Ήρθε η Ώρα για το Ρίσκο.... {Γιούλη Τσουρεκά}
Τι κι αν δεν έχω χρώματα πολλά
να βάψω χρωματιστά τους πόθους,
τις επιθυμίες, τις σκέψεις μου,
τα όνειρά μου..
Γίνανε πια όλα ασπρόμαυρα..
γύρισα πίσω σαν σε Μεσαίωνα.
΄Ολα γύρω γκρίζα, μαύρα
με τι καρδιά να γεμίσεις
τις αποθήκες της ψυχής σου
με όνειρα..
μας τα σβήνουν τα όνειρα..
λεπτό το λεπτό..
ώρα την ώρα..
μέρα τη μέρα..
δυσοίωνα μαντάτα
από ασήμαντους, πρόσκαιρους
ανθρώπους που "κατέχουν"
δήθεν αξιώματα,
ζουν στα χρώματα κι
αναγκάζουν όλους εμάς
να ζούμε στο σκοτάδι..
Προσωπικά, δεν φοβάμαι
πως μου τέλειωσαν τα
Όνειρά μου, μπορώ να χρωματίζω
το μέλλον μου, ζώντας με μία
κουβέρτα ~ ευτυχώς είναι χρωματιστή~
σε ένα παγκάκι στη Πλατεία.
Εκεί έχει δέντρα, λουλούδια,
ανθρώπους με καρδιά που
ξέρουν να μοιράζονται και τη
μισή μπουκιά ψωμί.
Πάνω σε αυτή την κουβέρτα θα
μπαλώσουμε τις τρύπες της
ψυχής μας, αυτές που μας
άνοιξαν τα Σκυλόψαρα..
Στους κρύους Χειμώνες
σαν βρέχει, θα βγάλουμε
τη ψυχή μας πάνω στο
Κατάρτι των Ονείρων μας
για να ξεπλυθεί, για να εξαγνιστεί..
Απαντήστε μου, είσαστε
Όλοι Μαζί Ενωμένοι
να κάνουμε Επιτέλους, ένα Ταξίδι
στ΄ ανοιχτά της Θάλασσας,
στα πιο βαθιά σημεία των Ωκεανών της;
Αφού Εκεί μας έχουν πετάξει..
βορά στα Σκυλόψαρα;!
Τι είπατε αγαπημένοι μου;!
Τώρα το καταλάβατε εσείς;!
Δεν πειράζει, να θυμόμαστε, πως,
Ποτέ δεν είναι αργά για
να τολμήσεις, να διεκδικήσεις..
Είμαστε λοιπόν για ένα Ρίσκο;!... {Γ.Τ.}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου