Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

Νοσταλγία ... {Γιούλη Τσουρεκά}


Νοσταλγία ... {Γιούλη Τσουρεκά}

Να΄ξερες μονάχα πόσο σε έχω νοσταλγήσει,
πόσο σε επιθύμησα, μου λείπεις..
Πως να σε βρω, να σου φωνάξω πως, 
η αντοχή μου εξαντλήθηκε, παραπατώ, 
παραπαίω σα σκιά σε άγνωστο τόπο..
Ο χρόνος έχει σταματήσει σε μία στιγμή 
κι όλα μοιάζουν ξένα, απόμακρα, ανύπαρκτα..
Μα ούτε κι εσύ μου έκαμες κουβέντα για
κάτι παρόμοιο..
δεν γνωρίζω τίποτα για σένα, ούτε ποιος
να΄σαι τάχα, τι να σκέφτεσαι, που να
πηγαίνεις, πως να περνάς τις μεγάλες νύχτες..
Μόνο στον ύπνο μου έρχεσαι σαν οπτασία,
βλέπω όμως ξεκάθαρα τα μάτια σου να
με κοιτούν επίμονα, κάτι μου ψιθυρίζεις
το ακαθόριστο που δεν καταλαβαίνω...
σκόρπιες ασύνδετες λέξεις μονάχα..
Φύγε, έλα, σε θέλω, μου λείπεις, σε μισώ...
αντίθετα όλα και άπιαστα σα το αστέρι
που πέφτει απ΄τον Ουρανό και χάνεται
στο Σύμπαν των υπάρξεων μας καθώς
μας Σκεπάζει ο ίδιος Ουρανός σα ξένους,
σα χαμένους σε διαφορετικό Πλανήτη.
Στο όνειρό μου φευγαλέα έρχεται μία
Σκηνή Θεατρική, πως, καθόμαστε κι οι δύο
μας σε ένα παγκάκι μπροστά στη Θάλασσα,
κάτω από ένα μεγάλο Αλμυρίκι και μένα η
καρδιά μου "πεταρίζει", ο Κόσμος γύρω μου
γεμίζει απ΄το κελάιδησμα χιλιάδων ξωτικών πουλιών.
Μεσ΄ στο λήθαργό μου, νοιώθω πως σου σφίγγω
δυνατά το χέρι σου.. τόσο δυνατά που σαν ξαφνικά
πετάγομαι πονάω αφόρητα, όχι στο χέρι μου, αλλά
στη Καρδιά Μου, πιο μέσα ακόμη.. στη Ψυχή Μου..
Τίποτ΄άλλο...
Σαν σε Οπτασία σε βλέπω μπρος μου αμίλητος, να σκύβεις
πάνω μου, με μία ανέμελη κίνησή σου να μου χαϊδεύεις
τα μαλλιά μου....
Μετά .. δωμάτιο άδειο.. άδεια ψυχή.. άδεια ζωή..
Κι όμως Είσαι Εδώ δίπλα μου Κάθε Μέρα... {Γ.Τ.}

Δεν υπάρχουν σχόλια: