Μαγική Πόλη {Γιούλη Τσουρεκά}

Μαγική Πόλη {Γιούλη Τσουρεκά}

Ένα χειμωνιάτικο 

βροχερό βράδυ 
του Δεκέμβρη,
περπατώντας 
μόνοι οι δυο μας 
σε μία άγνωστη 
μακρινή Πόλη.

Γαλάζια Λίμνη
η Θέα Μας και
βρέχει ασταμάτητα.

Την ομπρέλα κρατώ,
μου σφίγγεις το χέρι,
με κοιτάς ίσια στα
μάτια.

Λιγώνομαι, χαμογελάς,
με ρωτάς αν πονώ.
Πιο δυνατά κράτα με
να μην χαθώ στη
μπόρα, στη καταχνιά,
τι κι αν έχει Φώτα,
νοιώθω τυφλή δίχως Εσένα.

Περπατάμε αργά, αγκαλιασμένοι,
προστατευμένοι, με μία
μικρή ομπρέλα, μου κρυφομιλάς
στ΄αυτί, γελάω, στάζουν νερό
τα αδιάβροχα μας, μα αυτό
μας αφήνει αδιάφορους.

Τελειώνει η Λίμνη και,
ξάφνου μπροστά μας
βλέπουμε ένα μεγάλο ποτάμι,
κατάφωτο στις όχθες του,
με ποταμόπλοια να πλέουν.

Κόσμος παντού πλημμύρα,
να βρέχονται και να γελούν
ευτυχισμένα, σα να άλλαξε
κάτι σημαντικό
στην Άγνωστη, Μαγική Πόλη.

Μου λες πάλι το Όνομά Σου,
φωνάζεις το Δικό Μου,
Σου λέω Σ΄Αγαπώ,
Ζεστό το πέρασμα των
Χεριών Σου Στο Κορμί Μου.

Στην Άγνωστη Πόλη,
οι ψυχές και τα κορμιά
δένονται συνήθως πιο σφιχτά.
Ζεστή η Καρδιά Σου,
μου ζεσταίνεις τη Δική Μου
που ρυθμικά, γοργά χτυπά
για την Αγάπη μας.
Φωτιές ανάβουν οι Ματιές Μας.

Δεν τις σβήνει η ασταμάτητη βροχή,
ούτε η μεγάλη γαλάζια λίμνη,
ούτε η Ορμή του Ποταμού.
Η Ορμή της Αγάπης
στην Μαγική Πόλη των
Δόγηδων.
Παραμύθι Ονειρικό.. {Γιούλη Τσουρεκά}