώνται.
Η Φύση Οργιάζει την Άνοιξη.
Τα Αισθήματά μου πάλλονται 
πανίσχυρα μέσα μου, ξεχειλίζουν 
χυμούς Έρωτα.
Η Φύση Γελάει και Δακρύζει.
Δακρύζουν τα φυτά, της αχλύς 
τις πρώτες πρωινές ώρες όπως
τώρα, που μου λείπεις αιχμηρά,
αβυσσαλέα, κατακλυσμιαίος πόθος,
ασίγαστο πάθος, με ανείπωτο έρωτα.
Οι κάμπιες, οι πυγολαμπίδες και
οι μεταξοσκώληκες έκλαιγαν γιατί
δεν πρόλαβαν να γίνουν Πεταλούδες.
Τα πάντα έκλαιγαν γύρω μου,
κοιτώντας τα στη μέση του
πυκνού δάσους, δίχως μιλιά,
παρά μονάχα κουβαλώντας
στη ψυχή μου νοσταλγία,
υπομονή και μία αγριότητα,
που θα ξετρέλαινε τον Βάκχο,
που ορεγόταν τα σταφύλια
των κρυφών πόθων μας,
καθώς φωνάζαμε μέσα στο
Πάθος της Ιερής Ηδονής
που έρεε ασυγκράτητα,
από κάθε μέλος του κορμιού μας.
Αχόρταγα, αδηφάγα.
Διψασμένοι, πρωτόγονοι
για πάντα εραστές,
τυλιγμένοι οι δυο μας,
μέσα σ΄ένα άσπλαχνο σκοτάδι....~Γ.Τ.

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

"Ο Ήλιος Μου". {Γιούλη Τσουρεκά}


"Ο Ήλιος Μου". 

Απρόσμενα είδα τον Ήλιο ν΄ανατέλλει 
κάθισα ήρεμη ανάμεσα στα Ηλιοτρόπια
να τον Θαυμάζω..
***********
Απροσδόκητα με ζέστανε με τις ακτίνες του
κι εγώ τον κοίταξα μαγεμένη 
τον Ζωοδότη Ήλιο μου, 
πόσο ψηλά πετάει..
************
Σαν Όνειρο ταξίδεψα σε Κόσμους
γεμάτους Φως και Τεράστια Ηλιοτρόπια.
Ανεπανάληπτος, δικός μου Ήλιος,
στιγμές Φωτός και ζεστασιάς Ψυχής,
Πνοή Ζωής το Φως Σου..
*************
Με "Ταξίδεψες" Ήλιε μου σε Τόπους
που μου θύμισαν αλλόκοτες
Παιδικές Ζωγραφιές, γεμάτες
με Νόημα, με Αύρα Ανοιξιάτικη,
Γαλάζιο Ουρανό, Καταγάλανο..
***************
Ο Ζωοδότης Ήλιος Σου Με Καίει
Γλυκά στο Νου, στο Κορμί μου..
Πηγαίνω νοερά Εκεί όπου μπορώ
να φτάσω, ένα βήμα πιο κοντά
να πάρω απ΄το Λαμπερό Σου Φως!
***************
Αγάπη μου, κοιτάμε μαζί τον Ήλιο..
αν δεν τον βλέπεις υπάρχει, μην φοβάσαι..
Αύριο πάλι θα χαράξει Νέα Μέρα κι
αύριο πάλι στη Χαραυγή θα είμαι Εδώ.
***************
Να κάτσω κάτω απ΄το Ζεστό Σου Φως,
Ζωοδότη Ήλιε μου, να σε Ζεστάνω και,
να ζεσταθώ. {Γιούλη Τσουρεκά} ~ 19 Μάρτη 2014.~

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Λουλούδι στην Πέτρα .. ~ νυχτερινές διαδρομές σκέψεων ~



Λουλούδι στην Πέτρα .. ~ νυχτερινές διαδρομές σκέψεων ~

Όταν ακόμη και τα Λουλούδια φυτρώνουν στις πέτρες, μεγαλώνουν, αναπτύσσονται, θεριεύουν, τότε μπορούμε να φανταστούμε, πόσα πολλά πράγματα είναι ικανός να κάνει ο Άνθρωπος, αρκεί να Θέλει. Με μοναδικό γνώμονα το "Θέλω", πολλά μπορούν να αλλάξουν, αν όχι κι όλα. Το "λίγο" στη ζωή ενός ανθρώπου δίνει πάντα μέσα του, την αίσθηση του ανεκπλήρωτου. Δεν μετανιώνουμε για όσα κάναμε, αλλά ίσως, για πολλά που ως τώρα δεν τολμήσαμε να κάνουμε... 
Δεν θέλω να σας κουράσω. Πέρασα να σας πω μία Καληνύχτα και, να εκφράσω απερίφραστα, φανατικά θα σας έλεγα, να υποστηρίζουμε τα Θέλω Μας, δίχως να υποτιμάμε ασφαλώς τα Θέλω των συνανθρώπων μας. Η Λογική το επιτάσσει.. όχι τα αισθήματα. Τα Αισθήματα πάντα Θέλουν την Αληθινή, την Γεμάτη Ζωή, ενάντια στα ποταπά "πρέπει"... Με λένε Γιούλη, ζω σε έναν Κόσμο που Μόνη Μου Έφτιαξα, δίχως δεκανίκια. Υποστηρίζω το Δίκαιο με Πάθος κι αυτό είναι που με πληροί στην Ψυχή μου. Γλυκό Ξημέρωμα Τρίτης Αγαπημένοι Μου Φίλοι. {Γ.Τ.}

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Αντέχεις;!.. ~ Δοκίμιο ~ {Γιούλη Τσουρεκά}




Αντέχεις;!.. ~ Δοκίμιο ~ {Γιούλη Τσουρεκά}

Υπάρχουν χρονικά διαστήματα στη ζωή του κάθε ανθρώπου, που νοιώθουμε μετέωροι, σε ένα απροσδιόριστο μεταίχμιο, που είναι αδύνατον να αξιολογήσουμε κι εμείς οι ίδιοι σκεπτόμενοι πρακτικά - ρεαλιστικά, να κάνουμε δύο βήματα μπροστά ή δέκα πίσω και, παράλληλα το ακριβώς αντίθετο! Είναι οι στιγμές εκείνες οι αβάσταχτα ατελείωτες, που επιθυμείς με όλη τη ψυχή σου, να βρισκόταν τώρα κάποιος πλάι σου να μου πιάσει σφιχτά τα χέρια, να στα θωπεύσει, να στα ζεστάνει, να σε πάρει μία Μεγάλη Σφιχτή Αγκαλιά, τόσο σφιχτή, που να σου κοπεί η ανάσα σου. Να σκύψει θωπευτικά στο αυτί και να σου πει ψιθυριστά, είμαι εγώ εδώ κοντά σου μάτια μου, μη φοβάσαι μωρό μου.. κι ας είσαι και εξακοσίων ετών.. Η πρόθεση, η ανθρώπινη ενσυναίσθηση, το αυθόρμητο κι αληθινό άγγιγμα της Ψυχής και τα λόγια που βγαίνουν αβίαστα, πηγάζουν από το Είναι Μας έχουν Σημασία και Ουσία. Αν μου συνέβαινε θα΄θελα κι εγώ να αγγίξω απαλά, με θαλπωρή, με λατρεία, τα δάχτυλα μου στο πρόσωπο αυτού του Ανθρώπου, να τον φιλήσω θερμά σε όλο το πρόσωπο, στο μέτωπο, στα μάτια, στα μάγουλα, στο στόμα, μα πιότερο θα΄θελα να αγγίξω το σχήμα από το όμορφο, γλυκό χαμόγελου του. Πράγματι, θα ένοιωθα πως έτσι μπορώ και αγκαλιάζω ολόκληρο τον Κόσμο και να γλυκάνει η πληγωμένη μου Καρδιά. Φανταστικές "αγοραπωλησίες της ψυχής" τις έρημες, κρύες ή και καυτές νύχτες, Χειμώνα ή Καλοκαίρι. Δεν είναι Έμπορας η Ψυχή, μήτε εγώ είμαι "αγοραστής" για να αγοράσω σε "ευκαιριακή τιμή", από τον πρώτο επιτήδειο έμπορα που ίσως παρουσιαστεί μπροστά μου. Υποκλίνομαι μόνο στα αισθήματα, που είναι Άρρηκτα και Αδιαίρετα με Έναν Αληθινό Έρωτα, δίχως συναλλαγές και συμβιβασμούς. Δεν πουλάω μήτε την ψυχή μου, μήτε την καρδιά μου, για το Νου μου, ασυζητητί, δεν πουλάω αισθήματα, συναισθήματα, έρωτα αληθινό για έναν ..φτηνό παρά .. μίας πρόσκαιρης νύχτας, που σαν περάσει, κυριαρχεί η Λήθη.. Θέλω να Ζω και να Θυμάμαι, να Αγαπάω και να με Αγαπούν δίχως δοσοληψίες και Εκπτώσεις Ζωής. 
Το Κατάστημα δεν Πτώχευσε, απλά, Έκλεισε για τους ..εμπόρους μιας φτηνής συναλλαγής, βιαστικά στις γωνιές των δρόμων. Ο Αληθινός Έρωτας θέλει Λεωφόρους και Αλάνες για να Τρέξει Ορμητικά, Πηγαία, Αυθόρμητα, προπάντων Αληθινά. Αντέχεις;! {Γιούλη Τσουρεκά}

Αντέχεις;!.. ~ Δοκίμιο ~ {Γιούλη Τσουρεκά}




Αντέχεις;!.. ~ Δοκίμιο ~ {Γιούλη Τσουρεκά}

Υπάρχουν χρονικά διαστήματα στη ζωή του κάθε ανθρώπου, που νοιώθουμε μετέωροι, σε ένα απροσδιόριστο μεταίχμιο, που είναι αδύνατον να αξιολογήσουμε κι εμείς οι ίδιοι σκεπτόμενοι πρακτικά - ρεαλιστικά, να κάνουμε δύο βήματα μπροστά ή δέκα πίσω και, παράλληλα το ακριβώς αντίθετο! Είναι οι στιγμές εκείνες οι αβάσταχτα ατελείωτες, που επιθυμείς με όλη τη ψυχή σου να βρισκόταν τώρα κάποιος πλάι σου να μου πιάσει σφιχτά τα χέρια, να στα θωπεύσει, να στα ζεστάνει, να σε πάρει μία Μεγάλη Σφιχτή Αγκαλιά, τόσο σφιχτή, που να σου κοπεί η ανάσα σου. Να σκύψει θωπευτικά στο αυτί και να σου πει ψιθυριστά, είμαι εγώ εδώ κοντά σου μάτια μου, μη φοβάσαι μωρό μου.. κι ας είσαι και εξακοσίων ετών.. Η πρόθεση, η ανθρώπινη ενσυναίσθηση, το αυθόρμητο κι αληθινό άγγιγμα της Ψυχής και τα λόγια που βγαίνουν αβίαστα από το Είναι Μας έχουν Σημασία και Ουσία. Αν μου συνέβαινε θα΄θελα κι εγώ να αγγίξω απαλά, με θαλπωρή, με λατρεία, τα δάχτυλα μου στο πρόσωπο αυτού του Ανθρώπου, να τον φιλήσω θερμά σε όλο το πρόσωπο, στο μέτωπο, στα μάτια, στα μάγουλα, στο στόμα, μα πιότερο θα΄θελα να αγγίξω το σχήμα από το όμορφο, γλυκό χαμόγελου του. Πράγματι, θα ένοιωθα πως έτσι μπορώ και αγκαλιάζω ολόκληρο τον Κόσμο και να γλυκάνει η πληγωμένη μου Καρδιά. Φανταστικές "αγοραπωλησίες της ψυχής τις έρημες, κρύες ή και καυτές νύχτες, Χειμώνα ή Καλοκαίρι. Δεν είναι Έμπορας η Ψυχή, μήτε εγώ είμαι "αγοραστής" για να αγοράσω σε "ευκαιριακή τιμή", με τον πρώτο επιτήδειο έμπορα που παρουσιαστεί μπροστά μου. Υποκλίνομαι μόνο στα αισθήματα που είναι Άρρηκτα και Αδιαίρετα με Έναν Αληθινό Έρωτα, δίχως συναλλαγές και συμβιβασμούς. Δεν πουλάω μήτε την ψυχή μου, μήτε την καρδιά μου, για το Νου μου, ασυζητητί, δεν πουλάω αισθήματα, συναισθήματα, έρωτα αληθινό για έναν ..φτηνό παρά .. μίας πρόσκαιρης νύχτας, που σαν περάσει, κυριαρχεί η Λήθη.. Θέλω να Ζω και να Θυμάμαι, να Αγαπάω και να με Αγαπούν δίχως δοσοληψίες και Εκπτώσεις Ζωής. 
Το Κατάστημα δεν Πτώχευσε, απλά, Έκλεισε για τους ..εμπόρους μιας φτηνής συναλλαγής, βιαστικά στις γωνιές των δρόμων. Ο Αληθινός Έρωτας θέλει Λεωφόρους και Αλάνες για να Τρέξει Ορμητικά, Πηγαία, Αυθόρμητα, προπάντων Αληθινά. Αντέχεις;! {Γιούλη Τσουρεκά}

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

Ουτοπία ή Ελπίδα;! {Γιούλη Τσουρεκά}

Ουτοπία ή Ελπίδα;! {Γιούλη Τσουρεκά}

Μετά από μία μεγάλη διαδρομή ζωής, μετά από την πολυκοσμία, την βοή, τον θόρυβο, έμεινα μόνη με έναν απόηχο να ηχεί στα αυτιά μου, μα όχι δεν ήταν το παρελθόν μου, είναι ό,τι βλέπω να έρχεται.. Μόνη σε μία σκοτεινή στοά. Γύρω μου επικρατεί μία ατελείωτη λευκή σιωπή. Κι έτσι, περιμένοντας καρτερικά ολομόναχη, με την ελπίδα αν ξανασυναντήσω όλο τον Κόσμο να γνωριστούμε απ΄την Αρχή.. κι όλα να έχουν αποκτήσει χρώμα. Αγαπώ το ασπρόμαυρο, αλλά μ΄αρέσει κι επιθύμησα ν΄απολαύσω ένα Ηλιοβασίλεμα και το Λαμπερό Ουράνιο Τόξο, αυτό το εκθαμβωτικό, με το μεγαλείο όλων των χρωμάτων της Ίριδας, μετά από μία τρομερή καταιγίδα.. Ουτοπία; ή Ελπίδα;!

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Αγάπη χωρίς όρια.. {Γιούλη Τσουρεκά}




Αγάπη χωρίς όρια.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Όταν έρθει κάποια στιγμή στη ζωή σου που νιώθεις ανάγκη για μία μεγάλη αληθινή αγκαλιά, που νιώθεις φόβο, που πνίγεσαι από πανικό, σκέψου αμέσως και χτυπά οποιαδήποτε ώρα μία Πόρτα Ανοιχτή, που γνωρίζεις Καλά πως, Εκεί υπάρχει ένας άνθρωπος που Σε Περιμένει...
Όταν έχουμε αισθήματα, ας μην τα φυλακίζουμε σαν ..κατάδικους στις φυλακές του ..Αλκατράζ...! Όποιος Αληθινά Αγαπάει Μάτια μου, 
Δεν Φοβάται. Η Αληθινή Αγάπη και Βουνά Μετακινεί. Έχει Τόσο Απίστευτη Δύναμη.. Το ξέρεις καλά γι΄αυτό σου λέω απ΄τη καρδιά μου .. Είδες φοβόσουν, τυραννιόσουν άδικα τόσο καιρό;! Γιατί τόσος χαμένος χρόνος μίας Αγάπης; 
Είμαι Εδώ και Περιμένω... δεν γνωρίζω, τι ώρα θα΄ ναι, ποια μέρα θα΄ναι,
ποια χρονιά θα΄ναι, μα εγώ Είμαι Εδώ.
Πολλές φορές νύχτα, βγαίνω στη βεράντα μου και κοιτάζω μία τ΄άστρα του Ουρανού, σαν έχει ξαστεριά και μία κάτω στο Δρόμο μήπως και φανείς.. Έλα...
Ξεπάγιασαν τα χέρια μου, τα πόδια μου, ξεπάγιασε η Ψυχή μου να σε περιμένω.... Μην Αργείς άλλο.... Η Ζωή φεύγει τόσο γρήγορα.. και Θέλω να την... Νικήσουμε Μαζί.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Γενναιοδωρία.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Γενναιοδωρία .. {Γιούλη Τσουρεκά} ~ Δοκίμιο

Έρχεται κάποια μέρα, έτσι ξαφνικά, κάποια στιγμή που όλα ισοπεδώνονται "μέσα μας". Σαν ένας άνεμος βοριάς δυνατός, μανιασμένος που δεν λογαριάζει τίποτε.. Σαν η ίδια η Φύση, είναι Πάνω από την Φύση.. Υπερδύναμη θαρρείς. Σαν "θυμός" που σε πνίγει σα θηλιά στο λαιμό, παύεις ν΄αναπνέεις.. Άγρια βροχή, καταιγίδα, στροβιλίζει τα πάντα γύρω σου. Αρμαγεδδών. Δεν είναι χειμώνας, με τα "ακραία καιρικά φαινόμενα". Είναι Άνοιξη που Προδόθηκε οικτρά.. Η ανελέητη, ασταμάτητη βροχή, ρίχνει τα λουλούδια των καρποφόρων δέντρων.. Ρίχνει τα λουλούδια της ανθισμένης Αμυγδαλιάς του Χειμώνα, που "ζεσταίνει" λίγο τις παγωμένες μας καρδιές.. Τότε, ξάφνου, αισιόδοξα βλέπεις ένα λουλουδάτο χαλί να στρώνει τη Γη.. Ξεχνάς και δεν αντιστέκεσαι στην Ομορφιά της Ζωής που συνεχίζεται όσο κι αν σε πλήγωσε, όσο κι αν σε μάτωσε. Στέκεσαι βλέποντας μαγεμένος την γενναιοδωρία της Φύσης και Προχωράς Μπροστά με Αισιοδοξία. Τι Γενναιοδωρία Ομορφιάς..!! {Γιούλη Τσουρεκά} 

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

Ανυπαρξία....{Γιούλη Τσουρεκά}


..Χαϊδεύω τα γράμματα, τις λέξεις, τις προτάσεις, τα αισθήματα, τα συναισθήματα, την ψυχή σου, τις κρυφές βουβές σου σκέψεις, δίχως να περιμένω καμία απάντηση.. Σαν ένα γράμμα δίχως παραλήπτη, σαν επιστολή με μία αναπάντητη, σιωπηρή επιστροφή, τόσο σιωπηρή, σαν ηχηρή απάντηση σάλπιγγας πολέμου ακήρυχτου, σαν μισεμός, σαν σπαραγμός, σαν πόνος βουβός και σαν κραυγή βαριά τραυματισμένου κατάστηθα, δίχως ίαση... Αθεράπευτος, Ατέλειωτος, Πόνος... Δεν υπάρχει λύτρωση, παρά μόνο Μία... ανώδυνο τέλος.. Φυγοπονία; ή Σπαραγμός; {Γιούλη Τσουρεκά}

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Ο Έρωτας και ..η Ψυχή. {Γιούλη Τσουρεκά} ~ Δοκίμιο


..θα΄θελα μόνο γι΄απόψε έναν άνθρωπο μαζί μου.. να μιλάμε.. να μου διηγείται πράξεις από την ζωή του, έτσι, σαν θεατρικό έργο.. κι όχι συνεχόμενα.. αποσπασματικά.. ν΄ακούω ιστορίες και να ρουφάω τις ουσίες.. Ουσίες Ζωής αληθινές, κατασταλαγμένες.. να ρουφάω τα λόγια του σα σφουγγάρι θαρρείς.. να του πω λίγο για μένα.. όχι για το παρελθόν, ούτε για το παρόν, μα ούτε για το μέλλον.. για το Απέραντο, αυστηρά και μόνο για το Απέραντο, το Ανύπαρκτο μα τόσο αληθινό, όσο δεν φτάνει ένας έρωτας, μία μεγάλη αγάπη πουθενά σε όλη τη Γη. Να κλάψουμε μαζί.. ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.. όλη τη νύχτα να μουσκέψουμε ό,τι υπάρχει γύρω μας, ώσπου τα δάκρυα της νύχτας, να στεγνώσουν τα γερμένα μας βλέφαρα.. Ώσπου τ΄άστρα τ΄ουρανού να μας αγγίξουν με το αυτόφωτο Φως από τη Λάμψη Τους και να μας Οδηγήσουν στο δρόμο του Έρωτα, δίχως συστολές και αδιέξοδα. Ώσπου η φωτιά στο αναμμένο τζάκι να σβήσει πάνω στις κρύες παλάμες μας που είναι σφιχτά δεμένες, να σβήσει απ΄τον ιδρώτα των χεριών μας στο πέρασμα αυτής της απόλυτα δικής μας, ατελείωτης νύχτας.. Ώσπου το Φεγγάρι να μας αγκαλιάσει Ολόγιομο και να γείρει αποκαμωμένο πάνω στα καυτά κορμιά μας.. Ώσπου ο Έρωτας να Ζηλέψει τον Ίδιο τον Έρωτα.. ~ Δοκίμιο ~ Γιούλη Τσουρεκά. 

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Μόνη {Γιούλη Τσουρεκά}



Μόνη.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Είμαι μόνη και 
ρίχνω πέτρες στο σκοτάδι
να το τελειώσω,
να το σκοτώσω..
Χιλιάδες φώτα λάμπουν
πάνω σε μια πρύμνη πλοίου 
που Ταξιδεύω με τη Φαντασία Μου,
ακολουθώντας με τις σκέψεις μου,
πάντα τα Μάτια Σου
σαν Πλοηγό της Καρδιάς Μου..
Πριν Ξημερώσει η Αυγή,
Εσύ κι Εγώ θα έχουμε πάει
στα σπίτια μας.
Βόρεια Εσύ..
Νότια Εγώ..
Πριν την Αυγή,
κοιτάζω τα χρώματα
της Θάλασσας
που κείτεται
παραδομένη μπροστά μου.
Εσύ έφυγες..
Εσύ Μου Λείπεις Πάλι..
Αύριο, θα είμαι ήδη μακριά
απ΄αυτό το μέρος..
Ποιος ξέρει που;!
Σε άγνωστες Πολιτείες..
σε Ξένες Παραλλήλους..
Φοβάμαι το Ταξίδι Σου
μην είναι μακρινό,
δίχως επιστροφή τουλάχιστον,
τώρα δα, περίμενέ με..
δεν ετοιμάζω βαλίτσα..
Έρχομαι μαζί σου όπως
είμαι...
Μόνη, κουρασμένη
απ΄την αναμονή
στον "άπλετο χρόνο".
Αγάπα με μετά..
δεν σε ξεχνάω,
όπου κι αν βρεθώ,
όπου κι αν σταθώ,
όπου κι αν πάω..
Στο Άπειρο. {Γιούλη Τσουρεκά}

Μόνη.. {Γιούλη Τσουρεκά}


Μόνη.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Είμαι μόνη και ρίχνω πέτρες στο σκοτάδινα το τελειώσω,να το σκοτώσω..Χιλιάδες φώτα λάμπουνπάνω σε μια πρύμνη πλοίου που Ταξιδεύω με τη Φαντασία Μου,ακολουθώντας με τις σκέψεις μου,πάντα τα Μάτια Σου σαν Πλοηγό της Καρδιάς Μου..Πριν Ξημερώσει η Αυγή,Εσύ κι Εγώ θα έχουμε πάειστα σπίτια μας.Βόρεια Εσύ..Νότια Εγώ..Πριν την Αυγή,κοιτάζω τα χρώματατης Θάλασσας που κείτεται παραδομένη μπροστά μου.Εσύ έφυγες..Εσύ Μου Λείπεις Πάλι..Αύριο, θα είμαι ήδη μακριά απ΄αυτό το μέρος..Ποιος ξέρει που;!Σε άγνωστες Πολιτείες..σε Ξένες Παραλλήλους..Φοβάμαι το Ταξίδι Σουμην είναι μακρινό, δίχως επιστροφή τουλάχιστον, τώρα δα, περίμενέ με.. δεν ετοιμάζω βαλίτσα..Έρχομαι μαζί σου όπωςείμαι... Μόνη, κουρασμένη απ΄την αναμονή στον "άπλετο χρόνο".Αγάπα με μετά..δεν σε ξεχνάω, όπου κι αν βρεθώ, όπου κι αν σταθώ,όπου κι αν πάω..Στο Άπειρο. {Γιούλη Τσουρεκά}

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

Ποσειδωνία .. {Γιούλη Τσουρεκά} ~ Δοκίμιο ~

Ποσειδωνία..


.....Τον αγάπησα πολύ αυτόν τον άντρα. Κι εκείνος εμένα.. Ήμουν το Λιμάνι Του, η δική του Γοργόνα. Αποκλειστικά Δική Του. Σμίγαμε συχνά, 
στο ίδιο Άγνωστο Μέρος.. Κρυφά πάντα. Ήμουν η Γοργόνα σου κι αφότου σε γνώρισα είχες ήδη φύγει από την Ποσειδωνία, είχες κολυμπήσει αδιάκοπα για ώρες ως τις ακτές του δικού μας Νησιού, στον Λατρεμένο Πόρο, που μοσχοβολά Λεμονιές, Πορτοκαλιές και Νεραντζιές στους Κήπους των σπιτιών.. Ερχόσουν όποια ώρα, κάθε ώρα "απρόσκλητος", αναπάντεχα, απρόσμενα κι έφευγες σαν αστραπή, αφού είχαν προηγηθεί οι Βροντές Μας.
Μετά, εγώ έμενα μόνη στη μικρή μας βάρκα που την είχαμε ονομάσει Αγάπη. Χωνόμουν μέσα, μπλεκόμουν κουβαριασμένη σχεδόν, σε εμβρυακή στάση ανάμεσα στα δίχτυα κι ένοιωθα απέραντα ευτυχισμένη. Έμενα Εκεί για ώρες ατέλειωτες, δεν ξέρω πόσες.. ίσως να ήταν κι Αιώνες.. Με
έπαιρνε ο ύπνος Εκεί, μέχρι που ο ήλιος χάραζε, τα μάτια μου άνοιγαν στο Φως του Εκτυφλωτικού Ήλιου και τότε, όχι δεν άντεχα το φως κι έπεφτα μέσα στη Θάλασσα και Χανόμουν.. Μέχρι αργά το βράδυ όπου σ΄ένοιωθα να έρχεσαι από μακρυά και σμίγαμε μαζί πάλι παρέα με τις Βροντές Μας και τις Αστραπές Μας Αγαπημένε Μου.. Εκεί, όπου δεν χωράει κανένα άλλο στοιχείο της Φύσης. Γαντζωνόμουν πάνω σου σαν την άγκυρα στον πάτο της Βαθιάς Θάλασσας.. Η Αγάπη Μου Γαντζωνόταν αρνούμενη κάθε φυσικό, αναζητώντας με Δίψα το Υπερβατικό, το Ανυπέρβλητο, το Αναλλοίωτο..
- Πώς είναι έξω από τη Θάλασσα; Με ρώταγες όταν για ώρες με κρατούσες σφιχτά στην αγκαλιά σου.. 
- Εσύ είσαι η Θάλασσά μου και δεν υπάρχει Ζωή Δίχως Εσένα, γι΄αυτό όταν φεύγεις βυθίζομαι......
Έξω από τη Θάλασσα η Ζωή είναι Μοναχική και Δύσκολη, αφού δεν είσαι Εσύ κοντά μου, δεν ζούμε μαζί, δεν κοιμόμαστε μαζί, δεν ξυπνάμε μαζί, δεν περπατάμε στους ίδιους δρόμους.. Κι έτσι αγαπημένε, όταν φεύγεις εσύ, μένω πίσω και Βυθίζομαι, ή κουλουριάζομαι στη μικρή μας βάρκα που βρίσκεται στη μέση της Θάλασσας, δίχως να φοβάμαι αν έρθει Καταιγίδα και με πνίξουν τα Κύματά Της.. Θα νοιώθω έστω κι έτσι Μία Αγκαλιά!!
Γι΄αυτό Αγαπημένε μου, σε παρακαλώ.. Έλα Μαζί μου.....
- Μα πώς να έρθω;!.... θυμάμαι μου απάντησες τρυφερά.. Πώς να αναπνέω σ’ αυτή τη δική σου ζωή, σ’ αυτόν τον Έρωτα, γιατί, η Θάλασσα είναι για Σένα Καλή Μου ο Αληθινός Έρωτάς Σου.
- Βρες και φόρεσε μία στολή Δύτη κι Έλα! Έλα να σου δείξω την Δική μου Ποσειδωνία...!!
- Είναι βαθιά η Ποσειδωνία, μου απάντησες Δειλά κι Απόμακρα..
- Φοβάσαι Λατρεμένε Μου; 
Πάντα φοβάσαι, από την πρώτη στιγμή που με γνώρισες, αλλά 
είδες ότι είμαι άκακη… Σε αγαπάω, πώς να σε βλάψω… πώς Αγαπημένε Μου;!
{Δοκίμιο : Γιούλη Τσουρεκά} ~ 

Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Όμορφη Άνοιξη...


Ακατάλυτος Έρωτας.. 


Η Ζωή μέσα στη Θάλασσα, είναι σιωπηλή σαν Έρωτας που δεν έχει άλλα λόγια να εκφράσει, παρά μονάχα ο ήχος της Σιωπής εκφράζει 
την Απόλυτη Ευτυχία του Ακατάλυτου Έρωτα.. Η Ζωή στη Θάλασσα αγαπημένε μου, είναι η ζωή που θα ΄θελα να ζω μόνο με Σένα. Μέσα στο βάθος του αρωγού χρόνου απύθμενα ερωτευμένη μαζί σου, να είσαι πλάι μου, να είμαι κοντά σου, να ακουμπώ νωχελικά στον ώμο σου, Εκεί στα βάθη του Ωκεανού, Εκεί όπου λαμποκοπούν μέσα από μισάνοιχτα όστρακα τα κατάλευκα μαργαριτάρια, Εκεί όπου η μαγεία της ομορφιάς του Ωκεανού γίνεται μέθη για τους τολμηρούς δύτες που καταδύονται αναντίρρητα στον παραδομένο Έρωτα.. και το Μονόγραμμα γράφει πως, Μου Λείπεις.. {Γιούλη Τσουρεκά}