΄Ονειρο .... {Γιούλη Τσουρεκά}
Είδα στ΄όνειρο μου ένα βράδυ,
πως παρέα πήγαμε σ΄ένα ακριτικό νησί
ήταν πολλοί άνθρωποι μαζί μας,
μα εγώ ξεχώριζα μόνον Εσένα..
Κάποιο βράδυ, κοντά στην ακρογιαλιά,
αναμμένη μία φωτιά..
μετρηθήκαμε και βρήκαμε
Εσένα να λείπεις...
Κοιταχτήκαμε όλοι μεταξύ μας,
αναρωτηθήκαμε, μα απάντηση
δεν βρήκαμε καμία κι έτσι
κουνήσαμε μόνο τα κεφάλια μας
με περίσσεια λύπη κι αγωνία..
Πέρασαν από τότε πολλές νύχτες,
άυπνη σε θυμόμουν,
σκεφτόμουν πως Εσύ απομονώθηκες..
μεσ΄ στην άβυσσο των ζοφερών μου
σκέψεων μου, σε χαιρετούσα,
σου έγραφα ανελλιπώς και σου μιλούσα..
Περπατούσα μόνη στο δρόμο και
δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλά μου..
Απόμεινα με πικρία ένα βράδυ
με Πανσέληνο ν΄αγναντεύω μόνη
τη Θάλασσα που απλώνονταν
μπροστά μου, ανέβηκα στο
θεόρατο βράχο του κινδύνου κι
έτσι μόνη, απελπισμένη ψέλλιζα
ένα θρήνο, χωρίς αρχή και τέλος..
σαν Εκείνη τη μοιραία Συνάντηση..
στο Νησί.. στο ΄Ονειρο.. τη Νύχτα..
Πάντα φτάνουν στα όνειρα μου
νέοι άνθρωποι, που δεν σου μοιάζουν
και στην άδεια θέση σου ζητούν της
ζωής το ελεγείο..
Δύο τεράστια ζεστά δάκρυα φεύγουν
πάλι από τα μάτια μου, κυλούν κι
αυτά στη Θάλασσα, ζητούν κι αυτά
μιας νέας Εποχής το μαγικό εκμαγείο..
΄Ονειρο ΄Ητανε Αγάπη μου
κι ας μην σου είπα Αντίο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου