..Χαϊδεύω τα γράμματα, τις λέξεις, τις προτάσεις, τα αισθήματα, τα συναισθήματα, την ψυχή σου, τις κρυφές βουβές σου σκέψεις, δίχως να περιμένω καμία απάντηση.. Σαν ένα γράμμα δίχως παραλήπτη, σαν επιστολή με μία αναπάντητη, σιωπηρή επιστροφή, τόσο σιωπηρή, σαν ηχηρή απάντηση σάλπιγγας πολέμου ακήρυχτου, σαν μισεμός, σαν σπαραγμός, σαν πόνος βουβός και σαν κραυγή βαριά τραυματισμένου κατάστηθα, δίχως ίαση... Αθεράπευτος, Ατέλειωτος, Πόνος... Δεν υπάρχει λύτρωση, παρά μόνο Μία... ανώδυνο τέλος.. Φυγοπονία; ή Σπαραγμός; {Γιούλη Τσουρεκά}
Η Θάλασσα είναι η πηγή έμπνευσής μου. ΄Ισως γιατί μου λείπει πολύ, όμως δεν την αποχωρίζομαι από τα τέλη κάθε άνοιξης ως τις αρχές του μελαγχολικού φθινοπώρου. Εκφράζομαι αυθόρμητα, παρορμητικά όπως "εκείνη" ..μόνο ξέρει! Μια με μπουνάτσα, την άλλη με τραμουντάνα. Εσωτερικός βυθός, ψυχή, ενδότερος εαυτός, πρέπει και θέλω σε αντίφαση.. ΄Εξω κύματα, παφλασμοί κυμάτων, απόλυτη ηρεμία..σα λίμνη. Θάλασσα Πλατιά μου Σε Αγαπάω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου