Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015




~ Μέδουσες ~
Μέδουσες διαφορετικές, εντυπωσιακές, δελεαστικές, γοητευτικές κινούνται νωχελικά στο νερό και μαγνητίζουν το φακό. Σαν τεράστια λουλούδια, πολύχρωμες, δείχνουν προκλητικά το διάφανο εσωτερικό τους στους αδαείς θεατές. Μοναδική εικόνα! Ο μαγικός κόσμος του βυθού, φέρνει στην επιφάνεια μέσω της φωτογραφίας την ιδιαίτερη ομορφιά και μία κατάπληξη που γίνονται ένα και προκαλεί μύριες εντυπώσεις και ωραία συναισθήματα που σε κάνουν να θέλεις να γνωρίσεις το Άγνωστο, έτσι ώστε να προσεγγίσεις το Γαλάζιο της Θάλασσας, τις ομορφιές του βυθού της, το απόλυτα δικό της Ουράνιο Τόξο που "ζει" στην Απεραντοσύνη των μοναδικών, ανεπανάληπτων χρωμάτων της!!

Φίλες και Φίλοι μου σας εύχομαι Καλό Μήνα Αύγουστο! ~ {Γιούλη Τ.} ~

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Η Ιστοσελίδα Προστατεύεται από το Copyright. Αντιγραφή ή ανατύπωση των κειμένων της κατόχου της, Κυρίας Γιούλης - Παναγιώτας Τσουρεκά, διώκονται από το σχετικό Νόμο, περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.




Η  Ιστοσελίδα ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΛΑΤΙΑ, της Γιούλης - Παναγιώτας Τσουρεκά του Γεωργίου και της Θεώνης, προστατεύεται από το Copyright Συμβολαιογράφου Αθηνών, καθώς και της Νομοθεσίας του Διαδικτύου. Η Ιστοσελίδα ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΛΑΤΙΑ, κατ΄εξοχήν περιέχει ποιήματά μου, τα οποία κάποια έχουν γραφτεί πριν από αρκετά χρόνια και άλλα πολλά πρόσφατα. Περιέχει επίσης, πέντε χρονογραφήματα, σχόλια της καθημερινότητάς μας, καθώς και μικρά αποσπάσματα από Δοκίμια τα οποία πρόκειται να διαβάσετε ολοκληρωμένα σε βιβλία που πρόκειται να εκδοθούν στο άμεσο μέλλον από τον Εκδοτικό Οίκο Όστρια. Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω την Κυρία Αγγελική Ραυτοπούλου, Νομικό, Εξαίρετη Ποιήτρια και Ζωγράφο, καθώς και τον σύζυγό της Κύριο Δημήτριο - Γεώργιο Σταυρακάκη, επίσης Εξαίρετο Ποιητή και Εικαστικό. Ένα Μεγάλο Ευχαριστώ στον Κύριο Γιάννη Κουτσαφτόπουλο, Εκδότη του Εκδοτικού Οίκου "ΟΣΤΡΙΑ", ο οποίος  μαζί με τους Εξαίρετους Σύγχρονους Ποιητές Μας, την Αγγελική Ραυτοπούλου και το Δημήτριο - Γεώργιο Σταυρακάκη, με εμπιστεύτηκαν έτσι ώστε να μου κάμουν την Εξαιρετική Τιμή να με συμπεριλάβουν  συνολικά σε 5 Ποιητικά Ανθολόγια, μαζί με άλλους Αξιόλογους Ομότεχνους Νέους Ποιητές Μας, σε Συλλογική Ποιητική Ανθολογία, των Εκδόσεων "ΟΣΤΡΙΑ", στην Οδό Τζωρτζ, αριθμός 2, Πλατεία Κάνιγγος - ΑΘΗΝΑ.  Χίλια Ευχαριστώ από Καρδιάς Μου, Όλους Σας. Με την Εκτίμησή μου και την Αγάπη μου, τις Εγκάρδιες Ευχές μου για Καλή Δημιουργική Συνέχεια.

Στην Ελλάδα θεμελιώδης είναι ο νόμος 2121/1993 (ΦΕΚ Α’25, 4/3/93) ο οποίος, εμπνεόμενος από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Διανοητικής Ιδιοκτησίας, αναθεωρεί την προηγούμενη νομοθεσία του 1920 και συμμορφώνεται με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Ο νόμος αυτός τροποποιήθηκε δραστικά σε πολλές διατάξεις του με το άρθρο 8 του νόμου 2557/1997 (ΦΕΚ Α’271/1997) σε εφαρμογή των Οδηγιών 93/83/ΕΟΚ και 93/98/ΕΟΚ.

Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

Η Θαλασσινή Εξέδρα {Γιούλη Τσουρεκά}



Η Θαλασσινή Εξέδρα {Γιούλη Τσουρεκά}

Μία φορά κι ένα καιρό στο Μαρμαρά,
λούζονταν μία Θαλασσινή Εξέδρα,
στα γυάλινα νερά της μαγεμένης μας Χαλκιδικής.


Λούζονταν στον ήλιο τον καυτό τα μεσημέρια
του Καλοκαιριού, μέσα στον όμορφο γιαλό.
Σα νύχτωνε ξεσάλωνε η Θαλασσινή Εξέδρα,
ξεφάντωνε σε μουσικές, έπνιγε
τα συναισθήματά της, μια στο ουίσκι,
μια στη βότκα, με πορτοκάλι.. ή χωρίς.

Έμοιαζε πως, Αγαπούσε πολύ
τις ατέλειωτες ζεστές νύχτες τού Αυγούστου,
ξημερωνόταν κι αντάμα της,
ξημερωνόμασταν κι εμείς,
αγκαλιά με μία αγάπη δυνατή σα το
κύμα το ατίθασο που ξεσπάει
τον αφρό του στην ακροθαλασσιά.

Σαν θυμώνει αυτό το κύμα στο Μαρμαρά,
κάθε βράδυ και κάθε αυγή ξανά μας
αγκαλιάζει μέσ΄ στην ηρεμία, την γαλήνη,
των γαλαζοπράσινων νερών του.

Δίχως Ορίζοντα, στο άπειρο, αγκαλιάζεται
η Θάλασσα με τον Ουρανό, ερωτοτροπούν
μπροστά στα έκπληκτα βλέμματά μας
που διασταυρώνονται τυφλωμένα,
αβυσσαλέα παθιασμένα κάτω από τον
καυτό ήλιο, σαν ξέγνοιαστοι παίζαμε με την
άμμο και πάλι βουτιές στο κυκλικό
γαλάζιο, περιμένοντας τ΄απόβραδο
να δροσίσουμε τις πατούσες μας
στη Θαλασσινή Εξέδρα μας στο Μαρμαρά.

Ζούσαμε στο γιαλό ολημερίς, λουζόμασταν
με θαλασσινό νερό, στεγνώναμε στον ήλιο.

Παίζαμε σαν παιδιά, χαζεύαμε τους γλάρους
που πετούσαν πεινασμένοι από πάνω μας και,
μου΄ δειχνες θυμάμαι, να, πως έπιαναν
τ΄αφρόψαρα με το καμακωτό τους ράμφος.

Χελιδόνια τιτίβιζαν τα πρωϊνά στην αυλή
του σπιτιού, εκεί όπου είχαν από χρόνια
χτίσει τις φωλιές τους και μας ξυπνούσαν
απ΄τον βαθύ μας ύπνο, μετά τον
ακατάπαυστο ως το χάραμα έρωτά μας.

Ένα βράδυ, τελευταίο, πήγαμε στη
Θαλασσινή Εξέδρα μας
να καθίσουμε στο ξύλινο κάθισμά της,
να πιούμε βότκα πορτοκάλι, πολύ νερό,
να ξεδιψάσουμε και μετά να
μεθύσουμε απ΄την αγάπη μας.

Να σβήσουμε της ερωτικής δίψας μας
το πάθος, αν είναι δυνατόν αυτό,
ως ότου να πάμε αγκαλιασμένοι σφιχτά
στο μικρό δωμάτιο του πόθου μας,
βρέχοντας τα πόδια μας ως πάνω ψηλά,
στην αγαπημένη μας Θαλασσινή Εξέδρα.

Μας χάζευαν τα πουλιά, τα κύματα,
τα φώτα της νύχτας τρεμόπαιζαν
στα ερωτευμένα μάτια μας.

Αργά, προς το ξημέρωμα μία
βροχή μας βρήκε
αγκαλιασμένους
στη Θαλασσινή Εξέδρα μας.

Ζήλεψε τον Έρωτά μας και,
ξάφνου, έσπασε και πάει..
χάθηκε η Θαλασσινιά μας..

Είναι χρόνια που κείτεται
δίχως πια να μας φιλοξενεί,
παρά μονάχα μας θυμάται,
ναι είμαι σίγουρη,
σαν χθες την είδα στο
όνειρό μου να μου μιλάει
για σένα, για μένα,
για τις τρέλες μας
Εκείνο Το Καλοκαίρι
η Θαλασσινή Εξέδρα μας,
που τώρα δα, ναι, Ζει..

Ζει κοντά στο γιαλό,
λούζεται ολημερίς, οληνυχτίς
μα, όμως μάς θυμάται
η Θαλασσινή Εξέδρα,
των άρρηκτων αναμνήσεων
μίας θαλασσινής εξέδρας,
που αγκάλιασε έναν Έρωτα
Μεγάλο, Που Πέρασε,
όμως τα σημάδια του
ανεξίτηλα είναι βαμμένα
με τα χρώματα του Ουράνιου Τόξου,
στη βυθισμένη πια,
Θαλασσινή Εξέδρα μας. {Γιούλη Τσουρεκά}

Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

Το Λουλούδι της Σιωπής. {Γιούλη Τσουρεκά}



Το Λουλούδι της Σιωπής. {Γιούλη Τσουρεκά}

Καρδιά μου Εσύ..
Με ρωτάς που να βρίσκομαι τώρα τάχα;! 
Περιφέρομαι στην έρημο της ταραγμένης ψυχής μου..
τριγυρνώ άσκοπα σε όλους τους μεγάλους Δρόμους της Πόλης μας..
΄Εφτασε η ώρα Λουλούδι μου..
Σιωπή μου γλυκιά..
σε λίγο νυχτώνει και φοβάμαι...
μου λείπει η συντροφιά σου
στο κλειστό σκοτεινό δωμάτιο
ε το φεγγίτη στο ταβάνι..
μου λείπει το άλικο κόκκινο
της ζακέτας που φοράς
στις απεργίες μας και η Κόκκινη Σημαία..
μου λείπουν οι πικροδάφνες
στους μεγάλους εθνικούς μας δρόμους..
μου λείπουν τα λουλούδια,
οι μενεξέδες και τα Κλειστά,
Φρέσκα Κόκκινα Τριαντάφυλλα..
Μου λείπει η φωνή μου,
σαν είμαι μόνη κι όμως μιλώ ακατάπαυστα..
Τώρα σιωπώ μέσα στη τόση φλυαρία
της μοναξιάς μου μακρυά σου...
Μου λείπουν όλοι οι αγαπημένοι φίλοι μου,
απ΄τα ξέγνοιαστα χρόνια τα εφηβικά..
Αυτά που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα
στη φορτωμένη πια μνήμη των χρόνων μας..
Μου λείπουν οι παππούδες, οι γιαγιάδες..
και οι Γονείς μου...
μου λείπουν τα Βλαστάρια μου..
μου λείπει η παλιά φοντανιέρα
με τα σοκολατάκια Τζοκόντα στο σαλόνι της μάνας μου..
Λουλούδι μου της Σιωπής,
μου λείπει το πράσινο κοτσάνι σου..
Μου λείπει η παλιά καρυδένια βιβλιοθήκη μου
με τα μαθητικά βιβλία, τα χαρτιά και
η μυρωδιά απ΄τα ξύλινα μολύβια μου..
Λουλούδι της Σιωπής μου,
μου λείπει το παραμύθι πως μια μέρα
θα βρίσκαμε μία ΄Οαση στην ΄Ερημο της Σιωπής μας,
να Είμαστε Μαζί....
Λουλούδι της Σιωπής μου..
πάντα φεύγω... Φεύγω, φεύγω, και
πάντα φτάνω εκεί ακριβώς απ' όπου έχω φύγει..
Μια ατέρμονη, αδιέξοδη φυγή.
Σαν λιποταξία.
Μακάρι να μπορούσα κάποτε να φύγω απ' τη φυγή μου.
Μα μου φαίνεται πως είναι πια αργά.
Σουρούπωσε...
Λουλούδι της Σιωπής Μου.. Σε Αγαπώ.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

Αληθινός Έρωτας {Γιούλη Τσουρεκά}




Αληθινός Έρωτας {Γιούλη Τσουρεκά}

...ένα βαθύ βλέμμα να σε καρφώνει
ίσια στα μάτια σου,
σα να αποζητά στην υγρασία τους,
έναν Κόσμο Ολόκληρο..
Φυσικό, αυθεντικό,
παράλληλα ανύπαρκτο..
Τι Ουτοπία μέσα
στο ερωτευμένο βλέμμα
μίας κουκκίδας...
με εμβέλεια διαπερνά
από μεγενθυτικό φακό.
Ένα άδειο κουστούμι,
ντυμένο με χίμαιρες.
Μα πως μπορώ
να κάνω Όνειρα
αν δεν είμαι ο Εαυτός Μου?!....συνεχίζεται....{Γιούλη Τσουρεκά}
** Καλή Ανατολή .... με Φως, όχι ..φωτιά..._______________
Photo by newspaper of Athens Voice Photography... **

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Η Ανατολή της Δύσης μου.. {Γιούλη Τσουρεκά}




Η Ανατολή της Δύσης μου.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Από μικρή μού είπαν για την Ομορφιά, την Ζεστασιά
που μας Δίνει ο Ήλιος..
Μου μιλούσαν πάντα για την Ανατολή
μίας νέας μέρας..
Σαν μεγάλωσα, πάντα με μάγευε η Δύση
του Ήλιου. Το Ηλιοβασίλεμα..
Έχει κάτι από τις φλόγες της φωτιάς,
από τα χρώματα του Ρόδου,
από τις ανταύγειες της μενεξεδιάς ορτανσίας.
Σαν έδυε ο Ήλιος, τα Καλοκαίρια,
στο Νησί, σαν καθόμουν στην άκρη της θάλασσας,
τότε έβλεπα τα όμορφα, πολύπλοκα, μαγεμένα
χρώματα, ανάμεσα στον Ουρανό και στη Θάλασσα.
Σα μία Πολύχρωμη Γραμμή στο βάθος του Ορίζοντα,
κι όμως, ένιωθα πως σαν άπλωνα το χέρι μου,
θα μπορούσα να τα αγγίξω, να πλέξω μέσα
στα δάχτυλά μου όλα όσα δεν θα μπορούσε
να ζωγραφίσει με την φαντασία του
ένας ζωγράφος από μία μεγάλη χρωματική
γκάμα από την πλούσια παλέτα του.
Χρώματα και πάλι χρώματα έβλεπα
που με ταξίδευαν σε μέρη που δεν
γνώρισα ως τώρα, όμως σήμερα,
είδα στο όνειρό μου την
Ανατολή στα Μάτια Σου.
Στο Ηλιοβασίλεμα του Ονείρου μου,
με πήγες Εκεί που πάντα ονειρευόμουν
κι ήθελα πάντα να ταξιδέψω κι
ας μην ήσουν συνεπιβάτης στο όνειρό μου.
Σε αυτό το όνειρο ήσουν ό,τι θα είσαι
για μένα πάντα στη ζωή μου,
η Ανατολή της Δύσης στην Ψυχή μου. {Γιούλη Τσουρεκά}
** Καλή Ανατολή για Όλους Μας**

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

https://secure.avaaz.org/el/petition/Prothypoyrgo_tis_Elladas_Alexi_Tsipra_Diakopi_diapragmateyseon_kai_epistrofi_stin_Ellada/?cHRXAjb



Ατάκες από το έργο "ΡΙΝΟΚΕΡΟΣ" του Ε. ΙΟΝΕΣΚΟ Συμβολικό και βαθιά πολιτικό! Υπάρχουν πράγματα που περνάνε από το μυαλό ακόμα και των άμυαλων! Ποτέ μου δεν δήλωσα εγώ πως δεν είναι επικίνδυνο να αφήνουν να τρεχοβολάει ελεύθερος ένας ρινόκερος μες τη μέση της πόλης. Είπα απλώς πως δεν αναλογίστηκα τον κίνδυνο. Δεν αναρωτήθηκα. Η ζωή είναι πολύ ανώμαλο πράγμα. Οι νεκροί είναι περισσότεροι από τους ζωντανούς και ο αριθμός τους συνεχώς αυξάνεται. Οι ζωντανοί σπανίζουν. Η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας. Το να μην αγωνίζεσαι είναι κατάντια! Τον λίγο χρόνο που έχεις χρησιμοποίησέ τον προς όφελός σου. Μην αφήνεσαι να παραδέρνεις όπου φυσάει ο άνεμος. Πήγαινε σ' ένα μουσείο, διάβασε ένα λογοτεχνικό περιοδικό, πήγαινε να παρακολουθήσεις μια διάλεξη. Αυτά θα σε βγάλουν από τα άγχη σου, θα σμιλέψουνε το πνεύμα σου. Σε τέσσερις εβδομάδες θα έχεις γίνει ένας καλλιεργημένος άνθρωπος! Δεν τους πιστεύω τους δημοσιογράφους. Είναι ψεύτες όλοι τους. Εγώ μόνο σ' ένα πράγμα πιστεύω: Σ' ο,τι βλέπω με τα ίδια μου τα μάτια. Να σου πω την αλήθεια δεν τους μισώ τους ανθρώπους, μου είναι απλώς αδιάφοροι ή το πολύ να με αηδιάσουν. Αρκεί μόνο να μην μπουν εμπόδιο στο πέρασμα μου. Τότε τους ποδοπατώ. Γιατί να μην γίνω ρινόκερος; Άλλωστε μου αρέσουν οι αλλαγές. Πάντως εγώ ακόμα κι αν με κατηγορούσαν ότι δεν έχω αθλητικό πνεύμα ότι είμαι ένας μικροαστός περιχαρακωμένος στα ασφυκτικό περιβάλλον του, θα παρέμενα σταθερός στις απόψεις μου. Το αλκοόλ κάνει καλό τις επιδημίες. Αντισώματα. Για παράδειγμα σκοτώνει τα μικρόβια της γρίππης. Σας επαναλαμβάνω πίνω για λόγους προληπτικούς απλώς και το ελέγχω απολύτως. Όταν θα τελειώσει η επιδημία δεν θα ξαναπιώ. Το είχα ήδη πάρει απόφαση πριν τα συμβάντα. Σας το ξαναλέω είναι προληπτικό μέτρο. Νιώθω ευθύνη για όλο αυτό που συμβαίνει. Εμπλέκομαι. Δεν μπορώ να μείνω αμέτοχος. Κατά τη γνώμη μου είναι παντελώς παράλογο να γινόμαστε άνω-κάτω επειδή ορισμένα άτομα αποφάσισαν να αλλάξουν δέρμα επειδή δεν αισθάνονταν καλά στο πετσί τους. Αφορά μόνο τους ίδιους και είναι δικαίωμά τους. Συνηθίζει ο κόσμος ξέρετε. Πλέον κανείς δεν εκπλήσσεται από τα στρατεύματα των ρινόκερων που διασχίζουν καλπάζοντας τους δρόμους. Οι άνθρωποι παραμερίζουν, τους αφήνουν να περάσουν και μετά συνεχίζουν τον περίπατό τους και συνεχίζουν τις δουλειές τους σα να μην συμβαίνει τίποτε. Καμιά φορά κάνουμε κακό άθελά μας. Ή το αφήνουμε να εξαπλωθεί χωρίς αντίδραση. Δεν πρέπει να έχουμε τύψεις. Το αίσθημα της τύψης είναι επικίνδυνο. Ας ζήσουμε την ζωούλα μας εμείς ωραία και καλά. Ας είμαστε ευτυχισμένοι. Είναι καθήκον μας να είμαστε ευτυχισμένοι. Αυτοί εκεί έξω, είναι ο κόσμος. Αυτοί είναι χαρούμενοι! Το νιώθουν στο πετσί τους! Όχι σαν εμάς! Δε μου φαίνονται τρελοί εμένα! Είναι όντα της φύσης. Δεν αναζητούν λόγο για να υπάρξουν, τον έχουν. Υπάρχουν. Και να 'μαι τώρα... ολομόναχος. Εγώ δεν θα γίνω ποτέ δικός σας. Δεν θα σας ακολουθήσω, δεν σας καταλαβαίνω! Θα μείνω αυτός που είμαι! Είμαι άνθρωπος . Ένα ανθρώπινο πλάσμα. Αλίμονο σ' αυτόν που προσπαθεί να διατηρήσει την αυθεντικότητά του. Ας είναι. Θα υπερασπιστώ την ύπαρξή μου κόντρα σε ολόκληρο τον κόσμο! Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος και θα μείνω έτσι ως το τέλος! Δεν παραδίνομαι!

Δεν παρακαλούμε.. {Γιούλη Τσουρεκά}






Δεν παρακαλούμε.. 

Δεν θα σας παρακαλούμε να μην λησμονάτε την χώρα μας. Δεν προσκυνάμε, δεν γονατίζουμε, τουλάχιστον όσοι μείναμε με Αξιοπρέπεια, Υπερηφάνεια, Φιλότιμο. Πως είπατε?! Τι είναι αυτά που λέω - γράφω?! Οι Αξίες Μας. Γι΄αυτό κάτω τα χέρια σας από την Χώρα Μας. Δεν είμαι σοβινίστρια. Αγαπάω το Τόπο μου, δε διεκδίκησα, δεν ζήλεψα τους Τόπους σας, όταν ήρθα ως Επισκέπτρια. Αντίθετα, θαύμασα τις χώρες σας, είδα το δικό μας Πολιτισμό στα Μουσεία σας και, ίσως δάκρυσα, όμως δεν σας λοιδόρησα, Επίσης, διαπίστωσα ότι τα προβλήματα των Ανθρώπων, είναι Κοινά για Όλους Μας. Παντού Υπάρχει η Χαρά, η Λύπη, Όλα τα Αισθήματα, Τα Συναισθήματα, οι Προβληματισμοί, η Καθημερινότητα, οι απλοί άνθρωποι που δεν τους χωρίζουν οι πολιτικές, τους Ενώνουν οι Ανθρώπινες Αξίες. **Καλή Ανατολή**. Οι Φωτογραφίες είναι από το Αιγαίο Πέλαγος. Αυτό που επιβουλεύεστε κ. Σόϊμπλε.. και οι λοιποί συνεργάτες της συμμορίας σας.!! {Γιούλη Τσουρεκά}

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

Η Αλήθεια {Γιούλη Τσουρεκά}






Η Αλήθεια {Γιούλη Τσουρεκά}

Κρύβει ανήλιαγες σπηλιές η Αλήθεια. Σα τις κρυφές σκέψεις και, όχι μόνο. Τις δεύτερες, τις επικίνδυνες, τις υστερόβουλες, αυτές που σε τρομάζουν, που σε κάνουν να γελάς κι ας το "παίζεις" άνετος, δεν είσαι κατά βάθος, το γνωρίζεις καλά! Κάθισα ώρες, μέρες, χρόνια μόνη αναζητώντας την Αλήθεια. Διάβασα τις κρυφές σελίδες της στα άδυτα της ψυχής μου, ζέστανα τις υγρές νύχτες του Πόθου Σου που, ήταν ψέμα. Έτσι, τις σκέπασα στοργικά με τις κουβέρτες της Αλήθειας για να Σε Ζεστάνω. Υπέμεινα χαράζοντας το όνομά σου πάνω στο δέρμα μου με καρτερία και προσμονή πως θα΄ρθεις, με συντροφιά μας μία Αλήθεια. Όχι, δεν "παραμυθιάζομαι", εξάλλου ο καθένας μας έχει τη δική του Αλήθεια.
Μία άγνωστη αλήθεια, σαν παλιά ανάμνηση, ξεθωριασμένη στον ανελέητο χρόνο. ~ {Γιούλη Τσουρεκά} ~

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Κύματα δάκρυα {Γιούλη Τσουρεκά}




Κύματα δάκρυα {Γιούλη Τσουρεκά}

Κύματα τα δάκρυά μου,
ασυγκράτητα, γοερά..
κλαίω με λυγμούς, 
με αναφιλητά, με κραυγές.
Κανένας δεν μ΄ακούει.. Μόνο η θάλασσα.

Οι ανείπωτες σιωπές των ψυχών μας
που μάτωσαν, που ματώνουν,
που πληγώθηκαν, που πληγώνουν.
Που άδικα κι ανίερα πληγώνουν..
Κύματα τα δάκρυά μου,
που μ΄οδηγούν εκεί που θέλουν αυτά να με ξεβράσουν,
στην ερημιά της ζωής μου που διαλύθηκε..
και μαζί με αυτήν κι εγώ.
Κύματα δάκρυα κυλούν σαν ποτάμι,
χύνονται στην απεραντοσύνη της μοναξιάς μου.
Κύματα τα δάκρυά μου,
που με ξεβράζουν ανάλογα
με την όρεξή τους στο τέλμα..
εκεί που είναι ξέχειλα
κι έτοιμα να με καταπιούν ολόκληρη.
Κύματα δάκρυα θυμωμένα,
απεγνωσμένα, πικραμένα, πληγωμένα.
Αν είναι, παρακαλώ, ας μη με βρουν μ΄άδεια ψυχή.
Ψυχή πεταμένη στη Θάλασσα
των δακρύων μου σαν ένα άδειο κοχύλι.
Κύματα τα δάκρυά μου, μα όχι,
σου λέω δεν έχω Θυμό.
Μέσα από τα καυτά δάκρυα των Κυμάτων μου,
βλέπω τις γοργόνες να κρύβουν
το αιώνιο τραγούδι τους
μέσα στα άδεια Κοχύλια της Ψυχής μου.
Τα φυλάνε καλά, τα φυλακίζουν,
έτσι, δεν ακούγεται το τραγούδι,
μα μόνο ο θρήνος των δακρύων μου,
μέσα απ΄τα Πελώρια Κύματα
της ρημαγμένης ψυχής μου,
της καρδιάς μου, που αφόρητα πονάει,
δίχως γιατριά, δίχως παρηγοριά κι απάγγειο.
Κύματα Πελώρια, τσουνάμι
τα καυτά δάκρυά μου κυλούν.
Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες,
φοβίζουν της Γοργόνες που κρύβουν
στο Αιώνιο Τραγούδι τους
ένα μεγάλο κρυφό πόνο.
Όχι, μην ψάξεις αγαπημένε μου,
δεν θα τους βρεις
σε κάθε σου βήμα.
Κύματα τα δάκρυά μου.
Δακρύζω σιωπηρά και για τους δύο μας,
όταν βουρκώνεις κι εσύ και,
ταυτόχρονα Χαμογελάς. {Γιούλη Τσουρεκά}

Κύματα δάκρυα {Γιούλη Τσουρεκά}



Κύματα δάκρυα {Γιούλη Τσουρεκά}

Κύματα τα δάκρυά μου,
ασυγκράτητα, γοερά..
κλαίω με λυγμούς, 
με αναφιλητά, με κραυγές.
Κανένας δεν μ΄ακούει..
Μόνο η θάλασσα.
Οι ανείπωτες σιωπές των ψυχών μας
που μάτωσαν, που ματώνουν,
που πληγώθηκαν, που πληγώνουν.
Που άδικα κι ανίερα πληγώνουν..
Κύματα τα δάκρυά μου,
που μ΄οδηγούν εκεί που θέλουν αυτά να με ξεβράσουν,
στην ερημιά της ζωής μου που διαλύθηκε..
και μαζί με αυτήν κι εγώ.
Κύματα δάκρυα κυλούν σαν ποτάμι,
χύνονται στην απεραντοσύνη της μοναξιάς μου.
Κύματα τα δάκρυά μου,
που με ξεβράζουν ανάλογα
με την όρεξή τους στο τέλμα..
εκεί που είναι ξέχειλα
κι έτοιμα να με καταπιούν ολόκληρη.
Κύματα δάκρυα θυμωμένα,
απεγνωσμένα, πικραμένα, πληγωμένα.
Αν είναι, παρακαλώ, ας μη με βρουν μ΄άδεια ψυχή.
Ψυχή πεταμένη στη Θάλασσα
των δακρύων μου σαν ένα άδειο κοχύλι.
Κύματα τα δάκρυά μου, μα όχι,
σου λέω δεν έχω Θυμό.
Μέσα από τα καυτά δάκρυα των Κυμάτων μου,
βλέπω τις γοργόνες να κρύβουν
το αιώνιο τραγούδι τους
μέσα στα άδεια Κοχύλια της Ψυχής μου.
Τα φυλάνε καλά, τα φυλακίζουν,
έτσι, δεν ακούγεται το τραγούδι,
μα μόνο ο θρήνος των δακρύων μου,
μέσα απ΄τα Πελώρια Κύματα
της ρημαγμένης ψυχής μου,
της καρδιάς μου, που αφόρητα πονάει,
δίχως γιατριά, δίχως παρηγοριά κι απάγγειο.
Κύματα Πελώρια, τσουνάμι
τα καυτά δάκρυά μου κυλούν.
Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες,
φοβίζουν της Γοργόνες που κρύβουν
στο Αιώνιο Τραγούδι τους
ένα μεγάλο κρυφό πόνο.
Όχι, μην ψάξεις αγαπημένε μου,
δεν θα τους βρεις
σε κάθε σου βήμα.
Κύματα τα δάκρυά μου.
Δακρύζω σιωπηρά και για τους δύο μας,
όταν βουρκώνεις κι εσύ και,
ταυτόχρονα Χαμογελάς. {Γιούλη Τσουρεκά}

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Άσπρο Περιστέρι τ΄απόβραδο.. {Γιούλη Τσουρεκά}





Άσπρο Περιστέρι τ΄απόβραδο.. {Γιούλη Τσουρεκά}
..Σαν έπεσε τ΄απόβραδο
πήραν τα άσπρα περιστέρια,
μία μαύρη σκιά,
σα τη ψυχή
των άδικα φυλακισμένων,
εξαπατημένων,
από τους υποτιθέμενους
κραταιούς κατακτητές,
που βάλθηκαν να
πλύνουν το βρώμικο κορμί τους
και τις αέναες αμαρτίες τους,
με την άσπρη μοσχοβολιά
που αναδύουν οι Ψυχές
των Αγνών Ανθρώπων.
Περπάτησα γοργά και,
τους Προσπέρασα,
γράφοντας στη Πλάτη μου
ένα Όχι,
κι ας μη με ένοιαζε
που μου έριχναν τη σφαίρα
θρασύδειλα, πισώπλατα..
Έτσι κάμουν οι Φαύλοι.
Κράτα καρδιά μου και,
Προχώρα, έστω και ματωμένη,
μα ποτέ προδομένη,
άσπρη σα Περιστέρι,
χωρίς "μαύρη σκιά"..
{Γιούλη Τσουρεκά}
Φωτογραφία : A Life Time Photography