Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Χειμώνας .. {Γιούλη Τσουρεκά} 31/12/2013.


Χειμώνας .. {Γιούλη Τσουρεκά} 31/12/2013.

Σαν έρχεται ο Χειμώνας,
με τις βροχές του,
το κρύο,
τους δυνατούς βοριάδες,
τα κύματα στη θάλασσα,
μ΄αρέσει πολύ 
γιατί νιώθω ζεστά 
με τα πλεχτά μου,
μέσα όμως η ψυχή,
η καρδιά, τα σπλάχνα,
είναι κρύα κι άδεια.
Δεν ζεσταίνονται με..ρούχα.
Με Αγάπη, Θαλπωρή,
Αγκαλιά κι Έρωτα μονάχα..
Έρωτα κι Αγάπη Ζωής
Αληθινό..
Παίρνω το τραίνο της γραμμής
και πάω μακρινές εκδρομές.
Εκεί που έχει δάση,
Έλατα, Πεύκα,
Βελανιδιές, Πλατάνια..
Περπατώ αχόρταγα,
έτσι αμέριμνη θαυμάζω
τη θεία Χειμωνιάτικη Φύση.
Πέφτουν πάνω μου
σταγόνες τις βροχής,
τα κίτρινα φύλλα των
δέντρων που έχουν κάτι
απ΄τη Κίτρινη Ζωή και
τη μελαγχολία άδειων
μοναχικών στιγμών.
Οι γιορτές θέλω να περνούν
γρήγορα.. πάνε χρόνια
που το σπιτικό μου άδειασε..
σφραγίστηκε η ψυχή μου.
Περπατώ, σκέφτομαι,
φέρνω Εικόνες της Ζωής μου
στον έντονο Νου μου που,
δεν παύει να σκέφτεται
κάθε δευτερόλεπτο.
Μετά από το μακρινό
Περίπατό μου,
γυρίζω στο άδειο σπιτικό
μου και τότε θέλω να
γλυκάνω την ατμόσφαιρα.
Φτιάχνω ζεστή μηλόπιτα,
πηγαίνω στη μικρή βεράντα,
πιάνω χώρα και βολβούς,
φυτεύω Λουλούδια Ψυχής
περιμένοντας την Άνοιξη
ν΄ανθίσουν.. αν ανθίσουν
με τόση μοναξιά και παγωνιά..
Μία Εικόνα Εγκαρτέρησης,
Προσμονής, Πίστης, μα
απερίγραπτης Ατέλειωτης
Λευκής Σιωπής.. {Γ.Τ.}

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Ο Απόλυτος Έρωτας.. {Γιούλη Τσουρεκά}


Ο Απόλυτος Έρωτας {Γιούλη Τσουρεκά} ~ 30/12/2103

Σαν πέφτει η Νύχτα
οι σκέψεις στο μυαλό
καλπάζουν, οι αναμνήσεις
ξυπνούν είναι ζωντανές 
μπρος στα γουρλωμένα
απ΄την αγωνία μάτια μου.
Αδύνατον να συγκρατήσω,
να χαλιναγωγήσω τα 
ασυγκράτητα αισθήματά μου.
Κάθομαι ατελείωτες ώρες,
ώσπου με βρίσκει το ξημέρωμα.
Σου μιλάω, σε μαλώνω γλυκά,
γιατί δεν ακούς και δεν προσέχεις..
δεν ντρέπομαι να στο εκφράζω
δεν συγκρατώ την παρορμητικότητα
του Έρωτά μου να σου λέω γλυκά
λόγια.. Λόγια τρυφερά που κανένας
δεν ακούει, μόνο εγώ, εδώ ψυθιριστά
και μυστικά, μήτε αέρας να μην
τα πάρει και τα φέρει στ΄αυτιά σου..
Μονάχη εξάλλου σ΄αγαπώ, σε νοιάζομαι.
Χαϊδεύω τη φωτογραφία σου..
Τα μαλλιά σου, θωπεύω τα μάγουλά σου,
κοιτάζω όλη τη μέρα αχόρταγα, αδηφάγα
τα σμαραγδένια μάτια σου.
Χαϊδεύω τη μύτη σου, σαν σκέρτσο και
πείραγμα συνάμα.
Αγγίζω τα χείλη σου, τα μάγουλά σου.
Σου μιλώ και σε παρακαλώ να μου
χαμογελάσεις..
Ένα χαμόγελό σου είναι η Αιωνιότητα.
Τι άλλο να ζητήσω από τον ήλιο,
το φως που εκπέμπει το
αφοπλιστικό, γλυκό χαμόγελό σου.
Σε χαϊδεύω στους ώμους και στα χέρια.
Παίρνω τα χέρια σου στα δικά μου και
ξαφνικά Εκεί, σταματάει το Όνειρο..
Ξυπνάω, μισώ τον εαυτό μου όταν ξυπνάω..
Σε αναζητάω μα εσύ δεν έρχεσαι..
Μου είπες μεσ΄ στο όνειρό μου..
πως η Αγάπη σε "δένει"..
ξεφεύγει ... Νιώθω πως φοβάσαι
την Αγάπη μου. Την Αγάπη μας.
Δεν είμαι επαγγελματίας γλυκιά μου,
αστείρευτη, μοναδική μου αγάπη..
Έρωτα της Ψυχής, του Νου, του Κορμιού.
Όλα μέσα μου είναι Φωτιά.
Κάρβουνο μαύρο απ΄τη ερημιά μου,
την απογοήτευση, την απόρριψη αυτού
του θείου Έρωτα..που ξεκίνησε γλυκά κι
όμως.. έβαλες ταφόπετρα, ενώ δεν πέθανα
ακόμη.. Είμαι ζωντανή, όπως με θυμάσαι.
Χαϊδεύω τις Νύχτες τη Παρουσία σου,
έρχεται γοργά θαρρείς το Ξημέρωμα με
την βροντερή Απουσία σου.
Μένω εμβρόντητη από τα πλαστά,
πλασματικά, όντα που περιβάλλουν
τις ζωές μας που διαιρέθηκαν, τόσο άδικα..
Σε έχασα για πάντα. Δεν θα σε ξαναδώ
ποτέ πια.. Μόνο η Σκιά Σου μένει Εδώ,
με συντροφεύει τις Λευκές μου Νύχτες.
Είναι Λευκές γιατί πως ν΄αγκαλιάσω
μία Σκιά, ένα άπιαστο όνειρο;;
Μένω και Ζω με τη Μορφή Σου..
Κι όσο αντέξω.. Δεν με νοιάζει πια
για μένα..
Για σένα μάτια μου φοβάμαι..
μην χαθείς, στη δίνη ψεύτικης
ηδονής δίχως αισθήματα και
Αγκαλιά Μεγάλη..
Κάθε μέρα σου λέω : Σε αγαπώ..
Αν θυμάσαι.. Δεν υπάρχει τίποτε
πιο όμορφο από την
Αληθινή Αγάπη έστω κι
αν τη ζούμε μονάχα στα Όνειρά Μας..{Γ.Τ}

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Ονειρεύτηκα.. {Γιούλη Τσουρεκά} 26/12/2013


Ονειρεύτηκα.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Ονειρεύτηκα ξημέρωμα Χριστούγεννα,
μέσα από ήχους, αισθήσεις, 
υποσυνείδητο, επιθυμία, 
πόθο, έρωτα πως,
σε κρατούσα στην αγκάλη μου
για ώρες πολλές..
Τόσο που βάρυναν
τα χέρια μου.
Μούδιασα, αφέθηκα
όμως δεν σ΄άφησα.
Σε κρατούσα σφιχτά.
Δεν φοβόμουν να
μην φύγεις και εξαφανιστείς.
Υποσυνείδητα μέσα στον
ύπνο το γλυκό που
με είχες συμπαρασύρει
βίωνα τη ζεστή σου Αγκαλιά
σε Συνειδητό Όνειρο..
Τι Παρωδία θεέ μου..
Ένοιωσα την Ελευθερία Μαζί Σου
μέσα στο Κόσμο του Ονείρου μου..
Ένοιωσα Καταφύγιο
την Αγκαλιά σου μέσα στη
Δική μου Αγκαλιά..
Μα ξαφνικά ξύπνησα,
τόσο βίαια, τόσο απότομα,
δεν πρόλαβα καν΄
να ανοίξω τα χέρια μου.
Μόνο τα κοίταξα.
Ακόμη δεν ξέρω,
μήτε κατάλαβα πως
βρήκα μία Αγκαλιά,
Αγριολούλουδα.. {Γ.Τ.}

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Εισιτήριο.. {Γιούλη Τσουρεκά}


Εισιτήριο.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Σ΄ακύρωσα σαν ένα 
εισιτήριο λεωφορείου
για μία στάση μόνο.
Σ΄ακύρωσα.
Μου "απαγόρευσα" 
το δάκρυ και το πόνο.
Σ΄ακύρωσα.
Τ΄αποφάσισα απόψε
τη νύχτα, μετά από
ένα χρόνο μύριων
βασάνων, οδυνηρών
πόνων ψυχής μου.
Σ΄ακύρωσα.
Μα δεν γινόταν άλλο..
σε συγχώρεσα, παρόλα
αυτά δεν πήγαινε άλλο..
Σ΄ακύρωσα.
Συγγνώμη ζητώ μα,
όχι από σένα..
μην γελιέσαι.
Σ΄ακύρωσα.
Από μένα, τον εαυτό μου
ζητώ τη συγγνώμη,
που πίστεψα
έναν άνθρωπο
τόσο "γεμάτο"..
Σ΄ακύρωσα,
μα και τόσο άδειο
από αγάπη,
τόσο ανασφαλή και
φοβισμένο.
"Επαγγελματίες" Αγάπης
δεν υπάρχουν.. λυπάμαι.
Σ΄ακύρωσα.
Μόνο Ερασιτέχνες.
Εραστές της Τέχνης,
αμετανόητοι Ρομαντικοί,
με Ψυχή και Έρωτα Αντάμα.
Σ΄ακύρωσα.
Σαν ένα εισιτήριο..
Μετρό, Τραίνου,
Τρόλεϊ, Τραμ..
Σ΄ακύρωσα.
Το Λεωφορείο πια
είναι δικό μου..
Κατάδικο μου.
Σ΄ακύρωσα.
Δεν είν΄το θέατρό μου,
είναι ένα κομμάτι καρδιάς
μου απ΄το καημό μου.
Σ΄ακύρωσα.
Δεν σ΄Αδίκησα.
Σ΄ακύρωσα,
για να μπω στο
Λεωφορείο με
το Κατάδικο μου Εισιτήριο.
Αδέσμευτη εγώ...
η ποταπή, η ασήμαντη,
η τίποτα, σ΄ακύρωσα..
Σ΄ακύρωσα και
το Λεωφορείο μου
με περιμένει στην
Αφετηρία..
Είναι ο Πόθος μου..
Σ΄ακύρωσα.
..μία άλλη .. Μπλανς..
Σ΄Ακύρωσα.. {Γ.Τ.}

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Η Δύναμη Σου Μητέρα Μου.. {Γιούλη Τσουρεκά}


Η Δύναμη Σου Μητέρα Μου.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Μάνα μου Εσύ,
από τη Γέννεση της Γης 
ήρθες στη Θεία Πλάση.
Άγγελος πήγε στο Θεό και
του Είπε τι Μέγα Δημιούργημα..
Ένα από τα Παντοδύναμα, 
Πολλά, Θεία Δημιουργήματα
Είσαι Εσύ Μοναδική
Γλυκειά Μου, Λατρεμένη Μητερούλα.
Σε Θαυμάζω για τα μύρια
Χαρίσματά Σου.
Υποκλίνομαι στα Λόγια Σου,
μα και στη Σοφή Σιωπή Σου,
στη Στωική, Καρτερική Υπομονή Σου.
Μάνα μου, Πλάσμα Θείο,
Υπεράνω Όλων των ζωντανών
οργανισμών της Γης της Οικουμένης.
Μοναδική Μου Μάνα Εσύ,
λησμόνησες τους πόνους σα
με έφερες σε τούτο Εδώ το Κόσμο.
Αμέσως, με λαχτάρα ζήτησες
στη θερμή αγκάλη σου να με
κρατήσεις και ο θείος Ομφάλιος
Λώρος που με τάιζες πάντα
να ξέρεις μας Ενώνει Μάνα μου.
Εσένα Καρτερική Μου Μάνα
άρρηκτα συνδεδεμένη μαζί με
μένα τη Κόρη Σου.
Σε Λατρεύω, είσαι για μένα
το Κέντρο του Κόσμου,
το Φως που βλέπω
τα Πάντα γύρω μου, όμως,
κυρίως Μέσα Μου.
Εσύ Μάνα μου, εμφύσησες
Αξίες της Ζωής Μου Μοναδικές,
Σταθερές, Αντάξιες Σου για
να βαδίζω Δρόμους δύσβατους
ή χαρούμενους με γνώμονα τα
Σοφά Σου Λόγια, Την Άδολη
Αγάπη Σου, Την Έννοια Σου,
Τη Γλυκειά σου Σκέψη να με
Συνοδεύει, πάντα ως Πλοηγό,
Άγγελό Μου, Προστάτρια Μου,
Συμπαραστάτρια μου, ΄
Έμπιστη στα Καλά μου,
στα Λάθη μου, στα Πάθη μου,
Μάνα μου, Εσύ Ενσυναισθάνεσαι
το "Είναι Μου", τα μύχια της
Ψυχής Μου.
Θέλω να ξέρεις Μάνα Μου πως,
Πάντα Σε Λατρεύω όσοι Είναι
Οι Κόκκοι της Άμμου είναι
η Αγάπη μου, η έννοια κι Εκτίμησή
μου για Σένα Μάνα,
Πολύτιμο Δώρο Της Ζωής Μου.
Η Ζωή είμαι Μάνα, Ζωή Κομμάτι
της Ζωής Σου, μέσα από Σένα
Αναγεννιέμαι κάθε στιγμή,
κάθε λεπτό..
Μάνα μου, γλυκιά μου Μάνα,
Αν Ήξερες Πόσο Πολύ Σε Αγαπώ..
..Συγχώρα με σε παρακαλώ, αν
κάποιες φορές απ΄τις φουρτούνες,
τις τρεχάλες της καθημερινότητάς μου
δεν στο δείχνω.
Δεν σε ξεχνώ.
Μάνα Μου, Οδηγό μοναδικό,
Γνώμονα, Φύση, Ψυχή Ζωής
Πάντα έχω Εσένα, με όλα

με όλα μου τα Αισθήματα,
μέσα από τη Καρδιά μου
Μάνα Μου Καλή, 

Ακριβή Μου Μητερούλα,
γερά και ριζωμένα.... {Γ.Τ.}

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Μία άλλη Εποχή..{Γιούλη Τσουρεκά} ~21/12/2013


Μία άλλη Εποχή..{Γιούλη Τσουρεκά} ~21/12/2013

Έρχεται ο Καιρός,
περνούν τα χρόνια που
το καινούργιο γίνεται παλιό.
Γιατί τ΄αφήσαμε.
Το εγκαταλείψαμε.
Το έφαγε η Σκόνη.
Το ροκάνισε αργά - αργά,
βουλιμικά μα σταθερά
μέσα στο χρόνο, το σαράκι.
Πριν φύγω, πριν ταξιδέψω
για το μεγάλο ταξίδι
θέλω τόσο πολύ
να σ΄αντικρίσω
έτσι ανάμεσα στην
ακαταστασία της ζωής μου.
Να δρασκελίζουμε τα
ανακατωμένα πράγματα,
τα παλαιά, επιβλητικά έπιπλα,
αυτές τις άψυχες αντίκες
που έχουν μέσα στην
εγκατάλειψη τους
τόσες αναμνήσεις.
Έπαιζα πιάνο..
Το ξέχασα μετά
από τόσο πολύ καιρό,
άμουσης ζωής.
Έμειναν στην άκρη
μουχλιασμένες οι
παρτιτούρες μου,
οι γεμάτες από μελωδίες
της ζωής μου άλλοτε
χαρούμενες σονάτες και,
πρελούδιο πολλών θανάτων..
Ξεκουρδίστηκε..
Τα πλήκτρα βάρυναν
δεν ακομπανιάρουν πια..
Στο γραφείο μου έμειναν
αφημένα κείμενα, μισοτελειωμένα
ερωτικά γράμματα για σένα.
Θέλω να σε Δω πριν το μεγάλο
μου Ταξίδι, όμως, είναι αδύνατον
να σου το πω, γιατί πιότερο
φοβάμαι εσένα.. εγώ συνήθισα
στο αφημένο σπίτι,
στο ανακατωμένο δωμάτιο.
Σάπιες πολυθρόνες, αλλοτινοί
θρόνοι που καθόσουν, τώρα πια
σκεπασμένες με ντρίλινο ύφασμα,
άχρωμο, μουντό σα το καταχείμωνο
σε Παγωμένα Μέρη του Βορρά.
Μόνο τα αισθήματά μου έχουν
μείνει "καινούργια", "καθαρά",
Αληθινά, Πηγαία..
Τι κρίμα Εσύ να βλέπεις ό,τι
πάλιωσε και ρήμαξε στο χρόνο..
Ό,τι αφήνεις, δεν σε εγκαταλείπει..
απλά.. γκρεμίζεται και το άψυχο,
αργοπεθαίνει στη Σιωπή Του κι
έτσι το Καινούργιο γίνεται Παλιό,
Απατηλό, Ανάμνηση σβησμένη,
με ανάκατα συναισθήματα,
μπερδεμένα με την Ακαταστασία
του Θέλω και του Εγώ.. {Γ.Τ.}

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

Αν Έρθεις Κάποτε.. {Γιούλη Τσουρεκά} ~ 18/12/2013 ~


Αν Έρθεις Κάποτε.. {Γιούλη Τσουρεκά} ~ 18/12/2013 ~

Χιλιάκριβε μου,
αν έρθεις κάποτε
είναι Υπέρβαση 
του "Εγώ Μας"
Θέλω να έρθεις
δυνατός, ακμαίος, 
θαρραλέος.
Περίσσιο να είναι
το Θάρρος σου,
Ατσάλι η Δύναμή Σου.
Καβαλάρης Αγέρωχος,
πάνω στο Ντορί Μας.
Στο Κόκκινο Περήφανο
Άλογο.
Θυμάσαι που μιλούσαμε
για ένα Άλογο Ορμητικό
και Εσύ Είσαι Πάντα ο
Γητευτής Του κι ο
Δικός μου Λατρεμένος
Γητευτής της Καρδιάς μου;
Αν έρθεις κάποτε
μην φύγεις.
Κι αν ακόμη η Γη
παγώσει ολάκερη.
Γίνει γυαλί κρυσταλλωμένο,
Σε Θέλω να Έρθεις Αγέρωχος,
Περήφανος, Καβάλα στο
Άλογό Μας.
Μην σκεφτείς ούτε τι Μέρα
θα΄ναι, ούτε τι Ώρα.
Έλα το γιόμα, το ηλιοβασίλεμα,
Έλα όποια Εποχή μέσα
στο Χωροχρόνο και
σε όποια Χώρα κι αν
βρισκόμαστε, αρκεί
Μαζί να Είμαστε
ώσπου να καούμε στην
Κόλαση του Έρωτά μας,
ώσπου να λιώσει από
Ηδονή το φθαρτό
Σαρκίο Μας.
Αν κάποτε έρθεις,
μην φύγεις ποτέ..
Σε έχω νοσταλγήσει
τόσο που φοβάμαι
μήπως σε δω έστω
με την άκρη του ματιού
μου, γίνεις Αγέρας,
Άνεμος Απρόσμενος,
που θα σαρώσεις
ό,τι ονειρεύτηκα Κοντά Σου.
Αν έρθεις κάποτε
μην ξαναφύγεις.
Η Αντοχή μου παραπαίει.
Σε περιμένω κι
αν έρθεις κάποτε ξανά
αγάπη μου, σε παρακαλώ,
μην ξεχάσεις με ένα σου χάδι,
μιά σου κίνηση γλυκιά,
τα μαλλιά να μου χαϊδέψεις,
απαλά, νωχελικά, να μου
ψιθυρίσεις γλυκά,
σήκωσε τα μαλλιά σου
απ΄το μέτωπο σου,
μην κρύβεις τα μάτια σου..
Ήρθα..
Πήρα τα "μαγνητικά σου κύματα"
Κι αφού ήρθα Τώρα Δα..
μην μου κλαις,
δεν θα φύγω Ποτέ Πια...
Όνειρο ήταν.. Αγάπη μου..
Λήθαργος... Υποσυνείδητο.
Φρούδες Ελπίδες..
Ευσεβείς Πόθοι..
Κι αν Έρθεις Κάποτε..{Γ.Τ.}

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Σα βραδιάζει.. {Γιούλη Τσουρεκά} ~17/12/2013 ~


Σα βραδιάζει.. {Γιούλη Τσουρεκά} ~17/12/2013 ~

Σα βραδιάζει επιταχύνω 
το βηματισμό μου,
ανοίγω το διασκελισμό μου.
Βιάζομαι.
Έρχομαι γρήγορα 
στο Καταφύγιό μου.
Είναι το μικρό το σπιτικό μου.
Κάθομαι στη πολυθρόνα
μπροστά στο παράθυρο
με κλεισμένες τις βαριές
μπροκάρ κουρτίνες.
Παίρνω με ευλάβεια
στα χέρια μου το
άλμπουμ με τις Φωτογραφίες.
Τις χαζεύω ώρες ατέλειωτες.
Χαϊδεύω με το βλέμμα μου
τη μορφή σου.
Στέκομαι σε κάθε μία χωριστά.
Σε χαζεύω αγάπη μου.
Σου χαμογελάω στο γλυκό,
αφοπλιστικό σου βλέμμα,
σου μιλάω στο χαμόγελό σου
που είναι Φωτεινό σα το
Χάραμα της Νέας Μέρας
σου χαμογελώ στο πρόσωπό σου
το κουρασμένο, μα και
τόσο εκφραστικό.
Σ΄αγκαλιάζω, σε φιλάω,
σ΄αναπολώ, σ΄αναζητώ,
σ΄επιθυμώ, σε ποθώ,
σε σκέφτομαι, σε ερωτεύομαι,
σε νοιάζομαι, σε αγαπάω ως
την Άκρη της Γης.
Δεν καταλαβαίνω πως έρχονται
Μεσάνυχτα κι εγώ ακόμη στην
ίδια θέση καθισμένη "Σου μιλάω",
"Σε χαϊδεύω", "Σε παρηγορώ"
απ΄τις έννοιες της ζωής μας,
της άδειας, της άχαρης.
Σα βραδιάζει, συντροφιά μου
μοναδική χαϊδεύοντας τις
φωτογραφίες σου με
παίρνει ιδεατά γλυκός
ο ύπνος στην αγκάλη σου
ως τ΄άλλο πρωί..
Νέα μέρα ξεκινά,
αναπολώντας τα χάδια
που δεν σου έδωσα
την αδυσώπητη νύχτα,
μα τα προσμένω γιατί,
ξέρω πως σαν βραδιάσει
κάποια μέρα θα΄ρθεις,
τους φόβους της Αγάπης
θα νικήσεις, θα μ΄αγκαλιάσεις,
θα με φιλήσεις,
δάκρυα χρυσά θα τρέξουν
απ΄τα μάτια μου
για να στολίσουν με
Φως τη Νύχτα
εκείνη που το άλμπουμ
θα μείνει μόνο στην άδεια
πολυθρόνα, μονάχα η
Κάμαρα Μας θα γεμίσει
Ανάσες, Αναπνοές,
Αποκαλύψεις Αγάπης Μαγικές.
Σα βραδιάσει ... {Γ.Τ.}

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Τσιγγάνα Ψυχή Μου.. {Γιούλη Τσουρεκά} ~ 15/12/2013


Τσιγγάνα Ψυχή Μου.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Τσιγγάνα Ψυχή Μου 
Ελεύθερη, Αληθινή..
Όπου Θέλεις Πας,
Όπου Αγαπάς, 
Αληθινά από Ψυχής Σου.
Παίζεις τη Κιθάρα Σου
και Τραγουδάς
Κάθε Ρυθμό στη
Χώρα μόνο της Καρδιάς
που Εσύ Γουστάρεις.
Ευτυχισμένη Ψυχή,
Ελεύθερη Ψυχή,
όποια τραγουδά και
παίζει τη Κιθάρα της σε
Κάθε Χώρα Της Γης,
Δίχως χρήμα,
Δίχως Γη.. γιατί...
Όπου Γης και Πατρίς
Γλυκέ Μου Απόλυτε Έρωτα.
Μην Σκεφτείς την άλλη μέρα
που θα είσαι τι θα πεις.
Με τόσο Αίμα που έχεις Δει,
η Αγάπη Μου Είναι Ποτάμι
με γάργαρο, καθάριο νερό,
μην φύγεις, μείνε
αιώνια να σου Τραγουδώ.
Θέλω Υπάρχει.
Μπορώ ..σχετικό.
Ποιος μπορεί στη τρέλα
του 24ώρου;!
Είναι Τόσο Λίγο Αγάπη Μου!
Πως μπορεί να Ολοκληρώσει
την Ιεροτελεστία των
Παθιάρικων, Ατελείωτων
Φιλιών Μας;;
Είμαι Κουρασμένη..
Δεν αντέχω να μιλάω
για την Αυτονόητη Αγάπη,
για τον Ολοκληρωμένο Έρωτα
που πηγάζει απ΄τα κύτταρά μου.
Αν δεν έρθεις Ποτέ,
Εσύ θα χάσεις κι
εγώ θα μαραζώσω..
Η Ζωή θα περάσει...
Στις Ψυχές Δεν Πιστεύω.
Στο Χρήμα Δεν Πιστεύω.
Τα Σάβανα Δεν Έχουν Τσέπες
Μονάκριβε Αγαπημένε Μου.
Σε Ερωτεύτηκα.
Σε Αγάπησα.
Σε Θέλω σα λυσσασμένη Ίαινα.
Στο Είπα.
Δεν Μπορείς.
Φοβάσαι..
Δεν ξέρω ακριβώς Τι και Γιατί.
Ο Χρόνος Περνάει.
Ο Χρόνος που Χάνεται.
Δεν είναι Μονάχα η Ηδονή.
Είναι το Άγγιγμα.
Νου. Ψυχής. Καρδιάς.
Ζωής. Κυττάρων. Είναι.
Φεύγεις.
Εγωισμός.
Μένω.
Γοητευμένη.
Απογοητευμένη.
Περνάς.
Χάνεσαι.
Περιμένω.
Ο Χρόνος στο διηνεκές...
Καθημερινότητα.
Καίγεσαι.
Καίγομαι.
Αναλώνεσαι.
Παθητική Εγώ.
Έτοιμη για Τρελό Έρωτα.
Μόνο Μαζί Σου.
Περιμένω.
Δεν Έρχεσαι.
Το Απόλυτο Τίποτα.
Αν Υπάρχουν ψυχές,
που Δεν το Πιστεύω,
Δεν Συνουσιάζονται
Παθιασμένα Αγάπη Μου,
Ούτε Λένε Λόγια Αληθινά.
Δεν Υπάρχουν Φιλοδοξίες Πια,
Ούτε Τραπεζικοί Λογαριασμοί΄.
Είσαι για Μία Υπέρβαση;;!
Δεν Είναι Θυσία Αγάπη Μου.
Είναι Αληθινή Ζωή.
Τίποτε Δεν Σου Ζητάω
Τσιγγάνα Ψυχή Μου,
Καρδιά Μου Μοναδική
Μόνο Αυτό που Ζητάς
Εσύ!!
Τρελό Παθιασμένο Έρωτα..
Λίγο πριν το θάνατο
που δεν αργεί......
Η Ζωή κυλάει σα
το νερό σε ορμητικό ποτάμι.
Τόσο Σύντομα..
Χάνουμε Πολύτιμο Χρόνο..
Σε Θέλω Απεγνωσμένα...
Φεύγω... Χάνομαι ...
Τσιγγάνα Ψυχή Μου..
είτε παίξεις Τζαζ,
είτε παίξεις Ροκ
με την Κιθάρα Σου,
δίχως τον
Μοναδικό Σου
Παθιασμένο Έρωτα..
Είμαι στ΄Αλήθεια
Φτωχή, Μονάχη, Ανέραστη..
Έχω Καρδιά που Πάλλεται
και Σε Περιμένει...
Εσύ Γιατί Λείπεις;;;!!! {Γ.Τ.}

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Πόσο κοστίζει η μοναξιά;! ..{Γιούλη Τσουρεκά}


Πόσο κοστίζει η μοναξιά;! ..{Γιούλη Τσουρεκά}

Η μοναξιά κοστίζει 
μία ολόκληρη αξόδευτη ζωή.
Μία αξόδευτη, ανυστερόβουλη αγάπη.
Δεν εξαργυρώνεται, με Προβολή, Δόξα,
Χρήματα, Φιλαυτία, Φανφάρα,
Προβολή του "Εγώ Μας".
Η μοναξιά κοστίζει
να πεινάς, κι όχι απλά
να το λες, να το πιστεύεις
πως είσαι χορτάτος.
Η μοναξιά κοστίζει
να Αγαπάς και να
βλέπεις τον Καλό Σου
Δίπλα Σου Κάθε Στιγμή
της Ημέρας ή της Νύχτας.
Δίχως να Του ζητάς παρά
μονάχα την Ανάσα Του.
Να τη νιώθεις αθόρυβη
μετά από την ηρεμία του
Ξαναμμένου Έρωτάς Σας,
απ΄την Άπλετη Αγάπη,
την Ένταση των
συγκλονιστικών στιγμών,
τα φιλιά, τ΄αγγίγματα,
την ηδονή, τον Έρωτα,
την Αγάπη, τα τρυφερά χάδια
τους αλλεπάλληλους Οργασμούς
που Πηγάζουν απ΄το Κάθε
Κύτταρο .. Μας.
Να νιώθεις την έντονη
παλλόμενη, ανήσυχη ανάσα Του
απ΄την Ένταση της Μέρας,
να του Χαϊδεύεις Τρυφερά τη
Πλάτη, απαλά το Στέρνο,
Στοργικά τα Μαλλιά του,
ένα απαλό φιλί απ΄τα ζεστά
Χείλη μου ως Ερωμένη
για να τον Ξεκουράσω.
Η Μοναξιά Μου, κοστίζει
την άρνηση των αισθημάτων μου
για Σένα.
Πόσο στ΄αλήθεια φοβάσαι
την Αληθινή Αγάπη;!
Τρελαίνομαι να σ΄απωθεί
η Αγάπη Μου, αυτή η
αθόρυβη, σα το πάτημα
της γάτας ένα πράμα.
Η μοναξιά μου κοστίζει
το Απόλυτο, Μονομερές
"Εγώ Σου".
Η Μοναξιά μου ζει
σε αυτό το μακρύ
μοναχικό δρόμο
με τα άδεια παγκάκια.
Η Μοναξιά σου ζει
στον πολύβουο Κόσμο.
Είμαι πάντα κάπου
Εκεί Κοντά σου.
Θα βρεθούμε στους Δρόμους.
Η Μοναξιά μου μπορεί να
Ζει στην Ερημιά, στη Βοή,
στη Ζωή, στη φροντίδα,
στην έννοια, στο χάδι,
στο φιλί, στην ηρεμία,
στην αδρεναλίνη.
Η Μοναξιά μου
ένα Δεν Αντέχει.
Να ζει στο αβέβαιο
διηνεκές των απόλυτων
Θέλω Σου, δίχως Εμένα
με ένα Μπορώ Όταν..
ψυχρό, κοφτό,
αδιάφορο, αμίλητο κι
να περιμένω στην
αποδεχόμενη μοναξιά μου
μία σου Λέξη κι αν ..
Μπορείς...
Μα γνώμονας είναι
το Θέλω ακόμη και
στον "Ιδεατό Έρωτα".
Σ΄αγαπάω πολύ,
παράλληλα απορώ
μαζί σου, πως σου
ξέφυγε η Λεπτομέρεια
της Δύναμης του Θέλω
για να Γεμίσουν
τις Καρδιές μας,
τις Καρφωμένες Μοναξιές μας,
στα ίδια μας τα Εμπόδια,
γιατί μάτια μου
έχω αποδεχθεί τη Μοναξιά
μου και τη φοράω
κάθε στιγμή και μέρα.
Μοναξιά μου, σε σκέφτομαι
πολύ, σε νοιάζομαι, σε αγαπώ,
ανησυχώ κάθε λεπτό, γιατί
βαθιά το ξέρω, πως,
είσαι μοναχικότερος
από μένα και ..Φοβάμαι
μήπως έρθεις ένα
βράδυ στο μικρό δασάκι κι
να λείπω..
Κόσμος Αλλού.. Αγαπημένε Μου.. {Γ.Τ.} ~ 13/12/2013 ~

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Χρωματίζοντας τις ψευδαισθήσεις μου..{Γιούλη Τσουρεκά}

Χρωματίζοντας τις ψευδαισθήσεις μου..{Γιούλη Τσουρεκά}

Χρωμάτισα το πρόσωπό μου
με χρώματα κάθε λογής,
ανομιόμορφα, άμορφα,
να κρύψω τις βαθιές χαρακιές μου,
απ΄το "σουγιά σου", 
απ΄το αίμα που ανάβλυζε 
απ΄τα μάτια μου,
απ΄τη μύτη,
το πικρό στόμα μου
που έμεινε στεγνό,
δίχως σταγόνα δροσιάς,
ίχνος νερού, φιλιού,
στα διψασμένα χείλη μου.
Χρωματίστηκα βιαστικά σα
πολύχρωμη θεάτρου
μαριονέτα, αστείος κομπάρσος
μιας δραματικής σκηνής,
να κρύψω το ποταμό των
δακρύων μου απ΄τα
ανίερα, ανήκουστα,
σκληρά σα πέτρα λόγια,
πικρά σα πικραμύγδαλα
στυφά, μουχλιασμένα
μέσα στο δικό σου χρόνο,
απελπισμένα απωθημένα.
Χρωματίστηκα απελπισμένη,
μονάχη, κοιτώντας κρυφά
στο βυθό των ματιών σου,
σαστισμένη, κοιτώντας στο
αβέβαιο Αύριο,
στο Τυφλό Αύριο.
Χρωματίστηκα βιαστικά
για να μην με δεις να
κλαίω γοερά κι
όταν το χέρι σου
κούνησες μπροστά στο
πρόσωπό μου,
σε ..Κοιτούσα..
με τη Δική Μου Αγάπη,
μα, Δεν Σε Έβλεπα..
Είχες φύγει καιρό,
αφήνοντας ανοιχτές
τις πληγές μου, πύον
κιτρινωπό να τρέχει
ασταμάτητα, ανάκατο
με δάκρυα βροχής
ανελέητης καταιγίδας
μυρίων ανεκπλήρωτων
συναισθημάτων,
ανέγκιχτα ακριβά Δώρα
Ψυχής μου για Σένα.
Χρωματίστηκα περιμένοντας
να σου δώσω τη Ζωή μου
κι αντί για Αγάπη,
προσέλαβα ηχηρά χτυπήματα.
Αποκαμωμένη Χρωμάτισα
τις σουγιαδιές, το αίμα,
το απαξιωτικό σου βλέμμα,
το δάκρυ, το σπαταλημένο
σπέρμα, το ψέμα,
είπα Ευχαριστώ κι
αποκαμωμένη προχώρησα
στο Αδιέξοδο των
πλασματικών χρωμάτων
της επίπλαστης ζωής μου..{Γ.Τ.} ~ 11/12/2013

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Αντιμέτωπη..{Γιούλη Τσουρεκά}


Αντιμέτωπη..{Γιούλη Τσουρεκά}

Αντιμέτωπη εγώ με μένα.
Κανένα περιθώριο υποχώρησης,
δικαιολογίας, ψέματος σε μένα;!
Αντιμέτωπη με τον εαυτό μου.
Αλήθεια ή Θάρρος;!
Τι δίλημμα μεγάλο.
Θάρρος ν΄αντέξω
τα θέλω μου, ό,τι αγαπάω,
ό,τι συναισθάνομαι.
Αλήθεια στην αποδοχή
σε μένα που με έχω
απέναντι.
Αντιμέτωπη.
Με κοιτάζω ίσια στα μάτια.
Τι να μου πω;!
Δεν μπορώ να κάνω πίσω.
Δεν θέλω.
Κάτι με σπρώχνει
να προχωρήσω στο δύσκολο,
στο υπερβατικό, στο αδύνατο.
Αντιμέτωπη.
Πιστεύω, Ελπίζω, Επιθυμώ το
αδύνατο να γίνει Δυνατό.
Αλλιώς, δεν υπάρχω, δεν ζω.
Βαλτώνω, μαραίνομαι, μουχλιάζω
αντάμα με την κραυγή της
πολυκαιρισμένης σιωπής μου.
Αντιμέτωπη.
Βουβά δάκρυα.
Ανάμεικτα συναισθήματα.
Χαράς, Προσμονής μα και λύπης.
Αντιμέτωπη.
Πόσο "αδιανόητη" μοιάζει
η αληθινή αγάπη;
Αντιμέτωπη.
Πως ο Έρωτας δεν είναι
πάντα Τυφλός, δεν είναι
μάντης Τειρεσίας, μα
είναι Γεράκι, Αετός το
Βλέμμα Του, τόσο που
με διαπερνάει ολόκληρη,
ως τα μύχια της Ψυχής μου
σα το ηλεκτρικό ρεύμα.
Αντιμέτωπη..
Που βρίσκομαι;!
Με ρωτάς;;!!
Κοντά σου βρίσκομαι,
αντιμέτωπη με μένα..{Γ.Τ.} ~ 8/12/2013 ~

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

Υπέρβαση ... {Γιούλη Τσουρεκά}


Υπέρβαση ... {Γιούλη Τσουρεκά}

Αγάπη μου, 
Η ζωή είναι ένας 
δραματικός ρόλος,
ίσως και αρκετά κωμικός.
Απέχουν τόσο λίγο
μεταξύ τους.
Μία λεπτή κλωστούλα.
Υπέρβαση, έκανα
υπέρβαση ζωής μου.
Πήρα το λευκό μου
ημερολόγιο.
Λευκό απέξω.
Μέσα, ανάμεικτα Χρώματα.
Ουράνιου Τόξου.
Μαύρο και Χρώμα.
Άφησα τη βουερή Πόλη,
μόνους όλους τους
αγαπημένους μου.
Έχτισα μέσα μου
μία "επίπλαστη" αλήθεια.
Δεν ήρθα διακοπές.
Όχι.
Τις σιχαίνομαι όταν
υποφέρεις, υποφέρουμε,
υποφέρω από την
ανυπαρξία των Στιγμών,
από την ανία της πλήξης,
της Μαύρης Σιγής,
Δίχως Χρώματα Επανάστασης
κι Αρώματα Γιορτής
Αληθινής Συντρόφων,
Ανθρώπων Δράσης,
Επίδρασης, Αντίδρασης
σε κάθε μορφή κατεστημένου
και εξουσίας που σιχαίνομαι.
Εξάλλου, Εσύ με ξέρεις...
ποτέ μου δεν ήθελα διακόνους.
Ήρθα με Κόκκινο Πανί
ξαπλωμένη, δήθεν ανέμελη
να ξεροσταλιάζω με
τις έννοιες μας,
δήθεν διαβάζοντας το
αμαρτωλό μου Ημερολόγιο.
Υπέρβαση, Αντίσταση,
Αντίδραση Αγάπη μου..
Όχι άλλα στερεότυπα.
Οι αναμνήσεις μου μαζί σου
με οδηγούν στην Αιωνιότητα.
Στην Αιωνιότητα, στην Υπέρβαση
ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο.
Όχι μη φοβάσαι.
Κι ο θάνατος είναι μία Δράση.
Αλίμονο σε εκείνους που πίστεψαν
στις φανφάρες, σε μεγαλεπίβολα,
ουτοπικά σχέδια.
Αλίμονο σε εκείνους που δεν
γεύτηκαν ως το μεδούλι
την Υπέρβαση του "Εαυτού Μας",
που υποτίμησαν τους μικρούς ρόλους,
δεν έδωσαν σημασία στα
σπουδαία, αληθινά Λόγια.
Υπέρβαση, Μόνη, Αληθινή μα και
Μοιραία.. {Γ.Τ.} 

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Της θάλασσας Κλαδί... {Γιούλη Τσουρεκά}


Σε θάλασσα βαθειά θα πέσω.
Δίχως αναπνευστήρες,
μηχανική υποστήριξη ή 
παρατηρητές.
Μονάχη.
Βυθίζομαι, σπόρος 
γίνομαι, φυτρώνω, 
αναγεννιέμαι μεσ΄στ΄αλμυρό
σου Θάλασσά μου.
Φυτρώνω σιγά - σιγά
αναπτύσσομαι, μεγαλώνω..
Κλαδί Θαλασσινό, Αλμυρό,
σκληρό, ανθεκτικό γίνομαι.
Θεριεύω κι Ανεβαίνω ως
τον Αφρό σου, πάνω απ΄
την πλέρια σου Επιφάνεια.
Κλαδί μέσα στη θάλασσα των
ανήσυχων ματιών σου
Εκεί βαθεία θα κατοικώ
παντοτινά, ν΄αγναντεύω
το Απέραντο Ωκεανό Σου.
Ώσπου Κλαδί Τεράστιο
να γίνω, πάνω απ΄τη
Θάλασσα των βαριών
βλεφάρων σου, σαν με
κοιτάζεις αποκαμωμένος
απ΄την Ποίηση των Εικόνων,
ένα να ξέρεις, πως πάντα
θέλω να σε συντροφεύω,
να Σε Αγαπάω Ατέλειωτα,
ως τη Τελική Παγκόσμια Νίκη.
Κλαδί εγώ μονάχο,
με συντροφεύεις ζωγραφίζοντας
με τις Εικόνες των Ματιών Σου
Ολάκερο το Σύμπαν.
Τον Απέραντο Γαλάζιο Ουρανό Μας,
Τα παιχνιδιάρικα γκριζόασπρα
σύννεφα που περιδιαβαίνουν
τον Ουρανό μας, πότε Εδώ κι Εκεί,
Πότε αραιά, απάνεμα,
Πότε πυκνά, να σμίγουν,
ν΄αστράφτουν οι Βροντές,
κι ενώ Ανοίγουν οι Ουρανοί
του Σύμπαντος, Ποτίζουν
το Κλαδί, τη Θάλασσα, τη Γη,
Εσύ Πεισματικά, ως Ποιητής Εικόνων
γυρνάς τον Μαύρο Κόσμο,
Ζωγραφίζοντας τη Νίκη Μας.
Κλαδί είμαι μονάχο μεσ΄
στ΄Απέραντο Γαλάζιο,
βλέπω με τα μάτια της Ψυχής μου,
με τα ανήσυχα δικά σου Μάτια,
δες κι Εσύ, τον Κόκκινο Ορίζοντα
να Πλησιάζει κάπως αργά,
μα σταθερά προς την Ακτή
να μας Χαρίσει το Δώρο της Ανατολής
του Ευεργέτη Ήλιου σαν Ανατέλλει
Μέρες Ξάστερες, Δίκαιες, Όμορφες,
για να ξαποστάσουν οι Άνθρωποι,
το Χαμόγελο ν΄ανθίσει στα χείλη,
το Κλαδί Μου να Γεμίσει άνθη
πανέμορφα, αμάραντα παντοτινά.
Δεν "Κόβονται"...
Θα κολυμπήσουμε Μαζί ως
το Κλαδί μου για να
γευτούμε την Ευωδιά Τους..{Γ.Τ.} ~ 7/12/2013 ~