Μία άλλη Εποχή.. {Γιούλη Τσουρεκά}
Χαράζει η Μέρα,
νέος μήνας πάλι.
Φθινοπώριασε και
η Θεά Φύση,
άλλαξε το Φόρεμά της,
σε Πορτοκαλοκίτρινο,
Χρυσαφί, μα άφησε
ακόμη πινελιές του
πράσινου της,
ως κυρίαρχου άρχοντα
της χρωματικής παλέτας της,
δίχως διάθεση ακόμη
να μας αποχαιρετίσει,
να ξεγυμνωθεί ολότελα,
να βγάλει και τον
κιτρινοπορτοκαλί Μανδύα της,
για να ντυθεί σιγά - σιγά μα,
σίγουρα με Τ΄Άσπρα της,
απ΄τις Νιφάδες που
θα πέφτουν σα τριανταφυλλοπέταλα
λευκά τ΄Ουρανού στολίδια δροσερά.
Θλίψη.
Μα την προτιμώ απ΄την αδιαφορία.
Σιωπή.
Μα την προτιμώ απ΄τις ανίερες κραυγές
των ανόητων κυρίαρχων της Γης,
που πιστεύουν στην Αθανασία τους.
Τι Πλάνη!!
Ξαγρυπνώ το Χάραμα και
Σε Σκέφτομαι.
Τι πιο όμορφο να αγαπάς,
έστω κι αν είναι η Οπτασία
της Σιωπής,
η Απουσία στο μοίρασμα
στο ίδιο μαξιλάρι μας,
αφού μαζί σαν είμαστε
στις σκέψεις η Φύση Οργιάζει
και, τότε Όλες οι Εποχές Μαζί,
Οργανώνουν Κονσέρτο,
Συναυλία για Δύο.
Για Σένα και για Μένα,
σε δρόμους παράλληλους,
με Ψυχές ενωμένες, με Νου
που οργιάζει στις σκέψεις,
μα σιωπά, για να μη
διαταράξει την Σπάνια Μαγεία
της Δικής Μας Φύσης.
Της Απόλυτης, της Ξεχωριστής.
Σαν αλλοτινή εποχή,
σαν μία Πέμπτη Συμφωνία Μουσικής
Ενορχήστρωσης, με ένα Βαλς που
το χορεύουμε μυστικά στα Όνειρά μας.
Χαράζει Οκτωβριανό Ξύπνημα.
Σε χαϊδεύω τρυφερά..
Καλημέρα.. {Γιούλη Τσουρεκά}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου