Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Χωριστές Ζωές



Αν θα μπορούσες να με αφουγκραστείς,
αν θα μπορούσες να με αγγίξεις,
αν θα μπορούσες να με καταλάβεις,
αν θα μπορούσες να με κατανοήσεις.

Τότε ο Κόσμος θα ήταν για μένα καλύτερος,
καθαρός, όχι γκρίζος, αλλά άσπρος.
Καθαρός, λαμπερός και όμορφος.

Δεν μπορώ να σε αφουγκραστώ.
Είσαι μακρυά μου.
Ούτε να σ΄αγγίξω μπορώ, τα χέρια μου
δεν είναι τόσο πολύ μακρυά.

Δεν μπορώ να σε καταλάβω, συγγνώμη,
βλέπεις, δεν μιλάμε την ίδια ακριβώς γλώσσα,
έτσι δεν σε καταλαβαίνω, όσο κι αν μου μιλάς,
γιατί απλά μιλάς..

Να σε κατανοήσω, με ρωτάς, από όσο μπορώ
να καταλάβω απ΄τις χειρονομίες και
την αστεία στ΄αλήθεια παντομίμα σου.
Μα πως να σε κατανοήσω, απαιτείς, αφού
οι δυό μας δεν μιλάμε καν.

΄Ελλειψη επικοινωνίας, έλλειψη δύναμης ψυχής
μα και αδυναμίας του Νου, αυτού του Μεγάλου
και Παντοδύναμου Θεού, που δένει τους Ανθρώπους.
Δεν είναι δύο οντότητες, αλλά μόνο μία Είναι.

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

ωραία τα ποιήματα σου συγχαρητήρια
συνέχισε έτσι φιλιά!!!