Αναμνήσεις ......

..Αναμνήσεις.. {Γιούλη Τσουρεκά}

Σαν ξημερώνει κι ανοίγω τα βλέφαρά μου,
άυπνη, όμως γεμάτη από εικόνες που
επιθυμώ όσο τίποτε άλλο στο κόσμο
ν΄απολησμονήσω...
Εκείνες τις ελάχιστες καλές στιγμές,
τις Ανθρώπινες Στιγμές,
που πλησιάσαμε ο ένας τον άλλον..
που νιώσαμε .. που ένιωσα καλύτερα
ας πω, να πολλαπλασιάζονται μέσα μου
όλα τα συναισθήματα και να
φουντώνουν σαν μία μεγάλη φωτιά
κατακόκκινη, με πύρινες γλώσσες
να ακουμπούν ως τον Ουρανό..
΄Ολα τα Αισθήματα να φουντώνουν
θαρρείς μέσα μου,
να θεριεύουν, να μεγεθύνονται,
να απλώνουν ως την άκρη των
Πόλων της Γης...
Να μεγεθύνονται όλα στο
εσωτερικό της Ψυχής μου,
σαν μία τεράστια γιγαντοαφίσσα..
Γιγαντοαφίσσα γλυκύτητας...
Ανάμνησης και Νοσταλγίας...
Πάλι δεν νιώθω καλά...
Ζαλίζομαι ..πάλι ζαλίζομαι...
ξεχνάω όλα τα άλλα που συμβαίνουν..
τις Αποφάσεις μου που πήρα
μόλις πριν λίγες μέρες...
Απλώνω τα δυο μου χέρια και
στο πείσμα όλης της λογικής μου,
όλης της φρόνησης,
των πεποιθήσεων μου,
υπνωτισμένη, μαγεμένη απ΄την
θέα της Γιγαντοαφίσσας σου,
τρέχω να σ΄αγκαλιάσω,
να σε χαϊδέψω,
να σε κανακέψω... πάλι...
Είναι παράνοια.. κι όμως είναι
χίλιες φορές καλύτερα να Χαθώ
Κοντά Σου,
παρά να Σωθώ .. Μακρυά σου......