Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015



Θυσία {Γιούλη Τσουρεκά}

Ονειροβατώ ντυμένη
μ΄ άσπρα σύννεφα
τ΄ απέραντου ουρανού,
μ΄ άσπρα πέπλα 
στους ώμους λευκά,
μακρυά να σύρονται
στην ψιλή άμμο,
όπως η Ιφιγένεια,
τραβώντας τον
ανηφορικό βωμό
προς τη Θυσία.

Κρατάω την ύστατη
ώρα το Φεγγάρι,
για να κλείσω
τα μάτια μου,
κάνοντας με τη
φαντασία μου,
Συμπαντικά Όνειρα,
αγκαλιάζοντας
τον Γαλαξία μας
μόνο με τα δύο μου
ισχνά, αδύναμα χέρια.

Ικεσία κάνω
να φυσήξει
δυνατός άνεμος,
να με πας ταξίδι
μακρινό,
μη μα απολησμονήσεις,
ταξίδεψε με στην
τραμουντάνα του μυαλού σου,
πλοηγό σου κάνε με,
σε τριήρη δίκοπη..
σα μαχαίρι στην
αιχμή των πληγών μας. {Γιούλη Τσουρεκά}

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Σ΄ Αγαπώ {Γιούλη Τσουρεκά}



Σ΄ Αγαπώ {Γιούλη Τσουρεκά}

Σ΄αγαπώ σα το γαλάζιο χρώμα που ανασαίνει 
κάθε Αυγή, σε Ανατολή μίας νέας ημέρας.

Σ΄ Αγαπώ σα το κίτρινο του Ήλιου του Μεσημεριού 
Κατακαλόκαιρο σε ένα Κυκλαδίτικο Νησί που
δεν φυτρώνει μήτε μαϊντανός.

Σ΄Αγαπώ στο Απέραντο Γαλάζιο του Ουρανού
σαν καίγομαι από την καυτή χρυσή άμμο της ακτής.

Σ΄ Αγαπώ με όλα τα Χρώματα τούτης της Γης,
του Ουράνιου Τόξου, της Παγκόσμιας Ζωγραφικής
γιατί, δεν ξέρω άλλο τρόπο να Αγαπώ.

Σ΄ Αγαπώ δίχως προκατάληψη, εγωισμό, ή περηφάνια.

Σ΄ Αγαπώ γιατί υπάρχεις κάθε μέρα που ξημερώνει,
κάθε νύχτα στο ανεξίτηλο του δειλινού,
στ΄ αρώματα της κάθε ξεχωριστής νυχτιάς.

Σ΄ Αγαπώ γι΄ αυτό που είσαι, δεν σε εξαιρώ γιατί
σε νιώθω κομμάτι της ψυχής μου και της σάρκας μου.

Σ΄ Αγαπώ σαν κλείνουν τα χέρια μας το ένα μέσα στο
άλλο σφιχτά σαν πεισμωμένα όστρακα.

Σ΄ Αγαπώ γιατί αισθάνομαι τη σάρκα σου,
δική μου σάρκα κι όταν πονάς, πονάω με τον πόνο σου,
κι όταν γελάς, γελάω με τα δικά σου άλικα χείλη.

Σ΄ Αγαπώ γιατί κάθε Τι που Κάνεις με εμπνέει,
μου ζωγραφίζεις, μου εξιτάρεις τις σκέψεις μου
να γράφω για την Ανέγγιχτη Αγάπη Μου.

Σ΄Αγαπώ γιατί όταν σ΄Ονειρεύομαι μαντεύω
πως, με Ονειρεύονται τα δικά σου
Πολύχρωμα Μάτια που λάμπουν
σα τα χρώματα της Φύσης, σαν στα φιλώ
στα Όνειρά μας, μοσχοβολούν όπως όλα
τα λουλούδια που Ανθίζουν με Αγάπη στη Γη. {Γιούλη Τσουρεκά}

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Θαλασσινός Έρωτας {Γιούλη Τσουρεκά}



Θαλασσινός Έρωτας {Γιούλη Τσουρεκά}

Ζωγράφισα στην Άμμο δύο Καρδιές 
με τα ακροδάχτυλα μου..
Προσεχτικά, Περίτεχνα.
Μην τις αγγίξει αγέρας, 
μη σβηστούν απ΄τα Μάτια Σου.

Στόλισα λουλούδια στην Ακτή,
να βγεις να περπατήσεις
πάνω τους με τα γυμνός,
τα πόδια σου να ακουμπήσουν
στα όμορφα τους πέταλα,
στο μίσχο, στο βλαστό τους..

Πιάσε με από το Χέρι,
να κολυμπήσουμε μαζί στο
απέραντο Γαλάζιο Της,
να χαθούμε στο Βάθος Της,
πίσω απ΄τα βράχια Της
κρυφά να φιληθούμε
αλλά με πάθος πρωτόγνωρο,
κάνοντας Έρωτα Μέσα
στα καταγάλανα Νερά Της.

Να εξαγνιστούμε απ΄ ό,τι
μας ¨"κυνηγά", μας "εμποδίζει".
Ποιος βάζει τροχοπέδη
στον Έρωτα ;!
Δεν δείλιασα..
Δείλιασες ..
Να, ένα κύμα Χτύπησε
απότομα τις Καρδιές Μας..
Τις Έσβησε...

Όχι για πάντα.
Θα τις Σκαλίσω
στο Βράχο της Ψυχής Μου.
Εκεί Μέσα δεν μπορεί
να τις σβήσει Κανένας.
Να είσαι σίγουρος Καρδιά μου.
Υπάρχουν κι οι δύο ενωμένες,
χαραγμένες, όσο αναπνέω..{Γιούλη Τσουρεκά}

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015



Λευκή Δαντέλα {Γιούλη Τσουρεκά}

Μαύρα μακρυά μαλλιά,
πρόσωπο κατάλευκο,
αλαβάστρινο θαρρείς.

Κορμί αρχαίας Θεάς.
Αμακιγιάριστη.
μόνο, λίγο απέριττο 
ελαφρύ ροζ κραγιόν
στα τρεμάμενα χείλη.

Στολίζομαι στα άσπρα,
που διάλεξα γρήγορα,
δίχως δεύτερη σκέψη.

Δαντέλα σπάνια 


υφασμένη με κόπο,
αίμα και δάκρυα.

Ντύνομαι.
Περιμένω.
Σκέφτομαι.
Φεύγω.

Αμεριμνησία των
Στιγμών δίχως
πρόβα νυφικού,
μία Ζωή να
στάζει Αίμα
πάνω στο
λευκό της Δαντέλας.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Πελαγίσια Αγάπη {Γιούλη Τσουρεκά}



Πελαγίσια Αγάπη {Γιούλη Τσουρεκά}

Τα χειμωνιάτικα απόβραδα,
δίπλα στο γαλάζιο σου
είναι τα πιο γλυκά.

Σαν παιχνιδίζουν
μυριάδες χρώματα
σαν σιγοτραγουδούν
στο βάθος του
Ορίζοντα τα
μοναχικά γλαροπούλια.
Περιπατητές κι ονειροπόλοι,
αφήνουν τα πατήματά τους
στην υγρή σου άμμο.

Θάλασσα μου ονειρεμένη,
πλανεύτρα κι αλήτισσα μου
σ΄ επιθύμησα
όπως τον Έρωτα μιας
αιώνιας έφηβης.

Αυτής της δικής μου
Ψυχής.
Πελαγίσια μου Αγάπη,
που να βρίσκεσαι τώρα;

Σ΄Αγαπάω κι όταν
σ' αποχωρίζομαι,
σαν φεύγεις, οι ανάσες σου
μένουν Εδώ, στην
ακροθαλασσιά
που σ΄αγναντεύω.

Οι θαλασσινές ανάσες σου,
μοσχοβολούν αλμύρα,
γίνονται η πνοή μου,
είσαι η Πνοή μου,
η Ζωή μου.

Σ΄Αγαπάω στην Απεραντοσύνη Σου.
Πόσο πολύ μου λείπεις Θαλασσινέ Μου. {Γιούλη Τσουρεκά}

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

Κυριακάτικο Παζλ {Γιούλη Τσουρεκά}



Κυριακάτικο Παζλ {Γιούλη Τσουρεκά}

Στο γλυκοχάραμα της μέρας
το φως παιχνιδίζει
με τα χρώματα των 
ματιών σου.
Ονειρεύομαι πως
έφυγα από την
πολύβουη Πόλη.
Ανηφορικός ο
Δρόμος, με
οδήγησαν τα
βαρειά βήματά μου,
στους πρόποδες
του ψηλού
χιονισμένου βουνού.
Άφησα άδειο
μονάχο το παγκάκι
για να μην ξαποστάσω.
Ακίνητη έμεινα
να συνθέτω
πλάνα στο Τοπίο.
Προχώρησα πάλι,
ελπίζοντας
να σε συναντήσω.
Ευσεβείς πόθοι.
Μάταια Όνειρα.
Ελπίδα όμως
σε ένα μεγάλο
χωμάτινο κομμάτι
Γης,
δες την ομορφιά
των ξεπεταγμένων
αγριοκυκλάμινων.
Ομορφιά ραγισμένη,
μεσ΄ στο στέρφο
ξεραμένο χώμα
χρώμα πνοής,
Ζωή χαρισμένη αζήτητη.
Σουρουπώνει η Κυριακή
κατηφορίζοντας στην
Αφετηρία μου,
άγνωστα χέρια
μ΄αγκαλιάζουν
με πορτοκαλί
γάντια απ΄
τη σκόνη των
ξεραμένων Φύλλων
στην Ατέλειωτη
Χειμερινή Πορεία
της Μοναξιάς. {Γιούλη Τσουρεκά}

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Δόσιμο Αγάπης {Γιούλη Τσουρεκά}



Δόσιμο Αγάπης {Γιούλη Τσουρεκά}

Όλες οι ομορφιές που κρύβουμε μέσα στην ψυχή μας, όλες οι χαρές μας, μα και οι λύπες μας και οι προβληματισμοί μας, είναι ένα καθημερινό μοίρασμα με συνανθρώπους μας. Ασφαλώς με όλους όσους είναι δεκτικοί, έτοιμοι, κυρίως δε, να θέλουν να το δεχθούν το μοίρασμα, διότι δεν είναι πάντα εύκολο, κυρίως στις δυσκολίες του καθημερινού βίου μας.
Ό,τι κι αν αισθανόμαστε, αν τα κρατάμε σκλαβωμένα μέσα μας, ασφυκτιούν, δυσανασχετούν, πιέζουν όλα τα συναισθήματά μας και αυτό το νιώθουμε με πολλές μορφές ανάλογα τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία μας.
Καλό είναι τόσο για εμάς τους ίδιους, όσο και για τους γύρω μας να προσφέρουμε ανιδιοτελώς και απλόχερα ό,τι μπορούμε να προσφέρουμε, με γνώμονα το Θέλω μας και δίχως ανταλλάγματα. Αυτό έχει την πραγματική ανθρώπινη ανεκτίμητη αξία.
Όταν αγαπάμε πολύ έναν άνθρωπο, αλλά για διάφορους λόγους που η ίδια η ζωή μάς επιβάλλει, δεν μπορούμε να τον έχουμε κοντά μας, να έχουμε τη δύναμη, να τον αγαπάμε από μακρυά, να του στέλνουμε Ενέργεια και Φως Ζωής.
Είναι φορές που νιώθουμε αδύναμοι, που παραιτούμαστε, όμως δεν πρέπει να αφήνουμε ό,τι ξεκινήσαμε, αλλά να καλλιεργούμε τα ενδιαφέροντά μας, να αξιοποιούμε τα χαρίσματά μας, διότι, απλά δεν υπάρχει κανενός είδους ταλέντο, αν δεν το καλλιεργήσεις προκειμένου να εξελιχθείς σε αυτό που σε ενδιαφέρει και το αγαπάς. Χρειάζεται να επινοούμε δημιουργικούς τρόπους να εκφραστούμε, έτσι ώστε να υλοποιήσουμε τη συμμετοχή μας στη Ζωή.
Το κάθε εποικοδομητικό ενδιαφέρον μας, το κάθε χάρισμα μας, ευλογεί τη Ζωή μας, επίσης μάς θεραπεύει, εξυγιαίνει, δίνει ομορφιά, δίνει χαρά και φωτίζει το Είναι Μας.
Ο καθένας από εμάς μπορεί με μία κουβέντα, ένα νοιάξιμο, ένα φαγητό, μία ζωγραφιά αγαπημένη, φτιαγμένη με τα χέρια μας, να δώσει μεγάλη χαρά σε συνάνθρωπό μας. Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει το πως θα εκφραστεί. Είναι άνθρωποι που εκφράζουν ανοιχτά τα συναισθήματά του και άλλοι άνθρωποι που νιώθουν κλειστεί, "μοναχικοί λύκοι", αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχουν αισθήματα και πως η προσφορά μας είναι ένα σημαντικό ίαμα της Ψυχής.
Στις ημέρες μας, οι ζωές μας χρειάζονται το Φως. Ναι, το Φως από Όλους Μας.
Η Δυναμική Μας, είναι το Θέλω Μας. Είναι συλλογικό το Θέλω.
Άλλωστε, δεν έχουμε να χάσουμε απολύτως τίποτα.
Ή μάλλον .. ναι, λίγο από το Εγώ Μας.. {Γιούλη Τσουρεκά}

~ Φίλες και Φίλοι μου, σας εύχομαι να έχετε μία Όμορφη Μέρα, Ένα Καλό Σαββατοκύριακο!!

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015



Τα παλιά παπούτσια.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Μέσα στην άγρια νύχτα, 
γαλήνη φέρνει η Πανσέληνος, 
απαλύνει τη σκληρότητα του μαύρου. 

Περπατάς μόνος χιλιόμετρα πολλά. 
Ακούραστος, αγέρωχος. 
Το πρόσωπό σου λάμπει σαν το φεγγάρι. 

Δεν το πτοεί ο κάματος της μέρας
και τα βαριά, παλιά παπούτσια σου.

Χιλιόμετρα γράφουν για να απεικονίσουν
τον Άδικο Κόσμο μας.

Λιωμένες σόλες, δύναμη ψυχής,
αληθινές Εικόνες, ένταση ζωής.
Κορμοστασιά έχεις περήφανου ελαφιού
μέσα σε άγριο, πυκνό δάσος.

Ο καπνός απ΄ το στριφτό τσιγάρο σου,
σ΄ακολουθεί σ΄ολόκληρο το διάβα της Πορείας σου.

Πριν ν΄ανάψεις γοργά το επόμενο τσιγάρο σου,
αφήνεις μετέωρες τις παλάμες σου
κι άδεια την ψυχή σου.
Καλή παρηγοριά ο βαρύς καπνός
πολλές φορές Σύντροφε Μου.

Περπατάς αδάμαστος, σαν άγριο άτι,
με τα βαριά παπούτσια σου,
με τις λιωμένες σόλες,
για να πάρεις τα εύσημα
που σου αξίζουν,
μα κι εγώ ελπίζω να΄μαι κάπου εκεί.

Όχι για να καμαρώνω "τυπικά"
τα κατορθώματά σου,
παρά μονάχα, τα δύο γαλαζοπράσινα σου
μάτια που σαν λεπίδες
με καρφώνουν και με ρωτούν...
"Γιατί;; Γιατί;;".. {Γιούλη Τσουρεκά}
https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6781903246640293272#editor/target=post;postID=454609100412284175

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Αγαπάω..{Γιούλη Τσουρεκά}



Αγαπάω..{Γιούλη Τσουρεκά}

Αγαπάω τα πουλιά γιατί είναι Ελεύθερα.
Αγαπάω τη Θάλασσα γιατί δεν είναι
ποτέ ήρεμη.

Ό,τι αγαπάς αληθινά θέλεις να είναι Ελεύθερο,
να κινείται στα δικά του τα Νερά.

Αγαπάω τις Λίμνες γιατί παγώνουν
τα νερά τους στο χιονιά κι όταν τους
ρίξεις ένα βότσαλο σε Ευχαριστούν
με μύριους κύκλους, ακριβώς
διότι τάραξες για λίγο έστω,
τα λιμνάζοντα νερά τους.

Αγαπάω τη Νύχτα, σα ξυπνάω
μέσα στη μαγεία της,
στην απόλυτη ηρεμία
μέσα στο δικό μου
"καταφύγιο",
στο κονάκι μου,
να γράφω με το Μελάνι Της,
τα Όνειρά Μου.

Αγαπάω τους Ανθρώπους
που Ονειρεύονται,
που Αντιστέκονται,
που Οραματίζονται,
γιατί, κανένας δεν μπορεί
κι αν ακόμη το θέλει
παραδόξως πολύ,
να μας κλέψει τα Όνειρά Μας.

Αγαπάω την άμμο της θάλασσας,
γιατί έχει εκατομμύρια κόκκους
που για μένα σημαίνει μία
δύναμη κάτω απ΄τα πόδια μας,
σαν περπατάμε το χειμώνα
κι υγραίνει τα παπούτσια μας,
ή καίει τις γυμνές πατούσες μας
τα μικρά Καυτά Καλοκαίρια.

Αγαπάω Εσένα γιατί είσαι μακρυά μου,
όμως ταυτόχρονα τόσο πολύ κοντά μου,
αφού βρίσκεσαι για πάντα
μέσα στην καρδιά μου. {Γιούλη Τσουρεκά}

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Περασμένα Μεσάνυχτα {Γιούλη Τσουρεκά}



Περασμένα Μεσάνυχτα {Γιούλη Τσουρεκά}

Σε όποιο μονοπάτι 
κι αν βαδίσεις, 
δύσβατο και χιονισμένο,
με παπούτσια βρεγμένα
βαριά, με λιωμένες σόλες,
πάντα θα σε περιμένει
ένα φιλόξενο ξέφωτο.

Θα το διακρίνεις
απ΄ την πορφυρή του
λάμψη.

Είναι το φως των
ματιών μου που
σε περιμένουν
στο απόλυτο σκοτάδι.

Είμαι πάντα Εκεί.
Φύλακας του Φεγγαριού,
να το έχω αναμμένο,
να μην σβήσει,
τις δύο υπάρξεις μας,
αν το Θελήσει Εκείνο,
ας συναντήσει.

Άραγε το αύριο ποιος
γνωρίζει αν το Φεγγάρι
Ανάψει ή Σβήσει ;;!! {Γιούλη Τσουρεκά}

** Καλή Ανατολή**

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

Το Ακορντεόν {Γιούλη Τσουρεκά}



Το Ακορντεόν {Γιούλη Τσουρεκά}

Η ψυχή δεν είναι ακορντεόν
να παίζεις κατά τις νότες και 
τη μελωδία ενός τρελού ρυθμού 
του άσματος με τέμπο..

Η ψυχή δεν είν΄ρηχή.. είναι ευάλωτη πολύ..
κλαίει, δακρύζει .. εκεί μέσα στα έγκατα
που Ζει και Υπάρχει...

΄Εχει νερό ..πολύ νερό ..
χύνεται σε χείμαρρους κάθε στιγμή
που ταράζεται..
ξεχειλίζει σα το ποτάμι που
συμπαρασύρει με την ορμητικότητά του..
ότι βρίσκεται Μπροστά του..

Μην παίζεις με την Ψυχή .. τ΄ανθρώπου ..
μην την ακουμπάς...
μην σκεφτείς να την αγγίξεις καν΄..
μην προσπαθήσεις την Ψυχή να την ...σκανάρεις...
κι αν ευαίσθητη την βρεις μην την πικράνεις..

Αν η Ψυχή αυτή είναι μόνη κι αφημένη,
μην σε νοιάξει.. το δρόμο το δικό της θε΄να βρει..
δεν θα ρημάξει... γιατί.. είναι σίγουρα πιο δυνατή από Σένα...

Μην την κάνεις να τρέξει, να φύγει μακρυά..
Δεν σ΄οφείλει αυτή η Ψυχή .. Δεν σου ανήκει..
άφησέ την Μονάχη να συνεχίσει το διάβα της...

Ξέρει ..Αυτή.. έχει περάσει πάλι συμπληγάδες και Σειρήνες ...
κι όμως δεν παρασύρθηκε ..
Προχώρησε .. αν και είχε γονατίσει, κατάφερε,
σηκώθηκε από χάμω..

΄Αφησέ την Μόνη στο διάβα της...
γιατί Εκείνη .. δεν σ΄ενόχλησε ποτέ..
Μην την Πονάς ..
Μην την ρημάζεις κι άλλο ..
Φτάνει...
η Ψυχή έχει Φωνή.. κι αυτό μονάχα ..
Φίλε Μου ΄Επρεπε να σου φτάνει.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

Στο Νησί {Γιούλη Τσουρεκά}



Στο Νησί {Γιούλη Τσουρεκά}

Η μοναξιά μου είναι μία Λότζα
σε ένα Ερημονήσι.

Ένα τόσο δα παραθυράκι 
σε ένα Κάστρο ενός
Νησιού του Αιγαίου.

Κοιτάζω στο Αόρατο Κενό,
την Γαλάζια Θάλασσα
απ΄ το μικρό θεωρείο
της Λότζας.

Τα όνειρά μου,
Παράθυρο στον Κόσμο.

Ξάφνου πέταξε κοντά μου
ένας γλάρος.
Έκατσε στο περβάζι
που αγνάντευα,
με κοίταξε στα μάτια και,
μου σκούπισε τα δάκρυα
με τ΄ άσπρα του φτερά. {Γιούλη Τσουρεκά} ~ Καλημέρα Σας ~!!

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015

Έξοδος Κινδύνου {Γιούλη Τσουρεκά}



Έξοδος Κινδύνου {Γιούλη Τσουρεκά}

Αν η Αληθινή Ζωή Μας,
αγγίζει το ανέφικτο,
το εξωπραγματικό,
το άπιαστο, 
τότε, μάς αρκεί 
να ονειρευόμαστε.

Ας έχουμε πλοηγό
στα όνειρά μας,
ένα φινιστρίνι
για να αγναντεύουμε
το Πέλαγος,
όταν τα κύματα
μας προδίδουν
σα το καράβι βουλιάζει.

Ένα αλεξίπτωτο
στη πλάτη μας
βοηθό,
μία έξοδο
κινδύνου αεροπλάνου
κι ας γκρεμοτσακιστούμε
στα βράχια, αρκεί,
Να Ζήσουμε Αντάμα
Με τα Δικά Μας Όνειρα.

Όχι αγάπη μου.
δεν υπάρχει σιγουριά
στη ζωή μας.

Έχει πολύ δρόμο
ακόμη ως το τέλος,
γι΄ αυτό περπάτα
δίχως πίσω να κοιτάζεις.

Προχώρα μην στέκεσαι
δεν σε κολλήσανε δα
και στο έδαφος.

Αν δεν είμαστε
πουλιά για να πετάξουμε,
ως Άνθρωποι μπορούμε,
θέλουμε να περπατήσουμε,
μπρος μας να προχωρήσουμε.

Δεν υπάρχει έξοδος κινδύνου.
Είναι Πλάνη.
Μην Πλανιέσαι,
Φτάνει πια,
Προχώρα κι Ονειρέψου.

Υπομονή Καρδιά μου,
στο υπόσχομαι πως, ναι,
θα ονειρευτώ και θα
βαδίσω μόνη.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

"Σάρκα Μου" {Γιούλη Τσουρεκά} ~ 2 Γενάρη 2015 ~



"Σάρκα Μου" {Γιούλη Τσουρεκά} ~ 2 Γενάρη 2015 ~

Αγκαλιά μου είσαι τις νύχτες.
σε κοιμίζω σιγοτραγουδώντας,
νανούρισμα μωρού παιδιού.

Σε φοράω σα πολύτιμο ρούχο,
ζεστό πάνω στη σάρκα μου,
να παίρνω τη ζεστασιά
του κορμιού σου.

Ξαγρυπνάς και τρίβεσαι
στο γυμνό πια κορμί μου,
μου το ανάβεις σα φωτιά.

Μόνη, ξημερώνομαι
άυπνη κάθε νύχτα,
με εξαντλημένη τη φαντασία μου.

Θεριά άγρια της ζούγκλας
με κυνηγούν, με τριγυρνούν,
να με κατασπαράξουν θέλουν,
για να μην πονώ απ΄την
Αγάπη Σου.

Μεγάλα άγρια θεριά τη νύχτα,
με δαγκώνουν κατάσαρκα
μεσ΄ στο σπίτι μου,
τα κλαδιά των δέντρων
χτυπούν με μανία
τα παράθυρά μου.

Ο δυνατός άνεμος
δεν έπαψε να σφυρίζει
μέσα απ΄τα φύλλα
των δέντρων εδώ
και τόσα χρόνια.

Τριαντάφυλλο Μου,
εκείνο του Γενάρη μήνα,
θαμπή η μορφή σου,
δικό μου πρόσωπο,
πολυαγαπημένο.
Μόνο Εσύ. {Γιούλη Τσουρεκά}

Συμπαντικός Έρωτας {Γιούλη Τσουρεκά}



Συμπαντικός Έρωτας {Γιούλη Τσουρεκά}

Όταν το Σύμπαν συνωμοτεί, 
Ουρανός και Θάλασσα 
ενώνονται στο απόλυτο Ένα.
Ερωτεύονται, Αγαπιούνται, 
Ζευγαρώνουν.

Καρπός Του Έρωτά Τους
Είναι ο Ήλιος στο Μεγαλείο
της θείας Φύσης Τους.
Το Μεταίχμιο του Δώρου
της Γέννησης ενός
Παντοτινού Έρωτα.

Ακατόρθωτο τα βράχια
να δημιουργήσουν
εμπόδιο.
Μένουν έκθαμβοι
Θεατές στο
Μέγιστο Έρωτα
του Σύμπαντος. {Γιούλη Τσουρεκά}

** Καλή Ανατολή Αγαπημένοι .. **