Άκου τη Στιγμή ... {Γιούλη Τσουρεκά}

Άκου τη Στιγμή ... {Γιούλη Τσουρεκά}

Έφυγες νύχτα ξαφνικά 
καμία εξήγηση.
Σε περίμενα βραδιές
αξημέρωτες δίχως παρεξήγηση..
Δεν σε ρώτησα Τίποτε.
Αδιάφορα μου είπες
χωρίς τα μάτια μου
τα βουρκωμένα να κοιτάς,
πως όλα έχουν αρχή και τέλος.
Συμφώνησα μαζί σου
ποτέ δεν διαφώνησα.
Έτσι μου είπες, πως
δεν συνέβη τίποτε και
Χάθηκες μέσα στη Νύχτα,
στο κρύο του Γενάρη,
στη παγωνιά, στο χιονόβροχο.
Από τότε, πέρασαν ώρες.
Πέρασαν μέρες πολλές
αβάσταχτα βασανιστικές
ατελείωτες και αξημέρωτες νυχτιές.
Πέρασε πολύς καιρός από Τότε.
Κοίτα να δεις λοιπόν.
Πέρασε μία Άνοιξη που στους
κήπους άνθισαν οι νερατζιές.
Έφτιαξα με τη φρούδα τους
πικρόγλυκο γλυκό και
πιότερο πικράθηκα με
την Ανάμνηση Σου..
Ξέρω, θα μου πεις πως
το ποτάμι κυλάει πάντα μπροστά
στις ασπριδερές λάγνες πέτρες.
Τα πουλιά χτίζουν φωλιές.
Οι άνθρωποι ζευγαρώνουν
σαν τα Περιστέρια κι
εγώ πάντα μόνη με
τη δική σου σκέψη Συντροφιά Μου.
Μέσα στη καρδιά μου
τίποτε δεν άλλαξε.
Μόνο οι ατέλειωτες Νύχτες γίναν
απελπιστικά Πελώριες.
Μα σα κουραστείς, σαν αποστάσεις
ένα να ξέρεις, πως πάντα σε προσμένω.
Έχω το κλειδί στη Καρδιά μου πάντα
καλά και φυλαγμένο, λατρεμένο
μόνο για Σένα.
Είναι κρυμμένο και στο
Ακροκέραμο δίπλα στη πόρτα
στη γλάστρα με τις μπιγκόνιες..
θυμάσαι, Εκεί που έκρυψες
το "μαχαίρι" την τελευταία
στιγμή που σου φώναζα
Πως Σε Αγαπάω... {Γ.Τ. ~ 26/9/2013}