Ατέλειωτη Βροχή....

.Ατέλειωτη Βροχή... {Στίχοι : Γιούλη Τσουρεκά}

Ατέλειωτη βροχή μέρες πολλές τώρα..
Μουσώνες .. άνεμοι ισχυροί και 
Πλημμύρες Ψυχής λαβωμένης..
από βέλος ιθαγενή της Μακρινής Ινδίας..
δυσχερής και δύσκολη συνθήκη ζωής..
μα κι αυτή την ξεπερνάς...
τι να κάνεις και δίχως χέρι να΄ χεις 
να πιαστείς..
Καλοί μου φίλοι.. μην φοβάστε...
παίρνουν καιρό πολύ οι Μουσώνες..
οι Πλημμύρες .. μα περνούν..
δίνουν μαθήματα ζωής και
ειμαρμένης... Αγάπης..
τι κρίμα.. μοιρασμένης Αγάπης...
δίκαιο - άδικο.. μα ας μην παίζουμε
με τις Λέξεις...
Μουσώνες, Πλημμύρες τα μάτια στάζουν..
κόκκινα φύλλα ..
΄Ορθια στέκω.. απογυμνωμένη
η Ψυχή μου πάνω απ΄τη Λίμνη
που ξεχείλισε, φούσκωσε και
γέμισε με τα κόκκινα φύλλα
των δακρύων της Ψυχής και
του Νου..
Το Σώμα Απογυμνωμένο..
Ποιος το λογίζεται;!
καθόλου εγώ.. δικαιοσύνη στο
σώμα δεν υπάρχει...
Χώμα γίνεται..
Μονάχα το Κόκκινα Φύλλα
που μένουν στη Λίμνη είναι
το Απόσταγμα απ΄το Σώμα
που ερημωμένο έμεινε..
ένα άδειο αφημένο κουφάρι..
Ο Νους κι η Ψυχή παλεύουν
μονάχα .. στους Μουσώνες..
στη Βροχή.. όταν Μόνος σου
Μένεις δίχως ομπρέλα και
πλανάσαι μέσ΄στη Βροχή..
κι αφαιρείσαι, η Βροχή μόνο
αγγίζει ενδότερη ερημιά
του Νου, της Ψυχής που Φοβάται...