Αισθήματα κι Ανθρώπινες Αδυναμίες...{Γιούλη Τσουρεκά ~ 12/07/2013}

Αισθήματα κι Ανθρώπινες Αδυναμίες...{Γιούλη Τσουρεκά ~ 12/07/2013}

Ποιος από εμάς ήρθε σε αυτό τον Κόσμο ζητώντας το ο ίδιος;! Κανένας μας βέβαια.. Ανέφικτο εντελώς..! Ερχόμαστε στη Ζωή και μεγαλώνοντας αναζητάμε, προβληματιζόμαστε, ανιχνεύουμε, συνήθως κατά τη διάρκεια του βίου μας Κάτι ζητάμε.. μα ό,τι κι αν είναι αυτό που ζητάμε, ένα να βάλουμε καλά μέσα το Νου Μας.. Πως δεν θα μας το δώσει Κανένας, διότι απλούστατα το έχουμε Μέσα Μας.. Παλεύουμε, Διεκδικούμε στη Ζωή μας, Τίποτε απολύτως δεν μας χαρίζεται!

Δημιουργούμε τις Αξίες μας που είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε ως ανθρώπινες υπάρξεις. Τι αξία λοιπόν θα είχαν οι "σπηλιές" της ψυχής μας, αν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε πάντα Εκεί παρόντες να περιμένουμε;!

΄Εχω κουσούρια κι εγώ από μικρό παιδί.. Ισχυρό το αίσθημα του Δίκαιου και είμαι αμετάπιστη όταν έχω διασταυρώσει από κάθε πλευρά πως, ναι, έχω δίκιο, δεν κάνω πίσω μακάρι ας έρθει ο Κόσμος ανάποδα. Τον Αγνοώ.. τόσο απλά.. ΄Ομως όταν κάποιοι επιτήδειοι ρίχνουν κάτω έναν αδύναμο κι αδικημένο συνάνθρωπό μου, συνάδελφό μου, φίλο μου, τρέχω να συμπαρασταθώ και δεν σκέφτομαι συνέπειες που ίσως να προκύψουν.. Δεν σκέφτομαι τίποτα.. ίσως μου λείπει, πάντα θα μου λείπει το αίσθημα της Αδελφοσύνης... ως μοναχοπαίδι.. γι΄αυτό και μπορώ να επιβιώνω σε όλες τις δύσκολες στιγμές της ως τώρα ζωής μου.. Υπήρξαν φορές, που ενώ "έδωσα" μέσα από τη Ψυχή μου, καλοπροαίρετα και καλή τη πίστη το χέρι μου σε άνθρωπο για να σηκωθεί αυτός και να αποδείξει πως κι εκείνος έχει δύναμη να σταθεί στα πόδια του ΄Ορθιος, .. παραδόξως πως, συνέβη να ρίξει κάτω εμένα...! Δεν υπάρχει γιατί και πως, ας μην ρωτάμε.. Οι άνθρωποι έχουμε αδυναμίες και όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας, άβυσσος η Ψυχή του Ανθρώπου.. ακόμη μία φορά ..Αυλαία..!
Και τα πιο άγρια ζώα της Ζούγκλας εξημερώνονται, οι τίγρεις ας πούμε.. ΄Ομως ο ΄Ανθρωπος είναι το πιο άγριο ζώο της Φύσης. Αξημέρωτο, Αδηφάγο, Ανελέητο..
Οι χαρακτήρες μας ως ανθρώπινα όντα φαίνονται καθαρά, όταν είμαστε ακόμη παδιά, διότι έχουμε αγνότητα και αγαπάμε Αληθινά. Μετά, κατά τη πορεία μας, αρκετοί ξεφεύγουμε και αγνοείται .. η κατάστασή μας. ΄Οταν είμαστε παιδιά, δεν έχουμε μάθει ακόμη τη τέχνη της υποκρισίας ή και της υποκριτικής. Υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας που είναι αληθινά κι άδικα πληγωμένοι, ίσως να χαρακτηρίζονται και γραφικοί ή ακόμη χειρότερα επικίνδυνοι.. Τι θλιβερό..! Θλιβερό για όλους μας όσους δεν έχουμε την παιδεία της ενσυναίσθησης με την Κοινή Λογική να κατανοήσουμε τη λύση για το όποιο πρόβλημα των συνανθρώπων μας. Κάποιες φορές αγανακτούμε, δεν αντέχουμε άλλο, μας πνίγει το Δίκαιο Μας, αλλά και το ΄Αδικο ταυτόχρονα! ΄Ενα να θυμόμαστε και συνειδητά να ξέρουμε, πως, απ΄όπου κι αν φεύγουμε, πρέπει να φεύγουμε αγαπημένοι, με αγάπη στη ψυχή μας κι όχι με εμπάθειες. Η αλήθεια είναι ότι η αγάπη αμβλύνει το πραγματικό σχήμα μίας αντικειμενικής, πραγματικής κατάστασης. Είναι σα να κρατάς μία λίμα στα χέρια σου και λιμάρεις τις γωνίες ενός αιχμηρού αντικειμένου, πολύ απλά για να μην γδαρθείς.. κι έτσι μαγικά θαρρείς, γίνονται όλα πιο απαλά, πιο ομαλά, πιο γλυκά, πιο λεία.. Σαν το παλιό λουστραρισμένο τραπέζι της Μαμάς, που το Θέλεις για Ενθύμιο, να σου γεμίζει τη μνήμη με γλυκές κι αλμυρές αναμνήσεις από τις γεύσεις των φαγητών της και τις μαζώξεις στο πατρικό το σπίτι όταν ακόμη ήσουν παιδί.. Θέλουμε τις Μυρωδιές.. Είναι μία σημαντική Αίσθηση που ξυπνάει Μνήμες... Μνήμες που είναι σημαντικές Μοναδικές Στιγμές της δικής μας Μοναδικής Ζωής.. Στιγμές που Ζήσαμε και Ζούμε πάντα με τις Αναμνήσεις Μας. Ας σκεφτούμε λοιπόν πως, το σημαντικότερο είναι να "σβήνουμε" τρυφερά και με πολλή αγάπη Μέσα στο Είναι Μας, τα "σύνορα" τα "συρματοπλέγματα" του "εγώ" για να γεννηθεί το Θαύμα του "Εμείς". Δεν είμαι ..ιδανικός άνθρωπος.. θα ήταν φρικτό ψέμα μου και ουτοπία αν ισχυριζόμουν κάτι τέτοιο.. ΄Οχι. Ούτε ψάχνω για ιδανικούς ανθρώπους, γιατί δεν υπάρχουν. Και ξέρετε κάτι αγαπημένοι μου Φίλες και Φίλοι;! Αν τυχόν υπήρχαν εμένα δεν θα μ΄άρεσαν... διότι απλά, δεν θα μάθαινα πράγματα, θα έχανα τη μαγεία της ζωής, θα έχανα όλες τις Στιγμές που ως τώρα έχω ζήσει που εμπεριέχουν χαρές και λύπες. Χωρίς Στιγμές, δεν είναι δυνατόν να αποκομίσουμε εμπειρία ζωής, βιώματα και κυρίως δεν μπορούμε να μάθουμε να Αγαπάμε... δεν θα ξέραμε να αγαπάμε.. απλώς, κυνικά κι αδιάφορα θα διαπραγματευόμαστε την αγάπη.. Κι ως τώρα η ζωή μου κύλησε με ανυπέρβλητες δυσκολίες, είτε είχα μερίδιο ευθύνης και το ανέλαβα δίχως έκπτωση, δίχως φόβο, είτε δεν ήμουν υπαίτια, αλλά από συγκυρίες ζωής βίωσα ή και προφανώς βιώνω δυσκολίες, βαθιά μέσα στη καρδιά μου βαδίζω με την Πυξίδα της Αγάπης.. κι αν γλυστρίσω σε λακκούβα με λασπόνερα και πέσω, απλά γελάω με το χάλι μου και πλένομαι.. μα ό,τι έχει η Καρδιά μου το διατηρώ όσο μπορώ καθαρό, αληθινό, με πολλή Αγάπη προς όλο το Κόσμο. ~ Γιούλη Τσουρεκά