Εξακολουθώ {Γιούλη Τσουρεκά}

Εξακολουθώ {Γιούλη Τσουρεκά}

Πάνε χρόνια που οι Τύχες 
μου πλέκουν τον ιστό 
της αράχνης.

Ατελείωτο, περίπλοκο
εργόχειρο στα έμπειρα χέρια τους.

Πως να πιστέψω πως
έρχεσαι δίπλα μου,
όταν περνάν τα χρόνια γοργά.

Οι νύχτες είναι αβάστακτες
ατέλειωτες και μεγάλες
σα τις νυχτερίδες που πετούν
πάνω απ΄τα άσπρα πια
κεφάλια μας.

Λευκό το νήμα της Αράχνης.
Μια χούφτα Αστέρια η Νύχτα.

Την απολαμβάνεις με τις
πέντε αισθήσεις σου κι
εγώ μόνη κοιτώ και
κραίνω στο μηδέν.

Ευθυμείς σα γλύφεις
τις γεύσεις που εναπόμειναν
στα δάχτυλά σου.

Θέλω να σε ακούω και,
να σε βλέπω με όλο
το κόστος της ψυχής μου.

Βλέπω στα όνειρά μου,
μόνο το πρόσωπό σου,
σε μεγάλο διασκελισμό
της απέραντης εμπειριών
μακράς Ζωής Σου.

Απεγνωσμένα σου ζητάω
να ανοίγεις την πόρτα
τα βράδια και σε περιμένω.

Σου αδειάζω τα χέρια
από το βάρος,
το νου από τις έγνοιες,
τη καρδιά απ΄τους
τρελούς παλμούς της μέρας.

Ας ερχόσουν ξόρκι να κάνω.
Η επιστροφή σου έχει
σημασία για σένα και
για μένα που λαχταράω
τρέμοντας σα ψάρι.

Όλος ο Κόσμος
έχει για μένα νόημα
σαν ρουφάω διψασμένη
τα χείλη σου.

Είναι κάτι το Μαγικό,
δεν έχω ενοχές,
ανταποκρίνεσαι
με τόλμη στα φιλιά μου.

Μύστης μου και
μυστήριο το δέσιμο
των χειλιών μας.

Κι αν υπάρχουν
πικρές γεύσεις
στα χείλη,
εξακολουθώ
να σε Θέλω,
να σε Αγαπάω,
ακόμη πιο πολύ.

Τι θεσπέσια η Τύχη,
να συναντάει το
βλέμμα σου το
βλέμμα μου,
να εξακολουθώ
να Σε Αγαπάω,
να λιώνω σα
πρωτοχρονιάτικο κερί
απ΄τα Μεσάνυχτα,
ως το πρωί
με την Αγάπη
να μας εύχεται,
Καλή Ανατολή. {Γιούλη Τσουρεκά}