..Ανοιχτό Παράθυρο...

..Ανοιχτό Παράθυρο... {στίχοι : Γιούλη Τσουρεκά}

..κάθομαι μπροστά στο παράθυρο..
..ανοιχτά τα παλιά ξύλινα παντζούρια..
..κλειστά τα τζάμια..
ψύχρανε ο καιρός.. τα βράδυα κάπως

με παγώνουν...
δεν φοράω κάλτσες ...
θέλω ακόμα στη σκέψη μου
την γλυκιά ανάμνηση,
του ζεστού ατέλειωτου καλοκαιριού..
του πρόσφατου... όχι άλλου χρόνου
του παλιού....
αυτού που περίμενα πως αν περάσει
γρήγορα, πως ..ξαπόστασε απ΄τη ζέστα..
κι αφού τελείωνε επιτέλους
η καλοκαιρινή ραστώνη..
πάλι ξανά μαζί θα μας ένωνε
το φιλικό φθινόπωρο...
Μα τι Ουτοπία για μένα την ονειροπόλα..
..ρομαντικά κοιτάζω έξω απ΄το παράθυρο..
το τέλος πια του Φθινοπώρου...
λίγες μέρες πριν τον ζεστό
για την καρδιά μου Χειμώνα...
Ζεστό για σένα.. απ΄την άχνη ζέστα
της κατάβυθης ψυχής των ονείρων μου..
των μοναχικών, ατελείωτων ονείρων
της μοναξιάς μου, μπροστά στο παράθυρο..
στην άδεια κάμαρη...
στην άδεια αγκάλη...
στο άδειο βλέμμα...
στο αφίλητο χείλι...
στο αυτί που δεν ακούει Τίποτα..
στο Χαμόγελό μας που ζωγραφίζεται
στο Πρόσωπό μας, μα, τι κρίμα..
Είναι Μονάχο...
και δίπλα απ΄το παράθυρο ..
έχω μοναδική μου συντροφιά
έναν Κούκλο Γκρίζο Γάτο..