Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Ονειρεύομαι....



Ονειρεύομαι .. {στίχοι: Γιούλη Τσουρεκά}

Ονειρεύομαι ένα πρωϊνό στην ακρογιαλιά
Καλοκαίρι, σε μια απόμερη παραλία..
ξεχασμένη απ΄το Κόσμο..
να΄ναι μόνο για σένα και για μένα..
μέσα στη σκηνή μας, να βρέχεται
η τέντα απ΄το κύμα..

Ονειρεύομαι το φθινόπωρο..
την επιστροφή μας..
απ΄το Καλοκαίρι των Ονείρων μας..
Ονειρεύομαι όλα να΄ναι ήρεμα,
γαλήνια, ήσυχα κι απλά..
να Μιλάμε, όχι με φωνές,
παρά μόνο με τα Μάτια μας
να τα λέμε ΄Ολα και να Φτάνει..

Ονειρεύομαι να επιστρέφεις
το βράδυ αργά απ΄τη δουλειά..
αποκαμωμένος, κουρασμένος..
βρεγμένος ως το κόκκαλο απ΄τη βροχή..
να σου βγάζω τρυφερά,
τις βρεγμένες κάλτσες..

Ονειρεύομαι να σου πλένω
τα κουρασμένα πόδια σου..
που ολημερίς δεν σταματούν να τρέχουν..
με άλατα, έλαια, μυρωδικά και ροδοπέταλα..
να στα σκουπίζω τρυφερά με χνουδωτή πετσέτα..

Να σ΄αγγίζω, όπου πονάς και να σου παίρνω
μαγικά θαρρείς το πόνο και τον κάματο της μέρας..
Να σου΄χω μαγειρέψει και να τ΄απολαμβάνεις..
να πίνουμε μαζί το Κόκκινο Κρασί, λυτρωτικό..
σαν απ΄το Νέκταρ του Ολύμπου των Θεών..

Να μεθάμε από τη ζάλη του ΄Ερωτα..
να λέμε λόγια που απαλύνουν τη Ψυχή μας..
που το Νου μας γιατρεύουν..
που το κορμί χαλαρώνουν..
σαν λαχταράμε να γίνουμε ΄Ενα..

Ονειρεύομαι.. μόνο Ονειρεύομαι..
όλα αυτά που Θέλω να συμβούν
για σένα και για μένα..
Μόνο ..τι κρίμα.. να Ονειρεύομαι
την ανυπαρξία της Ευτυχίας..
Ονειρεύομαι ό,τι Ποθώ..
Ονειρεύομαι της φυγής σου
το Φόβο..
Ονειρεύομαι τη Κραυγή της Σιωπής σου..
που εμμένει στην παραίτηση
μιας Ευτυχίας που Απλόχερα σου Δίνω..

Ονειρεύομαι ως Σκλάβα σου Αιώνια,
πιστή, παντοτινή..
τον Αφέντη του Σύμπαντος μου..
που όχι απλά δεν είναι δικός μου..
γιατί δεν τον θέλω Δέσμιο μου..
Αγαπημένο μου κι Αφέντη της
Ζωή μου τον επιθυμώ..
Ονειρεύομαι τ΄ανύπαρκτο,
το Υπερβατικό.. Ονειρεύομαι... απλά..
και μέσα απ΄τα ΄Ονειρα θα Ζω...
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: