Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Κόκκινος Ουρανός {Γιούλη Τσουρεκά}



Κόκκινος Ουρανός {Γιούλη Τσουρεκά}

Ακριβέ μου, Αγαπημένε μου, 
δες, Κόκκινος Ουρανός 
όπως τον Ονειρευτήκαμε 
απ΄τα μικράτα μας, 
τα αξέχαστα, ξένοιαστα 
εφηβικά μας χρόνια.

Πριν συναντηθούν οι δρόμοι μας
μα, τι σημασία έχει αφού
Σ΄αγαπώ σαν απ΄την ώρα
που γεννήθηκα και,
έχουν περάσει χρόνια.

Θέλω να περάσουν κι άλλα
πολλά, να με συντροφεύεις
με τη σκέψη σου.

Η Θάλασσά Μας, παίρνει
το χρώμα το μενεξεδί σα βραδιάζει..
Το Φεγγάρι Ολόλευκο τα μισάνοιχτα
και Κόκκινο Άλικο σαν Ξημερώνει..
Τ΄ άστρα είναι τα μάτια μου,
μέσα στα δικά σου μάτια
που λάμπουν από έρωτα,
από αγάπη, από πλήρη
απόλυτη Ευτυχία.. Σαν Παραμύθι.

Τα Μάτια Σου είναι Πράσινα,
πανέμορφα, ονειρεμένα μοιάζουν
με δύο διάφανα Σμαράγδια. {Γ.Τ.}

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Τα Παιδιά της Παλαιστίνης {Γιούλη Τσουρεκά}



Τα Παιδιά της Παλαιστίνης {Γιούλη Τσουρεκά}

Οι Άγγελοι "κοιμούνται" στο χώμα.
Στη σκλαβωμένη άδικα για χρόνια
Γη Τους, δίχως να ξέρουν γιατί;!

Οι Άγγελοι δεν έχουν χρώματα,
ούτε είναι ασπρόμαυροι.
Είναι Κόκκινοι.
Πορφύρα τους Τυλίγει
όπου κι αν σταθούν
όρθιοι ή καθισμένοι,
αμέριμνοι προχωρώντας
στο Άγνωστο Τοπίο
πάνω στη Δική Τους Γη,
αέναος βασανισμένοι..
Ποιος θεός το "έκρινε";!

Οι Άγγελοι πετούν
πάνω απ΄τα ερείπια
των Αθώων Ψυχών
δίχως Φώτα.
Σκοτάδι παντού.
Το μόνο "φως",
είναι η λάμψη του θανάτου.

Οι Άγγελοι δεν ξαπλώνουν
ξένοιαστοι θαρρείς
σε καναπέδες τσέστερφιλντ
ή ..Λουδοβίκου χειροποίητους,
μα πάνω σε σκληρές,
τραχιές πέτρες και στα
ερείπια των ψυχών τους
που Ταξιδεύουν στο Άπειρο.

Οι Άγγελοι γνωρίζουν καλά
τον Εχθρό..
Μην ξεγελιέστε Κόσμε,
δεν είναι άλλος απ΄τον
άκρατο ιμπεριαλισμό και
τον κραταιό καπιταλισμό
τόσους ατέλειωτους αιώνες.

Οι Άγγελοι επί της Γης,
αν στις Πλάτες Τους
αντί Λευκά Φτερά,
είχαν Κοφτερά Σπαθιά,
τα έστρεφαν σε λαιμούς
των στυγνών τους
δολοφόνων, τότε,
Ναι, δεν θα χρειαζόταν
να Είναι μήτε Μάρτυρες,
μήτε Άγγελοι..
Να Είναι Άνθρωποι
της Λευτεριάς και της Δικαιοσύνης..{Γ.Τ.}

~ Για τα Παιδιά της Παλαιστίνης ~

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

Θαλασσινός Έρωτας {Γιούλη Τσουρεκά}



Θαλασσινός Έρωτας {Γιούλη Τσουρεκά}

Ζωγράφισα στην Άμμο δύο Καρδιές 
με τα ακροδάχτυλα μου..
Προσεχτικά, Περίτεχνα.
Μην τις αγγίξει αγέρας, 
μη σβηστούν απ΄τα Μάτια Σου.

Στόλισα λουλούδια στην Ακτή,
να βγεις να περπατήσεις
πάνω τους με τα γυμνός,
τα πόδια σου να ακουμπήσουν
στα όμορφα τους πέταλα,
στο μίσχο, στο βλαστό τους..

Πιάσε με από το Χέρι,
να κολυμπήσουμε μαζί στο
απέραντο Γαλάζιο Της,
να χαθούμε στο Βάθος Της,
πίσω απ΄τα βράχια Της
κρυφά να φιληθούμε
αλλά με πάθος πρωτόγνωρο,
κάνοντας Έρωτα Μέσα
στα καταγάλανα Νερά Της.

Να εξαγνιστούμε απ΄ ό,τι
μας ¨"κυνηγά", μας "εμποδίζει".
Ποιος βάζει τροχοπέδη
στον Έρωτα ;!
Δεν δείλιασα..
Δείλιασες ..
Να, ένα κύμα Χτύπησε
απότομα τις Καρδιές Μας..
Τις Έσβησε...

Όχι για πάντα.
Θα τις Σκαλίσω
στο Βράχο της Ψυχής Μου.
Εκεί Μέσα δεν μπορεί
να τις σβήσει Κανένας.
Να είσαι σίγουρος Καρδιά μου.
Υπάρχουν κι οι δύο ενωμένες,
χαραγμένες, όσο αναπνέω..{Γ.Τ.}

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Το Παλιό Πιάνο {Γιούλη Τσουρεκά}



Το Παλιό Πιάνο {Γιούλη Τσουρεκά}

Αράχνη τα δίχτυα σου άσπλαχνα 
πλέκεις στην Τέχνη, στη Μουσική.
Υφαίνοντας τον ιστό σου,
ανηλεής σαρκοφάγος 
κατασπάραξες ό,τι πιότερο
στο Κόσμο Αγαπούσα.

Ταραντούλα ύπουλη που
το δάγκωμα σου φέρνει
δηλητήριο, χωρισμό, θάνατο.

Άφησα το Πιάνο μου ανοιχτό
στη βορά σου και το "σκότωσες".
Το στόλισα με ένα κόκκινο
τριαντάφυλλο, η θωριά του,
η ομορφιά του να σε διώξει μακρυά,
να καθαρίσει το Τοπίο
της Άγριας, Σκληρής Σκόνης
στο Πιάνο Μου.

Αράχνη που "στριφώνεις"
αθώες Ψυχές,
δώσε μου πίσω καθάριο,
το Πιάνο μου να ακούσω
την μαγική Μουσική του
"Βασιλιά Μου",
τα δάχτυλα να παίζουν
ξεκάθαρα, άρρηκτα
δεμένα Μαζί Του,
δίχως τα
δηλητηριώδη, βρωμερά
δίχτυα σου.
Φύγε άτιμη Ταραντούλα.
Θέλω πίσω τη Μουσική Μου.
Θέλω Καθαρό το Πιάνο Μου,
που θα γεμίσει
Νότες τη πικρή ζωή μου. {Γιούλη Τ.}

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Μου Λείπεις {Γιούλη Τσουρεκά}



Μου Λείπεις {Γιούλη Τσουρεκά}

Ποτέ μου δεν τόλμησα 
να σου πω, πόσο ανάγκη
σ΄έχω, όχι μόνο σήμερα, 
μα κάθε μέρα να σε βλέπω.

Δεν το τόλμησα, όχι από
δειλία μου ή αδυναμία,
μα μόνο γιατί νοιώθω
πως, δεν θα άντεχα
να σε λυπήσω, μιας
και σένα η ζωή σου
είναι "αλλού".

Δεν θα άντεχα να κουβαλήσω
το βάρος δύο ψυχών.
Της δικής σου και της δικής μου.
Που τυχαία συναντιούνται και
κρυφά, σύντομα και βιαστικά.

Η μέρα κάπως ξεπερνιέται
μα τα μεγάλα, ατελείωτα
βράδια μόνη, με τη σκέψη σου
για συντροφιά μου η ψυχή μου
ματώνει κι είναι ακόμα πιο
βαριά κι άδεια
μακρυά από Εσένα.

Δεν σου είπα πόσο
μου έχεις λείψει
όχι από φόβο,
από ντροπή, να μην
χαλάσω τα όμορφα
όνειρά σου την Αυγή. {Γ.Τ.}

Κυριακή 6 Ιουλίου 2014

Ο Εσωτερικός Βυθός Μας {Γιούλη Τσουρεκά}



Ο Εσωτερικός Βυθός Μας {Γιούλη Τσουρεκά}

Έχω μάτια γεμάτα αναμνήσεις.
Όπου κι αν στραφεί το βλέμμα,
σαν κάποιον που κοιτά μέσα από γυαλιά
μ' έναν λεκέ στο κρύσταλλο, ο κόσμος
εμφανίζει ένα μόνιμο γνώρισμα:
την εικόνα του Προσώπου Σου,
Να μου χαμογελάς, άπλετα..
Τι Απεραντοσύνη στο Βυθό Μου.

Έτσι ζω έχοντας μόνιμα στα μάτια μου,
το πρόσωπό σου, αφού κάθε πρόσωπο είναι δικό σου,
παρόμοιο σχεδόν, όμοιο
ως τη σύγχυση, τη συναφή έκφραση.
Όλα από Σένα για Σένα,
που μ΄αγκαλιάζεις και ριχνόμαστε
μαζί, ενωμένοι σαν Ένα, στο Βυθό Μας.

Χαιρετώ με έκπληξη τον διαβάτη
που δεν γνωρίζω, και μιλώ μόνη
στο δρόμο, ενώ βυθίζομαι σε μια θάλασσα
προσώπων που είναι Ένα, Είναι το Δικό Σου..
Μονάχα το Δικό Σου..

Εκεί που ο Ουρανός συναντάει
την Απέραντη Θάλασσά μου..
Όταν Είσαι Μέσα μου, Ανήσυχος,
Ανυπόμονος, Αβυσσαλέος,
πλημμυρισμένος Πάθος με
τραβάς βαθειά, ερωτικά στο Βυθό Σου.
Στο Βυθό Σου, χάνομαι Αγάπη μου, παραληρώ,
παραμιλώ, δεν αναπνέω..

Είμαστε κι οι Δύο μεμιάς Ένα,
νοιώθω κύματα να πνίγομαι μέσα σου,
μέσα στη Δική Σου Αγριεμένη Θάλασσα,
με όλα τα αισθήματά μου,
με όλη τη Ψυχή, το Νου, την Καρδιά μου.
Χάνομαι Μαζί Σου στο Βυθό Μας
Αγάπη Μου, Βλαστέ Μου. {Γ.Τ.}

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Ηλιοβασίλεμα {Γιούλη Τσουρεκά}



Ηλιοβασίλεμα {Γιούλη Τσουρεκά}

Ήλιος μας, ο Φωτεινός Πλανήτης,
η πιο όμορφη στιγμή του, 
το Ηλιοβασίλεμα.
Η στιγμή που περιμένει γύρω

από τη Γη μας για ώρες πολλές,
να περιπλανιέται ολομόναχος....

Κάθομαι στωικά και πάντα
τον περιμένω ως τη Δύση Του,
να Αγκαλιάσει, να Βουτήξει
μέσα στην Απέραντη Θάλασσά Μου.. {Γ.Τ.} 

Τριαντάφυλλα για Σένα.. {Γιούλη Τσουρεκά}


Τριαντάφυλλα για Σένα.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Γυμνή ψυχή απροκάλυπτα γερμένη
μπροστά στα απλωμένα χέρια σου..
Τα χέρια που λατρεύω,
όταν ζεστά, σφιχτά με κρατούν.
**********************
Φεύγεις μέσα στην απόλυτη σιγή
μιας νύχτας δίχως φεγγάρι κι άστρα...
Κι εγώ μένω μόνη, σκυμμένη, γυμνή,
αποτελειωμένη με τη ανάμνηση να σου
κρατώ τα χέρια, να στα μαλάζω,
να στα ξεκουράζω.
*************************
Ακούραστα για ώρες, έτσι που
να νοιώθουμε έντονα την Αφή μας..
ο ένας του άλλου, για να μην
χάνουμε χρόνο, κάθε δευτερόλεπτο
η ίδια κίνηση..
Στους ώμους, στα μπράτσα, στους καρπούς,
στις παλάμες μας.
**************************
Μέχρις ότου ξανάβουν, κοκκινίζουν,
σαν δύο ώριμα Ρόδια..
Τώρα, μην ρωτάς τώρα.
Κάθομαι σε μία καρέκλα
παλιά, ξύλινη, σκληρή καρέκλα.
***************************
Ετοιμόρροπη, σα τη ψυχή μου.
Άδεια, άδειο σακί, άδειο ασκί,
χωρίς στάλα νερό ή ρακί.
Βγήκα στο κήπο,
έτσι γυμνή όπως ήμουν,
ψυχή και σώμα,
κι έκοψα δύο Κόκκινα Τριαντάφυλλα.
******************************
Ένα είναι για Σένα.
Σου το Προσφέρω.
Ένα για μένα.. με αγκάθια.
Το κρατάω σφιχτά κι αγκιλώνομαι.
Το Αίμα τρέχει στο πάτωμα.
Δεν πονάω στο χέρι.
Δεν πονάω στο σώμα.
στην ψυχή πονάω..
****************************
Έτσι που κάθομαι
μόνη, άθλια, γυμνή,
κλαίω..
κλαίω πολύ και,
Ναι, τώρα νοιώθω πόσο ανυπέρβλητα
πολύ πονάω Σώμα και Ψυχή.
***************************
Το τριαντάφυλλο μου το κρατάω,
τι κι αν τόσο πολύ πονάω
απ΄τα κοφτερά του αγκάθια.
Δεν τ΄αφήνω να πέσει στο πάτωμα..
Είναι Δικό Μου..
Πως να τ΄αφήσω να κείτεται χάμω..
Μονάχο κι Έρημο σα τη Ψυχή μου.
Όσο Ζω κι Αναπνέω,
είμαι Δική Σου Ψυχή μου. {Γ.Τ.}

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

΄Ο,τι Λατρεύω... Είσαι Μόνο Εσύ.! {Γιούλη Τσουρεκά}



Δίπλα σε Ό,τι αγαπώ Όλα Αλλάζουν... 
Μαγεία όλα γύρω μου,
σαν Ασπρόμαυρη Ταινία, 
του Διαχρονικού Κινηματογράφου.
Διαρκεί για Πάντα και,
Δεν Το Ξεχνάς Ποτέ.... {Γ.Τ.}