΄Ονειρο....

΄Ονειρο... {Στίχοι : Γιούλη Τσουρεκά}

Μεσ΄στο καταχείμωνο,
ήρθες σαν όνειρο αγάπη μου..
μεσ΄στη γλύκα του ύπνου μου..
σα τσιγγάνος πάνω σε μαύρο άλογο..
γητευτής της καρδιάς μου..

Με έγδυσες απ΄το βαρύ χιτώνα
που βάραινε τις πλάτες μου και
πλάκωνε τα στήθη μου..
σαν μάρμαρο θα΄ρρείς
πάνω στο στέρνο, μου΄πιανε
την ανάσα της Ψυχής,
σα βρόγχος μ΄έπνιγε..

΄Ηρθες Εσύ και μ΄έντυσες
με όλα τα λουλούδια που
υπάρχουν ..όχι Εδώ..
Μακρυά στο Αχανές Δάσος
του Αμαζονίου της Καρδιάς σου..
με όλα τα χρώματα του
Ουράνιου Τόξου..
της ΄Ιριδας των Ματιών σου..

Το πράσινο, το βαθύ σα τα κλαράκια τους..
που με το παραμικρό φύσημα τ΄ανέμου..
τρέμουν σα το φυλλοκάρδι μου..
απ΄την Λατρεία μου.. για΄Σε
τρελέ Τσιγγάνε μου..
όλα τα χρώματα της παλέτας
των δακρύων μας... που σαν
χύνονται.. έχουν ποικιλία
χρωμάτων.. οργιάζουν.. και όπως
τρέχουν ασταμάτητα απ΄τα μάτια μας..

Ερωτευμένα κυλούν κι αιωρούνται,
χρωματίζονται απ΄την φαντασία μας..
για το όργιο των χρωμάτων
μιας Πεντάμορφης ΄Ανοιξης..
που θα΄ρθει..
κι Εγώ θα είμαι ΄Ετοιμη..
θα φοράω το Ανθοστόλιστο Φόρεμα
που μ΄έντυσες ένα μοναχικό ακόμα
βράδυ .. στο Καταχείμωνο της
Ενδότερης Μοναξιάς μας και των
παράλληλων, αλλά μακρινών δρόμων μας..

Βγήκα στη χιονισμένη Αυλή μου
με το Ολάνθιστο Φόρεμα που
με Στόλισες..
Κοίταξα τον Ουρανό..
μετά το χιόνι.. είχε ξαστερώσει
ο Ουρανός.. λίγα σύννεφα μονάχα..
έπαιζαν μεταξύ τους κυνηγητό
στο βάθος του Ορίζοντα..
Στο κέντρο του Ουρανού..
κατά εκεί που κοίταξα σε Είδα..

Είδα και τον Αυγερινό..
έκανα μία Ευχή στην Πούλια..
στην ΄Εστειλα.. με την Καρδιά μου..
που φθάνει πιο μακριά απ΄το Νου..
βγάζω το λουλουδάτο Φόρεμά μου..
μην το λερώσω στο ..Χιόνι...
Πάρτο.. και δώσ΄το μου..
την ΄Ανοιξη που Καρτερώ..
..Υπομονή.. Σε Προσμένω..
Εσένα, την ΄Ανοιξη, τον ΄Ηλιο..
ο Αυγερινός πάντα ακούει
τις Ευχές Μου..
για να Μην Χαθείς..
΄Ηλιέ μου Χαμογέλα..
Να Εξυψωθείς....