Γοργόνα ....{Γιούλη Τσουρεκά}

Γοργόνα ....{Γιούλη Τσουρεκά}

Χάθηκα στη Θάλασσα κι
έβλεπα μόνο μία σκιά,
ίσως ήταν γοργόνα που
ταξίδευε αμέριμνη, ακούραστη
μέσα στη βάρκα,
έμπαινε κι έβγαινε μέσα
απ΄τις σπηλιές των βράχων..
Πανέμορφη Γοργόνα που
ήταν κάποτε μία πεντάμορφη
γυναίκα που προδόθηκε οικτρά.
Γοργόνα έγινε σαν όρμηξαν
οι αναμνήσεις και την έπνιξαν,
το στόμα της γέμισε
θαλασσινό νερό, γλυφό..
Πνιγόταν η Γοργόνα και ο βυθός
της Θάλασσας τη τραβούσε κάτω
χωρίς ανάσα, χωρίς έλεος..
Μίλησε ο Βυθός στη Γοργόνα και
της έδειξε ένα παλιό σεντούκι στο
Πάτο της Θάλασσας.
Το κοίταξε η Γοργόνα..
Ο καιρός κι ο απέραντος βυθός
το΄χε στολίσει με φύκια,
κοράλλια και σπασμένα όστρακα..
Η Γοργόνα, σαν τ΄αντίκρισε
έκλαψε με λυγμούς απαρηγόρητη,
ήταν όλα Δικά Της..
Οι αναμνήσεις μίας ατελέσφορης
Μεγάλης Αγάπης..
Ο Βυθός θύμωσε και της φώναξε..
Εκεί Είναι Η Ζωή Σου... Θαμμένη...
Μαζί και Τα Πάθη Σου και Τα Λάθη Σου...
΄Ανοιξε λοιπόν το σεντούκι σου Γοργόνα και
Αντίκρισε Τα.... Μέτρησε Τα.....
Γοργόνα μου, Μόνο Εκεί Στο Πάτο
Της Βαθιάς Θάλασσας Θα Βρεις
Που ΄Εκανες Λάθος... Γιατί Πίστεψες..
Πίστεψες το Μαύρο Παρασκήνιο...
Γοργόνα μου, Κατέβα, Σκύψε Αδιαμαρτύρητα..
Εγώ ο Βυθός Σου, σε Διατάζω, γιατί,
τόσα χρόνια αυτό μου ζητάς να σου δώσω...
΄Ηρθε η ΄Ωρα Λοιπόν Να Μείνεις
Μόνη, Εντελώς Μόνη Με Τη Ζωή Σου...
Γοργόνα Μου Πεντάμορφη, πρέπει να
Ζήσεις στο Βυθό, στο Πάτο της Θάλασσας και
Χρόνια Μετά Θ΄Αγναντεύεις το Πέλαγο
ξαπλωμένη, ξέγνοιαστη στο Βράχο...
Εξαγνισμένη... για Μένα Μόνο...
Το Δικό Σου Βυθό......~
 {Γ. Τ. - 5 Ιούνη 2013} ~