Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Αναρριχάσαι ..... {Γιούλη Τσουρεκά ~ 7/5/2013 ~}



Αναρριχάσαι ..... {Γιούλη Τσουρεκά ~ 7/5/2013 ~}

Αναρριχάσαι, όλο πιο ψηλά 
ανεβαίνεις Κόκκινο Λουλούδι
της Ψυχής μου Εσύ, δεν 
φτάνω να σ΄αγγίξω, 
να σε πιάσω, τι κι αν κρεμιέμαι..
χάνομαι κάτω χαμηλά στη Γη..
εσένα να θωρώ ..
Αναρριχάσαι, τι κι αν σμιλεύεις
τις μέρες σου πάνω στο τραχύ
πέτρινο τοίχο... Συνέχισε ..
εγώ σε καμαρώνω...
Αναρριχάσαι μέσα στην Οργισμένη,
Ζεστή ΄Ανοιξη την ηλιόλουστη, κι
αν ακόμη ξάφνου ομίχλη σκιάσει
το Φως, αν παραζαλιστείς, μην
σταματήσεις ημίθεε ...
Αναρριχάσαι, έστω κι αν
χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις
τα χέρια σου, τα δάχτυλα σου,
τα νύχια σου, Συνέχισε μην σταματάς...
Αναρριχάσαι, άντεξε Κόκκινο θαυμαστό
λουλούδι μου, μην χάσεις στιγμή το
σφυγμό του Πόθου σου..
μην χάσεις την κορύφωση
της Ηδονής σου... αναρριχάσαι ...
Σκάψε πεισματικά με τα νύχια σου και
άνοιξε αυλακιές στα όνειρά μας,
που τίποτα δεν μας υποσχέθηκαν
μέρες χαρούμενες αλλοτινές...
Αναρριχάσαι και ανέμενε υπομονετικά,
πονετικά, στωικά, καρτερικά,
Ιωβικά σχεδόν, πως ναι, μία
νύχτα εκεί που κοιμάσαι αμέριμνος
θα΄ρθει το Ολάνθιστο Κόκκινο Λουλούδι,
θωπεύοντας σε, απαλά στο πρόσωπο,
στα μαλλιά, στο σώμα,
αθόρυβα, απόκοσμα, ακροπατώντας,
να πιει νερό της Χαραυγής, από
τη μικρή λακκούβα του Τοίχου Σου...
Αναρριχάσαι ... {Γ.Τ.}

Δεν υπάρχουν σχόλια: