Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Το Κλουβί {Γιούλη Τσουρεκά}



Το Κλουβί {Γιούλη Τσουρεκά} 

Έκλεισα τη πόρτα και, 
αβίαστα, κατέβηκα ένα ένα 

τα σκαλιά της ίδιας σκάλας 
προς το δρόμο, προς τον ίδιο δρόμο, 
με την ίδια πορτοκαλιά απόχρωση
στο χoλ, σάπια κι άτυχη.

Ζω στο ίδιο διαμέρισμα πάντα.

Πάντα κατεβαίνω να πιω στο ίδιο μπαρ.
Δεν πειράζει τι αλλάζει, συνεχίζει έτσι.
Αν άλλαζα διαμέρισμα, σκάλα,
θα 'χα αλλάξει μόνο σκάλα, διαμέρισμα.

Το υπόλοιπο ποτέ δεν αλλάζει,
συνεχίζει μες το κεφάλι μου, όπως πριν.
Δεν ξέρω τι να κάνω, πού να πάω, ούτε πώς.

Περνώ τις μέρες με έμμονες σκέψεις,
κατακλυσμιαίες, δύσκολες, υπερβατικές.

Όχι, δεν είναι υπαρξιακές οι αναζητήσεις μου.
Είναι Ανθρώπινες, καθημερινές ελλείψεις
που αναβλύζουν από την Ψυχή μου,
από το Είναι της Ύπαρξής Μου, γιατί
μου το Δώρισες απλόχερα ως Μετάληψη,
Εσύ Ακριβέ Μου Πολυαγαπημένε.

Γεμίζει ο Νους Μου Με Τη Σκέψη Σου,
μου λείπει αφόρητα το Άγγιγμα Σου.
Το Είδωλό Σου στο ντεκαπέ καθρέφτη
της κάμαρας, εκεί που κοιταζόμαστε
βαθιά στα μάτια και, μόνο ο καθρέφτης
μας θωρεί και μας ζηλεύει.

Έτοιμος να σπάσει απ΄τις θωπεύσεις μας,
τις ερωτικές κραυγές μας, σε πολλαπλούς
οργασμούς των κυττάρων μας.

Τα Μάτια μας οι υπάρξεις μας ταυτίζονται,
αντικατοπτρίζονται όπως Τα Φυτά, Τα Δένδρα,
Τα Λουλούδια, Στην Απέραντη Λίμνη
των Θεϊκών Γαλαζοπράσινων Ματιών Σου. {Γιούλη Τσουρεκά}

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Έρωτας {Γιούλη Τσουρεκά}



Έρωτας {Γιούλη Τσουρεκά}

Έρωτας είσαι ακατάλυτος 
όμορφος, πηγαίος, 
ατίθασος, πεισματάρης, 
βίαιος όσο πρέπει 
για να με φτάνεις στα Ουράνια.

Έρωτας είσαι κουρασμένος,
πονεμένος, ταλαιπωρημένος,
εκνευρισμένος, ως λεπτή κλωστή
το νευρικό το σύστημά σου.
Ξεσπάς, φωνάζεις, αντιδράς,
ως άλλος Τάταρος, Αττίλας, Ταμερλάνος.

Έρωτας είσαι δίχως εμπάθεια,
μισαλλοδοξία, μικροψυχία, λιγοψυχιά.
Έρωτας μ΄αναζητάς, σ΄αναζητώ,
όπου βρεθείς, όπου βρεθώ.

Έρωτας είσαι που Έρχεσαι και Φεύγεις.
Σε Περιμένω, σε καρτερώ κάθε δευτερόλεπτο,
κάθε λεπτό, κάθε ώρα, δίχως κάματο, μα
ναι, με ένα παράπονο γιατί είσαι σπάνιο
έδεσμα, δεν σε χορταίνω, το πιο όμορφο
πιοτό, που όσο κι αν πιω, μεθώ μα
θέλω κι άλλο, ώσπου στον Κόσμο Σου,
στο Είναι Σου Μέσα Να Χαθώ και Να
Χαθείς Αντάμα Μου, με χάδι και με πόνο.

Χάδι έρωτα τρυφερό, που βίαιο ξεσπάει
λυσσαλέο απ΄το φλογερό το πάθος, μα,
είναι γλυκός ο πόνος, είναι απόλαυση.

Έρωτας Είσαι.. Ταξιδευτής.
Ταξιδεύεις συχνά σε μέρη όμορφα
θαλασσινά, αλλά και Παραμυθένια,
όπως στις Πόλεις με τους Παλιούς Πύργους
και τα ατέλειωτα Πλακόστρωτα.

Έρωτας Είσαι και Νοερά σου
κρατάω σφιχτά το Χέρι.
Ναι, ομολογία εκ βαθέων,
εξομολόγηση ψυχής,
Ναι, φοβάμαι, όμως μου εμφύσησες
Εσύ Έρωτά Μου Όλες τις Οργανικές
Ουσίες Σου, Τις Απολαυστικές έτσι
απόλυτα και μόνο αισθάνομαι
Δυνατή, Ακμαία, ακόμη και Όμορφη.

Έρωτας Είσαι, σε Περιμένω πάλι
μέσα στην παράδοξη ικμάδα όλων
των λέξεων της παράφορης
ερωτικής μας πλεύσης,
με συντροφιά τις σημειώσεις
του ημερολογίου που Θέλω
ως Παρακαταθήκη Αιώνια
να αφήσω για να γιορτάζουν
τα πουλιά, να κελαηδούν
ελεύθερα σε μία πλινθόκτιστη
Ερωτική Φωλιά.

Έρωτας Είσαι Μοναδικός Μου,
κι ώσπου ν΄ ανταμωθούμε πάλι,
να εδώ έχω αφήσει το τασάκι
με το σβησμένο τσιγάρο σου,
να με συντροφεύει ως τον Ερχομό Σου.

Αγάπη Είσαι Έρωτά Μου..
Αγάπη, η Δική Μας Η Αγάπη
αυτή η ιδιότυπη, η ξεχωριστή, όμως
αυτή μας Εξιτάρει..
Αγάπη Είσαι Παντοτινέ Μου Έρωτα Εσύ.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014



Ορμή Αγάπης {Γιούλη Τσουρεκά}

Άφησε τη καρδιά σου λεύτερη,
να την πάρει ο άνεμος
όπου θέλει αυτός.


Ο άνεμος είναι η αγάπη
που κρύβουμε μέσα μας,
από λιγοψυχιά μη και 
μας απαγάγει, 
εμάς τους ευαίσθητους.


Απελευθέρωσε την Αγάπη,
νίκησε την απόγνωση.
Πες, πως είσαι μόνος
σε τούτο τον Κόσμο.

Μόνοι είμαστε σα
σπιρτόξυλα που
καίγονται σε ένα
μόλις δευτερόλεπτο
κι δεν προλάβεις την
Φωτιά, μοιραία δεν
σου καίει μόνο τα δάχτυλα.

Πιότερο σου καίει την ψυχή
από αγανάκτηση που
νομίζεις πως δεν πρόλαβες.

Χρόνος κλεισμένος
σε κλάσματα δευτερολέπτου,
σμήνος πουλιών η Αγάπη,
μυριάδων συναισθημάτων.

Βάδισε μόνος σταθερά,
τι ωφελεί η απόγνωση,
μέσ΄στην αδιαφορία
του Πλήθους.

Σκέψου κάποιος
σ΄αγαπάει και,
δεν γνωριζόσαστε
χαμένοι μέσα
στην αφασία
της ταχύτητας που
αδιάφορα μας προσπερνά.

Γίνε Ομπρέλα, που
την παίρνει ο Άνεμος
κι Εκείνη το διασκεδάζει,
πάει πέρα - δώθε,
αφήνεται στις Ορέξεις
του Ανέμου, απλά,
γιατί Αισθάνεται την Αγάπη.

Δεν είναι άψυχη..
δεν είναι αντικείμενο,
την κρατούσα πριν λίγο
σφιχτά στο χέρι μου
να προστατευτώ απ΄
τη δυνατή καταιγίδα.

Ο Αγέρας έχει Δύναμη.
Γίνε Αγέρας,
διεκδίκησε τη Γη Σου,
μείνε με άδεια χέρια,
Αγκάλιασε Την Αγάπη Σου.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Αρκεί {Γιούλη Τσουρεκά}



Αρκεί {Γιούλη Τσουρεκά}

Αρκεί όπου ο Νους Μου
είναι κοντά σου..

Αρκεί που με προσκάλεσες..
Αρκεί που γοργά τα βήματά μου
ήρθαν κοντά σου..

Αρκεί που αντίκρισα
το βαθύ στοχαστικό σου βλέμμα.

Αρκεί που ένιωσα τους παλμούς
της Καρδιάς Σου..

Αρκεί που συναισθάνθηκα
ό,τι έχεις φυλαγμένο στην Ψυχή σου..

Αρκεί που σου΄φερα νερό
να ξεδιψάσεις κι ας
μην είχα τάσι να στο προσφέρω
γονατιστή, υποταγμένη
στην Αγάπη Σου.

Αρκεί που φιληθήκαμε
στα αιώνια δευτερόλεπτα
του βιαστικού δρομέα
των δεικτών του ρολογιού.

Αρκεί που αγκαλιαστήκαμε
και κλείσαμε όλα τα αρώματα
της μανόλιας, του λεμονανθού,
του νυχτολούλουδου,
μέσα στην στράτα της Νύχτας
που ερχόταν Μονάχη
δίχως εμάς,
άρρηκτα, σφιχτά δεμένη
με τις Σκέψεις μας..

Αρκεί το πολύτιμο μας δέσιμο,
η καταιγίδα των συναισθημάτων μας,
το δέσιμο των υπάρξεων μας,
των αγγείων που σπάζουν
από την ένταση του ήχου
του παλμού μας,
που ακούγεται ηχηρά
σε ένα δωμάτιο μικρό
και ακατάστατο.

Αρκεί που φιλοξενεί
την τακτοποιημένη,
άτακτη, ατίθαση,
ανέμελη Αγάπη Μας.

Αρκεί και Μόνο Αρκεί .. {Γιούλη Τσουρεκά}

** Καλή Ανατολή **

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Φύση και Ζωή {Γιούλη Τσουρεκά}



Φύση και Ζωή {Γιούλη Τσουρεκά}

Τα φύλλα των δέντρων
πέφτουν στο χώμα 
κάθε Φθινόπωρο,
η Εποχή αυτή 
το επιβάλλει, η Θεά Φύση.

Οι άνθρωποι πέφτουν
στο χώμα σα τους σκοτώνουν,
για Ιδεολογία Λευτεριάς,
Ειρήνης, Παιδείας, Δουλειάς.

Παράδοξο κι όμως,
τραγικά αληθινό
αιώνες τώρα και,
επιτέλους ας εκλείψει.

Τα φύλλα πέφτουν το Φθινόπωρο.

Οι άνθρωποι Πρέπει να μένουν
Όρθιοι, Ζωντανοί, Δικαιωμένοι,
να πραγματώνουν τα Όνειρά Τους.. {Γιούλη Τσουρεκά}

** Καλή Ανατολή**

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Ηλιοβασίλεμα {Γιούλη Τσουρεκά}



Ηλιοβασίλεμα {Γιούλη Τσουρεκά}

Ανατέλλει ο Ήλιος,
η μέρα κυλά γοργά,
ανελέητος ο χρόνος
περνά, 
δεν τον καταλαβαίνεις
κανείς,
Μα ούτε κανείς μας
κάνει πράξεις ουσίας
για τα περί
ανθρώπινης δικαιοσύνης και,
ισορροπίας.

Ένα δέντρο μονάχο,
σαν φυσήξει βοριάς δυνατός,
μπορεί να σπάσει τα
κλαδιά του.
Αδυσώπητος, δυνατός
ο Άνεμος.

Το μονάχο δεντράκι,
από πουθενά δεν έχει
στήριγμα, είναι έρημο
στα στοιχειά της Φύσης.
Δύο δέντρα πλάι - πλάι,
είναι μία ανασεμιά,
απανεμιά στις
άγριες ορέξεις τ΄Ανέμου.
Πάνω σε ένα λόφο,
μία Ερημική Παλιά
εκκλησιά, ερμητικά
κλειστή,
κανείς δεν πάει πια
μήτε καλόγερος να γίνει.

Απογοήτευση στο τέλος
κάθε νέας Μέρας.
Ο Ήλιος Βουτάει
στη Δύση του,
έχει προορισμό
να ανατείλει στον
άλλο μισό Πλανήτη Γη
που Βάλλεται.

Ηλιοβασίλεμα,
να μη μπορείς κανείς
να το χαρεί στις
άγριες τούτες μέρες.
Αδηφάγα Κοράκια
της Εξουσίας μας
στερούν ό,τι πιο
Πολύτιμο μπορούν
να Δουν Όσοι
Αληθινά Βλέπουν
όχι μόνο με τα Μάτια,
μα και με την Ψυχή,
με Της Ψυχής τα Μάτια,
την Ανατολή και, το Ηλιοβασίλεμα.

Δεν θέλω να το Ζωγραφίσω,
Δεν θέλω να το Φωτογραφίσω,
Αφήστε με,
Θέλω να το Δω
το Ηλιοβασίλεμα.
Τι Σας Ζητάω;! {Γιούλη Τσουρεκά}



Πίνακας Ιμπρεσιονισμού : The Church at Varengeville, against the Sunset
Claude Oscar Claude Monet Art.~

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

Το Απλωμένο Ρούχο {Γιούλη Τσουρεκά}



Το Απλωμένο Ρούχο {Γιούλη Τσουρεκά}

Απλωμένο ρούχο η μοναξιά μου,
στο πάντα ανοιχτό παράθυρο,
με τα ξύλινα παντζούρια.
Μενεξεδί το χρώμα του 
ρούχου, σα τις βιολέτες
την Άνοιξη.

Πολύβουος ο δρόμος
κάτω απ΄το Παράθυρό μου.
Δεν ακούω τίποτε,
μήτε την καρδιά μου.
Έρχεται από μακρυά
ο Παλμός της Δικής σου
Καρδιάς και τον Ακούω
σαν ποδοβολητό Αλόγου
να καλπάζει πέρα απ΄τη Πόλη.

Απλωμένο ρούχο η μοναξιά μου.
Εσύ πάντα αργείς να΄ρθεις
να ξαποστάσεις Εδώ σιμά μου.
Να κλείσω τα παντζούρια,
αφού μαζέψω το μοναδικό
μου ρούχο,
αυτό το Μενεξεδί που Τ΄Αγαπώ,
που μου κρατάει αντί για Σένα
Συντροφιά.

Μέρα είναι,
Νύχτα είναι,
Ποιος μετράει τα εκατομμύρια
κλάσματα του δευτερολέπτου
μίας ανίερης μοναξιάς
από τη γέννηση της ύπαρξής του;!

Από όταν πρωτοέκλαψε σαν ήρθε
στον Κόσμο Τούτο και τον τύλιξαν
με το Μενεξεδί Ρούχο
της Μοναξιάς Του
που ατελείωτα τον Ακολουθεί;!

Απλωμένο Μενεξεδί Ρούχο
η Μοναξιά μου που δεν παύει
επίμονα να με Ακολουθεί.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Πορτραίτο του : Vincenzo Migliaro (Napoli 1858 - 1938 ), Porta Capuana, Napoli, collezione privata, olio su tela, 82 x 56,5 cm

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Φίλα Με.. {Γιούλη Τσουρεκά}







Φίλα Με.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Φίλα με σαν την παλιά Εποχή
των Δόγηδων, κάτω απ΄
το Παλιό Κάστρο των Ιπποτών.
------------------------------------------------
Φίλα με κρυφά μα, παθιασμένα
μέσα σε μισοσκότεινα σοκάκια
της Παλαιάς Πόλης, κάτω απ΄
τα ολάνθιστα με γιασεμιά, γαρύφαλλα,
βουκαμβίλιες, γεράνια, μαντζουράνες,
πλουμιστά μπαλκόνια μ΄ακροκέραμα.
---------------------------------------------------
Φίλα με στις Πορείες, στους Δρόμους,
στην αναμπουμπούλα της
όψιμης Επανάστασης με
τα Πρόσωπά μας καλυμμένα
να ανασαίνω απ΄τη Πνοή σου,
Εσύ απ΄τη δική μου, να Ζήσουμε..
---------------------------------------------------
Φίλα με στο Ναυάγιο.
Δώσε μου το Φιλί της Ζωής
σαν πεθαίνω, να αναστηθώ,
απ΄το οξυγόνο σου, απ΄
το γιατρικό φιλί σου να
σωθώ απ΄τον πνιγμό.
--------------------------------------------------
Φίλα με, σφιχτά αγκάλιασε με,
πριν ξεγυμνωθούμε στη
μικρή μας κάμαρα,
Φίλα με Παντού.
------------------------------------------------
Είμαι Δική σου,
μην σταματάς Φίλα με,
ώσπου να λιώσει απ΄
τα καυτά φιλιά μας,
το τυλιγμένο άστατα
ρούχο πάνω μας,
πάρει Φωτιά απ΄τα
Καυτά του Έρωτα Φιλιά Μας.

Φίλα Με.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Λύτρωση {Γιούλη Τσουρεκά}




Λύτρωση {Γιούλη Τσουρεκά}

Πόσο μπορεί να κρατήσει,
ν΄αντέξει στο χρόνο,
το Όνειρο μίας Εποχής,
μίας Νύχτας,
μίας ημέρας.
---------------------------------------
Το πάντα, είναι ανύπαρκτο,
ουτοπική λέξη.
---------------------------------------
Η Αγάπη αντέχει, όσο
την θέλουμε πραγματικά,
για να μας δώσει απλόχερα,
όλες τις Ομορφιές που
βλέπει η Ψυχή κι όχι τα μάτια.
----------------------------------------
Είναι που βλέπουν δυστυχείς,
κι είναι τυφλοί ευτυχισμένοι.
Αισθήσεις πέντε ισχυρές,
μα κίνητρο μοναδικό,
δυναμικό, ατόφιο,
αν είναι Αληθινό,
η Αγάπη.
-----------------------------------------
Δίνεις αγάπη δίχως αντάλλαγμα,
γιατί όλες οι Εικόνες της Φύσης,
της Ζωής, είναι Αγάπη.
------------------------------------------
Μην παραπονιέσαι και μην κλαις.
Αν δεν αντέχεις να προσφέρεις
την Αγάπη, τότε,
καλύτερα να κοιμηθείς.
Εδώ ταιριάζει το ..Πάντα..
-------------------------------------------
Η Λύπη δεν έχει αίσθηση
στον αιώνιο ύπνο.
Αν νυχτώνει. .. Καληνύχτα πες,
Φίλα την Αγάπη και Γαλήνεψε.
--------------------------------------------
Σαν ξημερώσει, Καλημέρα πες,
Φίλα την Αγάπη, κάνε Έρωτα
Μαζί Της και Λυτρώσου. {Γιούλη Τσουρεκά}

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Χρώμα Ζωής {Γιούλη Τσουρεκά}





Χρώμα Ζωής {Γιούλη Τσουρεκά}

Θέληση, Θάρρος, Δύναμη
να νιώθεις όπως ένα δέντρο
ολάνθιστο, μονάχο μέσα
στο Δάσος, ανάμεσα
στις όμορφα γεωμετρικά
συνταγμένες συστάδες
των Δέντρων που σε περιβάλλουν.
-------------------------------------------------------
Σπάνια αίσθηση, απείρου κάλλους
ομορφιά ψυχής και φύσης,
να βρεις το ταίρι σου,
όπως γεννώνται δύο υπάρξεις
σε μία, στο δέσιμο της Γης,
στενά δεμένη συστάδα των Δύο
Δέντρων σε Ένα Αδιαίρετο,
Χρωματιστό, Πολύχρωμο, Λατρεμένο.
---------------------------------------------------------
Η Φαντασία των Χρωμάτων
στα αχαλίνωτα Όνειρά μου
είναι Κοντά σου, με τις
ονειρώξεις μου Ανασταίνομαι,
Εσύ Μόνο μου δίνεις την πνοή σου,
ζωντανά συστατικά της ύπαρξής σου,
να Ζω για Σένα μέσα απ΄τη
Χρωματιστή Ζωή Σου μίας
δικής μου άυλης θαρρείς μορφής.
--------------------------------------------------------
Όπως ο ζωγράφος που ανακατεύει
στην παλέτα του όλων των ειδών
τα χρώματα, έτσι για να αναγεννήσει
ό,τι Πολύτιμο μπορεί να εκφράσει
με τα μαγικά πινέλα του, την πλουμιστή Φύση,
δίχως ίχνος έκπτωσης συναισθημάτων,
εκφράζοντας την Αγάπη με μυριάδες
χρωματισμούς, κατορθωτό ακόμη
σε μία Ανεμοθύελλα, μία Βαρυχειμωνιά. {Γιούλη Τσουρεκά}

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014



Καρτερία {Γιούλη Τσουρεκά}

Φύλλο του δέντρου 
εύθραυστο η Αγάπη.

Η Αγάπη η δική μας.
Η ιδιόμορφη,
η ιδιότυπη.

Σαν ο κρίκος μεσ΄στον κρίκο,
με κενό μία χαλύβδινη αλυσίδα.

Ευαίσθητο το Φύλλο.
Όπως του Φθινοπώρου.

Έτοιμο κρέμεται από
έναν τόσο δα μικρό
και μαραμένο βλαστό
σαν λεπτή κλωστούλα που,
ξάφνου σπάει.

Το Φύλλο πέφτει
στο χώμα.
Με το απαλό φύσημα
τ΄αγέρα πηγαίνει πέρα - δώθε,
όπου θέλει αυτό.

Έτσι μονάχο, δίχως Αγάπη.

Η Αγάπη ξεπλένει
ό,τι κι αν κρύβεται
πίσω από σκληρά
ζητήματα κι όποιας
μορφής συγκατάβασης.

Μόνο η Αγάπη
κρύβεται πίσω από
πέπλο μυστικό,
το αποδίδει κατάλευκο,
σύμβολο αγνότητας
και εμπιστοσύνης.

Η Αγάπη, η Δική Μας
η Αγάπη είναι καθαρή
πάνω από τις σκληρές
αλήθειες της Ζωής.

Η Αγάπη μας,
απολαμβάνει το Φθινόπωρο,
χορταίνει τη δροσιά του,
ξέρει να περιμένει τα
καταπράσινα φρέσκα
φύλλα των δέντρων.

Μία Άνοιξη που
πρόκειται να φτάσει,
αφού η βαρυχειμωνιά
περάσει,
μέσα από την θαλπωρή
της Αγάπης Μας. {Γιούλη Τσουρεκά}

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Φ ύ σ η .. {Γιούλη Τσουρεκά}



Φ ύ σ η .. {Γιούλη Τσουρεκά}

Φύση μου πεντάμορφη,
γητεύεις τη ζωή μου.
Ζω για να σε βλέπω
με τα μάτια της Θεάς Δήμητρας.

Επικαλούμαι το Μεγαλείο Σου,
για την Αναγέννησή Μου.
Φύση Μου λατρεμένη,
ζωγραφιά μου, ανάσα μου,
Εσύ μόνο μου
δίνεις νόημα να Ζω,
να υπάρχω,
να περιμένω τις
εναλλαγές της τελειότητας,
της αρμονίας των χρωμάτων σου,
με τα δικά μου μάτια, βαθειά
κι απόλυτα ταυτισμένα με τα Δικά Σου..

Φύση Μου, Πλάση Μου,
Ανάσα Μου,
για σένα Ζω.
Δεν αποσυντίθεμαι,
Αναγεννιέμαι απόλυτα
μέσα από Σένα,
Απόλλωνα της Φύσης,
με θείες μουσικές αρμονίες σου,
εκθαμβωτικά Ποιητικές. {Γιούλη Τσουρεκά}

**Καλή Ανατολή**

Εμμανουέλα {Γιούλη Τσουρεκά}



Εμμανουέλα {Γιούλη Τσουρεκά}

Πως να νοσταλγήσω 
τις παλιές εποχές
σα δεν τις έχω ζήσει.
Ακούσματα παλιά,
της γιαγιάς
οι ατέλειωτες
οι διηγήσεις.

Αγαπάω τα υφάσματα
γιατί καλύπτουν
ό,τι ένας αληθινός
ερωτικός άντρας ορέγεται.

Σύντομα σ΄Ονειρεύεται
να του παραδίνεσαι,
Νου, Ψυχή, Σώμα,
Σάρκα Ηδονική
στα δυνατά του χέρια.

Να αδράξεις μαζί του
την κάθε σταγόνα χυμού
έρωτα, σταγόνες ηδονής,
χρώματα κι αρώματα
έρωτα, λατρείας μοναδικής.

Φαντασία το Άπαν
του Έρωτά Μας,
κάθομαι ντυμένη
στην Εμμανουέλα,
περιμένω να με
ξεγυμνώσεις με τα Μάτια Σου,
να με Εξυψώσεις στους
Επτά Ουρανούς Σου,
παραδομένη στα Φιλιά Σου,
ολόγυμνη χωρίς αιδώ
μπροστά σου.

Κρυφό σημείο δεν είναι
η σάρκα, δεν είναι ο νους,
η ψυχή μου είναι που
σε λαχταράει και σε
περιμένει όρθια πια,
γυμνή, πίσω
απ΄τη κλειστή μου
πόρτα, που μόνο
Εσύ Ξέρεις ν΄ανοίγεις,
όπως καλά γνωρίζεις
τ΄απόκρυφα υγρά πάντα,
μόνο για Σένα Σημεία Μου.

Περιμένοντας Σε,
η Εμμανουέλα Μου
γεμίζει πλουμιστά υφάσματα
μπροκάρ, μεταξωτά,
αρώματα μεθυστικά,
χρώματα προσμονής,
ηδονής μοναδικής
ολόγυμνου Έρωτα,
καυτού Πάθους. {Γιούλη Τσουρεκά}

Φωτογραφία της : Norma Talmadge (1894-1957) ~ Αμερικανίδα Ηθοποιός.~

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014



Κυκλάμινα {Γιούλη Τσουρεκά}

Να σκέφτεσαι με το μυαλό, αλλά μην ξεχνάς τη καρδιά σου. Ακολούθησε τη καρδιά σου κι άφησέ τη να σε οδηγήσει εκεί όπου Αγαπάς Να Πας κι όπου αισθάνεσαι πως, σε Αγαπούν Ανυστερόβουλα.. Να, σα τα Κυκλάμινα.. Κοίταξέ Τα, Φυτρώνουν Παντού, Έτσι, τόσο όμορφα απερίσκεπτα, για να Χρωματίσουν το Χώμα.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

Φθινοπωρινές Νύχτες {Γιούλη Τσουρεκά}








Φθινοπωρινές Νύχτες {Γιούλη Τσουρεκά}

Τις μεγάλες Φθινοπωρινές Νύχτες,
σα νωρίς βραδιάζει,
οι συνειρμοί του μυαλού μου,
οι δυνατοί χτύποι της καρδιάς μου,
είναι στο πλάι σου,
καθώς εσύ ταξιδεύεις
σε μέρη αλαργινά.
---------------------------------------------------
Έτσι η αγάπη μου για σένα,
εμβαθύνει, εισβάλει κατ΄ευθείαν
στοχεύει το Νου Μου κι απ΄τη
Φαρέτρα του Έρωτά Μου,
βγαίνουν, γλυκά τρυπούν
τα βέλη σου, ίσια γλυκά
στην Κόκκινη, Παθιασμένη μου Καρδιά.
------------------------------------------------------
Έρχεσαι κάθε νύχτα στα Όνειρά μου,
για να μου κλονίσεις το κορμί μου,
ολόκληρο το Είναι μου,
να μεταλλάξεις τη Γυναίκα,
σε Όνειδος Πάθους,
μίας πυρκαγιάς δύο σωμάτων
σε Ένα σαν Αγρίμια της ζούγκλας,
που ερωτοτροπούν ασύστολα, αδηφάγα.
-----------------------------------------------------------
Μου κάνουν Βεγγέρα, οι Εικόνες
της Παρουσίας Σου,
βολτάροντας μαζί, μα, πλάι - πλάι,
ως τ΄Αξημέρωτο της Κυριακής
που δεν ήρθε ποτέ,
για να σβήσει με τα παθιασμένα μας
Φιλιά, της Ημισελήνου, ως
τη Γέμιση του Φεγγαριού,
που διείσδυσε στα βάθη,
των πιο ανείπωτων Πόθων Μας. {Γιούλη Τσουρεκά}

~ Καλό Κυριακάτικο Ξύπνημα ~ **Καλή Ανατολή**
 (