τα χέρια σου φτερά, το κορμί σου βουνό,
η μεγάλη αγκαλιά σου μία σπηλιά για να κρυφτώ.
Τα λόγια σου έχω στη καρδιά μου, βαθειά κρυμμένα
σα θησαυρό πολύτιμο, σαν άγιο δισκοπότηρο στα
διψασμένα χείλη..
Τη σκέψη σου πάντα κουράγιο, το βλέμμα σου υπομονή και
τη ματιά μουράγιο..
Τα μάτια σου είναι η θάλασσα, ναι, μόνο αυτή η πλανεύτρα,
δεν είναι λίμνη ήσυχη,
ερμητικό ποτάμι είναι..
Χείμαρρος που ξεχύνεται κα βράζει και χοχλάζει..
Ο χρόνος ανελέητος, αδυσώπητος.. άλλοτε φιλικός,
άλλοτε δύστροπος και δύσθυμος.
Κατά με τους χαλεπούς Καιρούς κι αυτός βαδίζει και
κανένα δε λογίζει..
Κι αν τα φύλλα των δέντρων πέφτουν στη Γη,
Οι Καρδιές ψηλά κοιτάζουν και
προσμένουν κάποιο Θαύμα μήπως 'ρθει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου