..Αβίωτη η Ζωή μας ... {Γιούλη Τσουρεκά}
Η ζωή.. η Ζωή Μας λέω..
είναι χαμένη στους δρόμους
που χάραξε..
σ΄αυτούς τους δρόμους
που γυρισμό κι απανεμιά
δεν έχουν .. μα μόνο αγκάθια..
Η ζωή μας αφουγκράζεται τους
ήχους από τις Σιωπές
των Σωμάτων Μας που σύρονται
στην άθλια καθημερινότητά μας..
Η ζωή γυρεύει συνοδοιπόρους
για τα μεγάλα ταξίδια της.. ή και
για τα μικρά, αυτά τα σύντομα
τα αστραπιαία, σα λάμψη
του κεραυνού στον ουρανό..
Η ζωή γνέφει σπαράζοντας
στις ψυχές των αφορισμένων ενοχών της..
Περνάει πάντα από τις Συμπληγάδες
των λαθών της, των αποτυχιών της
και προσπερνά με βαρύ βήμα
τα ολέθρια λάθη της και
τις ολοκληρωτικά χαμένες επιλογές της...
Μαθαίνει να Ζει με χιλιάδες ενδοιασμούς
τα Πάθη Της και αρνείται πεισματικά
τη Λύτρωση Της..
Η Αβίωτη Ζωή μας θαρρείς
χάνεται στις προσδοκίες της,
χάνει το θάρρος της,
χάνει τα Θέλω της,
χάνει τα πιστεύω της,
χάνει τις προσμονές της..
Χάνει τα πάντα σα να μην
υπήρξαν ποτέ στα ΄Ονειρα της..
Τότε η Ζωή γίνεται πεπερασμένη,
ανιαρή, αδιάφορη, ψεύτικη,
συμβιβασμένη, στολισμένη
με πλαστικά φθηνά λουλούδια..
Τότε η Ζωή Μας Φίλε Μου Καλέ,
γίνεται Βίος Αβίωτος...
Μην μου πεις κάποτε πως
στο έκρυψα...
Στο είπα απόψε και
το έδεσα σφιχτά,
στον Κάβο της Ψυχής μου...{Γ.Τ.}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου