Σ΄ονειρεύομαι ... {Γιούλη Τσουρεκά}
Κάποτε μ΄αγαπούσες και μ΄ήξερες καλά,
μου΄λεγες κάθε στιγμή να ονειρεύεσαι
αγαπημένη μου..
κι έφυγες, χάθηκες, σε μέρη μακρινά,
αλαργινά .. κι έμεινα μόνη χρόνια.. κι
όμως.. ακόμη σ΄ονειρεύομαι και
χάνομαι στα όνειρα των ταξιδιών μας
μεσ΄ στο χρόνο, δίχως απάθεια..
σε κοιτώ μεσ΄ στα όνειρά μου,
σε βλέπω ολοζώντανο να στέκεσαι
στο πλάι μου, μέσα στη κάμαρά μου..
πλάι στη παλιά παστάδα μας και
Σ΄ονειρεύομαι... ώρες ατέλειωτες,
αμέτρητες, χάνομαι στο χρόνο μας..
Σ΄ονειρεύομαι κι όμως, ξέρεις,
τα όνειρα μου συνήθως με παραπλανούν..
με προδίδουν, πολλές φορές με
σκοτώνουν.. τα όνειρά μου πάνε στράφι..
αργοσβήνουν σαν το κερί που λιώνει
και χάνεται... γίνεται άχρηστος χυμός
καπνού, ασύνταχτου, δίχως πια φλόγα..
Πως όμως να ζήσω δίχως να ονειρεύομαι;
δεν έχει νόημα, δεν έχει ουσία η Αγάπη
δίχως ΄Ονειρα.. χάνεσαι αλλιώς...
πεθαίνεις... γίνεσαι στάχτη... Σκορπάς...
Σ΄ονειρεύομαι, όμως τώρα πια έχω
βρει την έξοδο κινδύνου μέσα από
την Ουτοπία των Ονείρων Μου...
Σ΄ονειρεύομαι αγάπη μου,
ζητάω έξοδο κινδύνου, ν΄αναπνεύσω
καθαρόν αέρα, να σωθώ...
αργοσβήνω μόνη δίχως Εσένα πλάι μου..
Σ΄ονειρεύομαι, σε αισθάνομαι, σε νιώθω,
έχω ενδώσει στο κοινό πάθος μας κι
αυτό είναι ο αργός, γλυκός θάνατος..
Σ΄ονειρεύομαι, όχι, τώρα μην μου μιλάς,
μην μου ζητάς ν΄αλλάξω τακτική..
είναι μάταιο.. σ΄ονειρεύομαι και σε
κοιτάζω μ΄ανοιχτά τα μάτια μου,
βαθιά, αληθινά μέσα στους βυθούς σου..
Σ΄ονειρεύομαι αγάπη μου και ξέρεις κάτι;
τελικά έχει μία περίεργη γλύκα η ....
αυτοκαταστροφή να Σ΄Ονειρεύομαι... ♥
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου