Λατρεμένε μου... {Γιούλη Τσουρεκά ~ 14/7/2013}

Λατρεμένε μου... {Γιούλη Τσουρεκά ~ 14/7/2013}

Λατρεμένε μου..
δεν σ΄άφησα
δεν σε λησμόνησα
δεν σ΄απαρνήθηκα...
Περπάτησα μακρύ δρόμο
ώσπου έφτασα Εδώ,
κοντά στη θαλπωρή
της απέραντης Αγκάλης Της..
Τη Θάλασσα μας..
πήρα μαζί μου μόνο
τους πιστούς μου φίλους..
τα βιβλία, τα τετράδια,
τα μολύβια μου...
..όχι, όχι.. γόμα δεν πήρα...
κι ας κάνω λάθη..
μαθαίνω μάτια μου απ΄αυτά,
δεν σβήνω ό,τι γράφω..
Μένει εκεί γραμμένο με
ανεξίτηλο μελάνι αγάπης,
με την ακίδα της καρδιάς μου
της παντοτινά δοσμένης
μόνο για Σένα..
Λατρεμένε μου σε Βλέπω
χωρίς να με κοιτάς εσύ.
Τα σμαραγδένια μάτια σου
αντανακλούν στο γαλαζοπράσινο
της Θάλασσας που γλύφει
τις άκρες των ποδιών μου..
Λατρεμένε μου,
τα αστραφτερά σου μάτια
τα κοιτώ με τη Ψυχή μου
που μοιάζουν πάντα με τις
πυκνές φυλλωσιές των Πεύκων
που φτάνουν ως κάτω το
Πέλαγος Μας, εκεί όπου
κρύβονται κελαηδούν, τραγουδούν
όλα τα πουλιά της Γης..
Μου τραγουδούν τα μάτια σου..
τι να την κάμω τη φωνή σου;!
Λατρεμένε μου,
αφού μου τραγουδούν τα
σμαραγδένια μάτια σου,
απαλύνεται, αγαλλιάζει κι
δική μου η Ψυχή.. κι άκου να δεις
τι μεγαλειώδες συμβαίνει..
Σιγοντάρει η Ψυχή Μου στο
Τραγούδι Των Ματιών Σου...{Γ.Τ.}