Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

Άγνωστοι Δρόμοι... {Γιούλη Τσουρεκά}


Άγνωστοι Δρόμοι... {Γιούλη Τσουρεκά}

Βαδίζω σε άγνωστους δρόμους,
μα συνάμα γνώριμους, 
περπατημένους από εμάς 
τους δύο που τώρα πια
είμαστε άγνωστοι.. σαν τους δρόμους..
απρόσωποι, άκαμπτοι, άχρωμοι,
αδιάφοροι, άμεμπτοι, ανόητοι...
Κι αν γέμισα χρώμα το σώμα μου
απ΄τους ώμους ως τα νύχια μου,
μάταια προσπαθώ να συναρμολογήσω
τη διαμελισμένη μου ψυχή..
Ξέχασα πια, πόσο καιρό σέρνομαι έτσι..
Εσύ Θυμάσαι άραγε;!
Πόσες άγρυπνες νύχτες
στάθηκα στη γρίλια του παραθύρου μου
για ν΄αδράξω λίγο φως.. φως της νύχτας..
Πόσες φορές βγήκα στη βροχή,
χωρίς αδιάβροχο, χωρίς ομπρέλα,
χωρίς Εμένα...
Έφυγα το Καλοκαίρι για λίγο..
εξουθενωμένη..
μάζεψα αντί για κοχύλια,
μόνο δυνατούς ανέμους και
αυτούς τη νύχτα είχα για
συντροφιά στην αγκαλιά μου..
Γράφω μόνη μου στον εαυτό μου..
είναι κι αυτό μία αυτοθεραπεία..
Μου γράφω : είμαι καλά, ψάχνω να
βρω ξανά μία θέση στη Ζωή. Μόνη.
Ίσως προσωρινά.. τίποτε μονιμότερο
από το προσωρινό καρδιά μου..
έτσι δεν λέμε;! ..
Αλλά ποτέ δεν ξέρεις..
πολλές φορές πήγα τυχαία στο Θέατρο
δίχως καν εισιτήριο κι αντί για
κάθισμα απλό, με έβαλαν στο Θεωρείο...
Έτσι μπορεί να μου συμβεί και στη Ζωή..
Όχι για μεγαλεία, ούτε για την υστεροβουλία
μου ψάχνω, παρά για μία γωνίτσα δικαιοσύνης
μαζί αντάμα με συντρόφους συνοδοιπόρους μου..
Προσμένω ότι ίσως μου χαριστεί το Σύμπαν..
..αλλά δεν νομίζω... συνήθως οι θέσεις
πουλιούνται πανάκριβα αγάπη μου κι
Εγώ, ξέρεις καλά, δεν αγοράζω παρά μονάχα
ό,τι μου χρειάζεται... χαχόλικα ρούχα, σανδάλια και
ένα σικλαμέν μακρύ φόρεμα για τη Χαρά
του Παιδιού Μου... από άγνωστο δρόμο,
μα τόσο κοντινό και οικείο κι
ας λείπεις Εσύ για Πάντα... {Γ.Τ.}

Δεν υπάρχουν σχόλια: