Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Πόσο κοστίζει η μοναξιά;! ..{Γιούλη Τσουρεκά}


Πόσο κοστίζει η μοναξιά;! ..{Γιούλη Τσουρεκά}

Η μοναξιά κοστίζει 
μία ολόκληρη αξόδευτη ζωή.
Μία αξόδευτη, ανυστερόβουλη αγάπη.
Δεν εξαργυρώνεται, με Προβολή, Δόξα,
Χρήματα, Φιλαυτία, Φανφάρα,
Προβολή του "Εγώ Μας".
Η μοναξιά κοστίζει
να πεινάς, κι όχι απλά
να το λες, να το πιστεύεις
πως είσαι χορτάτος.
Η μοναξιά κοστίζει
να Αγαπάς και να
βλέπεις τον Καλό Σου
Δίπλα Σου Κάθε Στιγμή
της Ημέρας ή της Νύχτας.
Δίχως να Του ζητάς παρά
μονάχα την Ανάσα Του.
Να τη νιώθεις αθόρυβη
μετά από την ηρεμία του
Ξαναμμένου Έρωτάς Σας,
απ΄την Άπλετη Αγάπη,
την Ένταση των
συγκλονιστικών στιγμών,
τα φιλιά, τ΄αγγίγματα,
την ηδονή, τον Έρωτα,
την Αγάπη, τα τρυφερά χάδια
τους αλλεπάλληλους Οργασμούς
που Πηγάζουν απ΄το Κάθε
Κύτταρο .. Μας.
Να νιώθεις την έντονη
παλλόμενη, ανήσυχη ανάσα Του
απ΄την Ένταση της Μέρας,
να του Χαϊδεύεις Τρυφερά τη
Πλάτη, απαλά το Στέρνο,
Στοργικά τα Μαλλιά του,
ένα απαλό φιλί απ΄τα ζεστά
Χείλη μου ως Ερωμένη
για να τον Ξεκουράσω.
Η Μοναξιά Μου, κοστίζει
την άρνηση των αισθημάτων μου
για Σένα.
Πόσο στ΄αλήθεια φοβάσαι
την Αληθινή Αγάπη;!
Τρελαίνομαι να σ΄απωθεί
η Αγάπη Μου, αυτή η
αθόρυβη, σα το πάτημα
της γάτας ένα πράμα.
Η μοναξιά μου κοστίζει
το Απόλυτο, Μονομερές
"Εγώ Σου".
Η Μοναξιά μου ζει
σε αυτό το μακρύ
μοναχικό δρόμο
με τα άδεια παγκάκια.
Η Μοναξιά σου ζει
στον πολύβουο Κόσμο.
Είμαι πάντα κάπου
Εκεί Κοντά σου.
Θα βρεθούμε στους Δρόμους.
Η Μοναξιά μου μπορεί να
Ζει στην Ερημιά, στη Βοή,
στη Ζωή, στη φροντίδα,
στην έννοια, στο χάδι,
στο φιλί, στην ηρεμία,
στην αδρεναλίνη.
Η Μοναξιά μου
ένα Δεν Αντέχει.
Να ζει στο αβέβαιο
διηνεκές των απόλυτων
Θέλω Σου, δίχως Εμένα
με ένα Μπορώ Όταν..
ψυχρό, κοφτό,
αδιάφορο, αμίλητο κι
να περιμένω στην
αποδεχόμενη μοναξιά μου
μία σου Λέξη κι αν ..
Μπορείς...
Μα γνώμονας είναι
το Θέλω ακόμη και
στον "Ιδεατό Έρωτα".
Σ΄αγαπάω πολύ,
παράλληλα απορώ
μαζί σου, πως σου
ξέφυγε η Λεπτομέρεια
της Δύναμης του Θέλω
για να Γεμίσουν
τις Καρδιές μας,
τις Καρφωμένες Μοναξιές μας,
στα ίδια μας τα Εμπόδια,
γιατί μάτια μου
έχω αποδεχθεί τη Μοναξιά
μου και τη φοράω
κάθε στιγμή και μέρα.
Μοναξιά μου, σε σκέφτομαι
πολύ, σε νοιάζομαι, σε αγαπώ,
ανησυχώ κάθε λεπτό, γιατί
βαθιά το ξέρω, πως,
είσαι μοναχικότερος
από μένα και ..Φοβάμαι
μήπως έρθεις ένα
βράδυ στο μικρό δασάκι κι
να λείπω..
Κόσμος Αλλού.. Αγαπημένε Μου.. {Γ.Τ.} ~ 13/12/2013 ~

Δεν υπάρχουν σχόλια: